Geplaatst op

Elleboog

Mijn elleboog is het weer aan het opgeven. Dat lijf van mij, daar is dus echt niet veel meer goed aan. Of zoals Bart zegt: “Er zijn kosten aan.”

Mijn tenniselleboog is er weer: een peesontsteking die begint aan de elleboog, en die dan verder uitstraalt naar de rest van mijn arm, van pols tot schouder.

Het was er al een tijdje, maar ik dacht dat het met een weekje vakantie, en dus geen computer en andere repetitieve bewegingen of belasting, wel zou beteren. Niet echt dus. Hmpf. Ik ben vandaag dan maar begonnen met Diclofenac, wat de orthopedist me de vorige keer ook al had voorgeschreven, en de Kinegel als zalf. Ik hoop maar dat het snel betert, want ik kan geen druk uitoefenen met mijn duim en wijsvinger. Zelfs de was ophangen doet pijn :-p

Enfin ja. This too shall pass.

Geplaatst op

Verkavelingsperikelen

Dat er een paar kinken in de verbouwingskabel zijn gekomen, kon u hier en hier al lezen.

Intussen heb ik een lang telefoongesprek gehad met de betreffende ambtenaar, en is me een hoop duidelijk geworden.

Ik heb dus vandaag de koe bij de horens gevat, en ben beginnen rondgaan van deur tot deur. Een paar adressen had ik eerder al gedaan, zo tussendoor, maar nu ben ik een paar uur de hort op geweest. Overal moet ik het uitleggen, uiteraard, en vaak ook luisteren naar de verhalen van de mensen ook. Wat ze zelf hebben meegemaakt qua verbouwingen, maar even goed zijn er oude mensen bij, die gewoon blij zijn met wat aandacht. In elk geval duurt het uren. Zevenentachtig handtekeningen, het is niet niks.

Maar ik leer er tenminste wel mijn buren mee kennen…

Geplaatst op

Jaarplannen

(Pas op: rant)

Hoe graag ik mijn job ook doe, er zijn toch altijd van die aspecten waar je in zou schieten, nee?

Examens verbeteren, daar heb ik een hekel aan, maar het hoort bij de job: je moet nu eenmaal je leerlingen evalueren, en je bent effectief nog met je vak en je leerlingen bezig.

Jaarplannen daarentegen, dat is zo iets… Grrr. Ik wéét wat ik wil geven, ik weet wat ik ga geven, en ik wil dat gerust ook nog uitschrijven, al zal het met enig gemopper zijn. Maar als dat dan in detail moet, met leerplandoelstellingen en zo, dan vind ik dat al een pak minder. Maar bon, ik heb me er destijds ook doorgeworsteld, en met een veranderde cursus hoort dat er telkens weer bij. So be it.

Die leerplandoelstellingen of LPDs zijn geen lachertje: daar zitten serieuze dingen tussen waar je al eens grondig over moet nadenken, maar ze zijn inherent aan het onderwijs: wat wil je bereiken met je lessen? Een voorbeeld: uit antieke cultuuruitingen afleiden hoe de Romeinen zichzelf en an­dere volkeren/culturen voorstelden en die voorstellingswijze vergelij­ken met hedendaagse beeldvorming over vreemde culturen.

Intussen zijn er echter ook nog VOETen bijgekomen. Voor de niet-onderwijsmensen: VakOverschrijdende EindTermen, ofte VOET. Doelstellingen die de leerlingen na het middelbaar moeten verworven hebben, ongeacht het vak. Om een voorbeeld te geven: naargelang de inhoud van je les “beschrijven ze de dynamiek in leef- en omgangsgewoonten, opinies waarden en normen in eigen en andere sociale en culturele groepen”. Dat soort dingen dus.

En nu moet dat ook nog allemaal eens digitaal. Oh, ik snap het best: dan kan je met een programmafilter meteen bekijken welke klassen welke VOET nog missen, en of je in je vak in totaal wel alle LPDs hebt gescoord. Ideaal als hulpmiddel voor de doorlichting die in het najaar komt, en waardoor alle jaarplannen binnen moesten voor 10 augustus.

Maar wat een gvds k*twerk is dat niet zeg? Ik heb er uuuren ingestoken, en dan ben ik nog een computerminded mens. Ik beklaag sommige van mijn collega’s, echt waar.

Urgh.

Geplaatst op

Alleen, toch ongeveer

Heh. Voor het eerst in ettelijke weken helemaal alleen thuis, en ik geniet ervan. Kobe en Wolf zijn op (dag)kamp, en Merel is terug naar de crèche. En stil dat het hier is!

Voor mij is dit de ideale tijd om te klussen en administratie te doen: ik word niet gestoord.

Ik heb dan ook een paar klusjes uitgevoerd in de badkamer: een grote lange spiegel opgehangen, en een kleine vergrotende spiegel naast de wastafels, want ik word er niet jonger op en mijn zicht niet beter. Gedoe dus met waterpassen, vijzen en pluggen, latten, meters, boormachines en schroevendraaiers. En een tip: op kurk kan je perfect aftekenen met kohlpotlood: je veegt dat daarna gewoon af, en er zijn geen krassen in je kurk :-p

Rond de middag warmde ik nog wat overschot van zaterdag op, en haalde intussen de post. Tot mijn grote verbazing zat er een briefje bij van de meteropnemer van Eandis: dat hij langs was geweest om 8.48u, maar er niemand thuis was, en dat ik moest bellen voor een nieuwe afspraak. Ha bon? Ik had een afspraak tussen 12.30u en 16.00u, en had dan ook geregeld dat ik dan zeker thuis was. Ik dus aan de telefoon, en van het kastje naar de muur gestuurd, omdat blijkbaar de meesten in middagpauze waren.

Bij een latere poging werd me verzekerd dat de opnemer zeker nog diezelfde dag zou langskomen, maar dat hij wellicht al in de buurt was geweest en het dus al eens geprobeerd had. En ja hoor, de arme man had blijkbaar de wind van voren gekregen van zijn oversten, want hij stond er rond half drie met uitgebreide verontschuldigingen.

Ik had zowaar medelijden…

Geplaatst op

Kobes verjaardagsfeestje, deel twee

Het is hier de traditie dat we niet alleen een verjaardagsfeestje geven voor de vriendjes, maar ook voor de dichte familie. Die feestjes zijn eigenlijk onze familiefeesten, want met kerstmis en nieuwjaar hoeft dat eigenlijk niet zo. Maar op deze manier zien we elkaar toch wel een aantal keer per jaar (er zijn intussen acht kleinkinderen in de dichte familie, reken maar uit).

Er werd eerst duchtig gekuist in de voormiddag, en ook de tuin lag er (toch voor ons doen) prachtig bij. We maakten zes grote pizza’s, en haalden taart, en hadden toen zowaar nog een uurtje over om nog lekker even te rusten.

feestje12

Jammer genoeg begon het klokslag drie uur te regenen 🙁

Maar heel erg was dat niet: we begonnen binnen met de cadeautjes, en tegen dan was het buiten alweer opgedroogd, en kon er zelfs buiten gezeten worden voor taart.

feestje14

Er waren uiteraard de obligate gevechten met nonkel Jeroen

feestje13

en er moest geschommeld worden, of wat dacht u?

feestje15

De meeste foto’s zijn genomen door Dirk, en die moet ik nog eens doorkrijgen, maar dit zijn er een paar van mijn fototoestel.

Er werd veel taart gegeten (Dirks chocoladetaart van bij Persoone was schitterend!), mojito’s gedronken en pizza gegeten, en we konden de hele tijd buiten zitten, terwijl de kinderen speelden.

Al bij al een schitterende dag gehad.

Gelukkige vijfde verjaardag, kleine Kobe!