Geplaatst op

Just another Sunday

De dag begon natuurlijk met cadeautjes en knuffels voor Bart. De inhuizige puber lag nog te slapen.

Maar zelfs op zijn verjaardag haalde Bart zijn innerlijke chefkok boven, schotelde ons als voorgerecht een trio van paté voor, en maakte een fantastisch gerecht klaar met haas, een keur van paddenstoelen en een heerlijke truffelrisotto. Wow…

En daarna gingen ons pa en ik naar Rieme om een paar caches op te pikken, maar veel geluk hadden we niet: we konden er twee totaal niet vinden, alleen een derde. Tsja…

Het werd een korte maar fijne wandeling, wel een beetje koud.

Maar thuis was er hete koffie en lekkere taart, en meer moest dat totaal niet zijn op deze vredige zondag.

Geplaatst op

Dagje Sint-Niklaas

Toen Wolf zei dat hij vandaag graag naar Sint-Niklaas wou om daar af te spreken met een vriend uit het Zeepreventorium, wilde hij met de trein gaan. Ik zag er meteen de ideale gelegenheid in om zelf eens naar Sint-Niklaas te gaan, er eindelijk eens binnen te springen in de Spelfanaat van Fré, en dan meteen een geocachewandeling te maken doorheen de stad. Ik denk niet dat ik ooit al in Sint-Niklaas ben geweest, vandaar.

Bon, tegen tweeën waren we er, en Wolf verdween meteen met David: we spraken af rond een uur of vijf. Ik duffelde me goed in, stelde vast dat het er pokkedruk was, maar wel prachtig, zij het koud weer. De drukte bleek te zijn doordat er op de Markt een Sinterklaascircus stond, en dat er vanalles te doen was rond de Sint. Tsja, het is niet voor niks Sint-Niklaas zeker?

Enfin, ik nam mijn fotoblad met allemaal details van handen en voeten van standbeelden, en begon rond te lopen, na een bezoekje aan de Spelfanaat. Die katapulteerde me meteen twintig jaar terug in de tijd: het was er helemaal de sfeer van The Lonely Mountain destijds in Gent, waar we Dirk hebben leren kennen, en waar we ook kennis maakten met tabletop roleplay en LARP. Ik voelde me er echt meteen welkom én thuis.

Maar de standbeelden riepen, en man, er staan er wel enige in Sint-Niklaas! Prachtig! Ik wist meteen dat ik hier nog terug ga komen, en dan het liefst nog met Véronique om te genieten van de standbeelden en de mooie stad.

In de winkelstraat, waar het extra druk was wegens het Huis van de Sint, moest ik zelfs lachen met de beelden: iemand had hen voorzien van googly eyes, wat een heel grappig en soms bevreemdend effect had. Oordeel zelf maar.

Tegen dan was de rug het serieus aan het opgeven, wellicht ook door de koude. Wolf zat intussen een heel eind buiten Sint-Niklaas bij de vriend thuis, en ik beloofde hem daar dan op te halen. Eerst werkte ik echter nog de beeldentocht af met de auto, en toen ik de uiteindelijke stash in handen kreeg, was het al serieus donker.

Het was dik na zessen tegen dat we thuis waren, en ik vleide me meteen in de zetel, maar de dag was meer dan geslaagd. En vooral voor herhaling vatbaar, maar dan mag het iets minder fris zijn.

Geplaatst op

Geocachen in Sint-Amandsberg

Ook vandaag was het een veel te mooie herfstdag om binnen te blijven zitten. Kobe en Merel waren naar de scouts, Wolf ging een vriend bezoeken die net in het UZ een niertransplantatie heeft gehad, en ons pa en ik reden richting Sint-Amandsberg. Daar lagen twee caches die we de vorige keer niet gevonden hebben, en ik wilde nog een poging wagen. Daarnaast wilden we nog een paar andere zoeken, om te eindigen bij de Rondje Vlaanderen Destelbergen Daar hadden we eerder al gestaan, maar toen hadden we geen deftige magneet bij. Intussen was ik bijzonder blij dat ik al een magneet op een uitschuifbaar stokje had gevonden, waarmee we die cache dus konden ophalen.

Eerst ging het naar een parkje waar ik al voor de derde keer ging zoeken, en niet snap hoe ik die cache de vorige keren zo kon missen. Daarna ging het naar Campo Santo waar we meteen ook een wandelingetje maakten doorheen de kerk en het kerkhof. De cache hadden we deze keer wél bijna meteen in handen.

Daarna ging het verder via een klein parkje waar we niks vonden, nog eentje in een bos in een ander park, en toen gingen we met een groot hart die Rondje Vlaanderen Destelbergen ophalen. Hmpf. Tot bleek dat de magneet die ik er speciaal voor gekocht had, toch niet sterk genoeg was. Blah.

Maar we hadden er wel een fijne wandeling opzitten, en dat is vooral voor ons pa toch het doel, want hij wandelt veel te weinig. Week na week belooft hij me meer te wandelen, maar het komt er toch weer niet van. Tsja. Dan gaan we maar samen wandelen, toch?

Geplaatst op

Geocachen in Wachtebeke

Opnieuw wilde ik vandaag niet de ganse dag binnenzitten. Kobe en Merel waren mee met tante Sarah en Marne naar de film – nog eens bedankt, Sarah! – en dus reden Wolf en ik even tot in Wachtebeke, om een paar caches op te zoeken. In zo goed als elke Vlaamse gemeente ligt er een cache van Rondje Vlaanderen die je dan op de website kan ingeven. Die van Zelzate werd standaard als moeilijk beschouwd, en daar wilde ik dus liever niet alleen naartoe. Eigenlijk hadden we hem behoorlijk snel in handen, dankzij de goede ogen van Wolf. Daarna pikten we nog een snelle cache mee, en reden naar het dorp van Wachtebeke voor de dorpscache aldaar: een wandelingetje van een tweetal kilometer met een aantal tussenpunten. Het werd een fijn, zij het toch wat fris wandelingetje van mijn zoon en mezelf, vooraleer hij nog met een maat uit het Zeepreventorium had afgesproken.

Voor mij was dit meer dan genoeg om nog eens lekker uit te waaien, en Wolf is toch echt wel mijn favoriete cachemaatje. Ik heb hem gemist…

Geplaatst op

Ronse en Kruishoutem

Bart is gisteren zijn moeder gaan ophalen uit het ziekenhuis, en is meteen in Ronse blijven slapen. Hij vroeg dan ook of wij daar vanmiddag wilden gaan eten: zo kon hij koken voor ons, had Nelly nog wat extra gezelschap, zag ze de kinderen nog eens, en konden we daarna met zijn allen naar het kerkhof in Kruishoutem. Zo geschiedde…

We gingen even hallo zeggen bij Jeroom en bij bompa, en daarna reden de jongens naar huis, terwijl Merel en ik nog gingen geocachen in de buurt. We deden een rondje Kruishoutem, meer bepaald de Gulden Eitocht (6 caches + bonus) en verzeilden ook op een uitkijktoren daar in de buurt. Wijs gedaan!

Op de terugweg pikten we nog de Rondje Vlaanderen Zulte en De Pinte op, en toen was het tijd voor koffie en taart thuis ^^

Donker, duister weer, perfect voor een dag als vandaag…

Geplaatst op

Halloweenavond

Het was veel te mooi weer vandaag om gewoon binnen te blijven zitten, al heb ik wel wat druk moeten uitoefenen op de kinderen vooraleer ik hen buiten kreeg. Maar we stapten uiteindelijk toch in de auto en reden naar Sint-Amandsberg om er een uitdagende cache te zoeken, een gewone, en een kort wandelingetje in een bossig parkje.

De uitdaging had Wolf eigenlijk verbazingwekkend snel in handen, gelukkig! De cache rond de kerk was ook een eenvoudige, en voor het kaboutertochtje moesten we even zoeken. Maar we liepen buiten, waren samen, en genoten van het weer.

Thuis werd er daarna een stevige pompoen gesneden – ik was die effectief gaan kopen in de Delhaize, blijkbaar heeft er niemand in mijn omgeving pompoenen dit jaar – en uiteraard soep gekookt van het vruchtvlees. Voeg daar dan nog de gesloten gordijnen, de verschillende kaarsjes en de film ‘The Black Cauldron’ bij, en het werd een zeer aangename Halloweenavond. Dik in orde.

Geplaatst op

Van zingen en eten en cachen. En ook wel De Haan

Ik was eigenlijk redelijk vroeg op vanmorgen, rond half negen, en dus ging ik voor een ochtendwandeling in de crispe ochtendlucht (is daar eigenlijk een goed Nederlands woord voor?) doorheen de doodstille straten van Lage Mierde, en genoot.

Toen was er ontbijt, en nog een stevige repetitie van een uur of twee.

En toen was er een bijzonder lekkere waterzooi die Monique nog deze morgen had klaargemaakt, voor ze nog voor de middag vertrok om in de namiddag een feest te verzorgen.

Na het eten hielp ik nog even met opruimen, en toen vertrok ik huiswaarts, maar niet zonder nog een aantal caches te passeren. Eerst ging ik een hele mooie ophalen, waarvan ik de gegevens al tijdens de ochtendwandeling had verzameld. Een van de mooiere die ik al gezien heb.

Daarna reed ik richting Gent, maar met nog wel een paar mooie caches onderweg.

En ’s avond reed ik voor de laatste maal met Wolf naar De Haan. Daar hebben we de kans gegrepen, nu het al donker is om half acht, om er een nachtcache te zoeken. Je gaat naar de aangegeven coördinaten en schijnt daar rond met een zaklamp, tot je een reflector ziet oplichten. Daar vind je dan de volgende coördinaten, en zo uiteindelijk de stash. Leuk, echt leuk, en onze allereerste nachtcache.

Wolf was tegen negenen in het Zeepreventorium, en ik reed fluks naar huis.

Een mooie dag met veel buitenlucht en veel gewandel, maar dat heeft me ook echt fris in ’t kopje gemaakt.

Geplaatst op

Leve de zon!

Dat het gisteren, los van de film, toch wel een fijne zondag was, en dat heeft voor mij veel te maken met het toch wel atypische, en zelfs griezelige weer.

We lieten het aan ons hart niet komen en ontbeten in de stralende zon, terwijl zelfs Wolf aan tafel zat. Ha ja, die had al om tien uur scouts, vandaar de verfrissende en ongewone verschijning aan onze ontbijttafel.

Wolf ging vrolijk schilderen in mijn oude schilderskleren, en wij zetten buiten de tuin gewoon klaar, want in dit weer kan je toch gewoon niet binnen blijven zitten, toch?

Er waren zowaar zelfs pasteis de nata bij de koffie.

Ware het niet geweest dat we nog naar die film moesten, we waren nog gaan geocachen ook. Maar om vier uur vertrokken Wolf en ik, en ons pa bleef rustig achter om tegen vijf uur Merel op te vangen en nog een uurtje later ook Kobe. Bart ging na de filmvoorstelling en receptie gewoon weer naar huis, terwijl ik ervoor zorgde dat Wolf nog min of meer op tijd in het Zeepreventorium was.

Omdat er alweer een stevige file stond ter hoogte van Drongen, ben ik dan nog maar een extra aantal caches gaan zoeken in Beernem, heerlijk rustig in het pikdonker.

Geplaatst op

Rust in de Laarnese velden…

Gisteren was ik zo dolgedraaid thuisgekomen, dat ik vond dat ik vandaag wel wat rust kon gebruiken. En dan bedoel ik niet gewoon thuis, want dan ga ik toch weer aan het werk op mijn PC, maar buiten in de velden, in de stilte en de natuur.

Ik ging dus eerst lesgeven tot iets na tienen, werkte dan tot twaalf uur nog een aantal verbeteringen en administratie af, at snel iets, stak mijn fiets met enige moeite in de koffer – mijn volgende auto heeft een trekhaak, goed weten! – en reed naar Laarne voor een rondje Heksencaches en meteen ook een aantal In de Laarnese Velden.

Ik heb vier uur rondgereden in een hemdje, van cache naar cache, doorheen de velden en de bossen, en hier en daar lang gezocht op een cache. Af en toe kruiste ik iemand, maar verder was er enkel de stilte. Man, dat had ik zo hard nodig…

Helemaal ontspannen kwam ik thuis, knuffelde de kinderen, deed nog wat schoolwerk, en reed naar de koorrepetitie.

Zalige, zalige dag!