Mijn doos met spelden van toen ik zelf nog lang haar had, eens opengetrokken. Ze staat er prachtig mee!
Hoeden
Van Bart heb ik een zalig moederdagcadeau gekregen: een nieuwe hoed, op maat gemaakt en al!
Een gemeenschappelijke vriend van ons is namelijk als hobby hoedenmaker. Zijn eigenlijke job ligt in de websector, maar hij is intussen ook officieel afgestudeerd als modist. In 2009 hadden we al het plan opgevat om eens samen een hoed te maken voor mij, maar het was er nooit van gekomen.
Bart heeft dat nu weer in gang gezet: Peter gaat me een hoed maken, model en kleur naar mijn keuze.
Vanavond kwam hij dus langs om eens mijn bestaande collectie te bekijken, te zien waar mijn favorieten lagen en met wat ik zoal sta, en wat ik dus in gedachten had. We hadden een gezellige babbel, over vanalles en nog wat, en vooral over hoeden en andere accessoires.
Ik was eigenlijk zelf verschoten van hoeveel hoeden ik nu eigenlijk heb:
En ik draag die dus ook allemaal, behalve dan mijn ceremoniehoed rechts vooraan.
Wordt vervolgd met iets in bordeaux en grijs of zwart, in een dikke vilt wellicht. Daarvoor moet ik eerst eens langs Peters atelier. Maar ik kijk er dus echt al naar uit!
365 – 19 juni 2014 – salade
Heerlijke salade, met surimi, mozzarella light, en veel fruit.
Muziekacademie
Zaterdag krijgt Wolf zijn notenleerrapport, vandaag had hij dat van de gitaarles mee. Zijn juf was ronduit lovend, en zijn jaarrapport kwam op 87% uit, bijzonder goed dus, en grote onderscheiding.
Ik ben heel erg blij dat hij het nog steeds zo graag doet: ik moet hem nooit aansporen om gitaar te spelen, dat doet hij volledig uit zichzelf, en vaak zelfs meermaals per dag.
Volgend jaar wordt het opnieuw wat schipperen qua timing, hij heeft nogal een druk leven. Dit jaar had hij op woensdag van 13.50u tot 15.00u gitaar, dan aansluitend van 15.00u tot 16.30u notenleer, en van 18.00u tot 19.30u rugbytraining. Op vrijdag was er opnieuw rugby, en op zaterdag zat hij weer in de notenleer van 9.30u tot 10.30u, tenminste als er geen match was. En dan nog op zondag scouts. Poeh.
Volgend jaar wordt het op woensdag wat minder druk, maar worden de zaterdagen wel wat moeilijker. Hij gaat namelijk op dezelfde uren gitaar hebben, maar enkel nog op zaterdag notenleer, van 10.30u tot 13.00u. Helaas is er nog steeds regelmatig match, zodat hij nogal wat lessen gaat missen. Maar bon, ik heb met zijn lerares afgesproken dat ze hem dan op voorhand huiswerk meegeeft – de matchen zijn uiteraard vooraf bepaald – zodat ik dat met hem thuis kan overlopen.
Doordat Kobe intussen naar het derde leerjaar gaat, mag ook hij beginnen met notenleer. Op woensdag is dat van 13.30u tot 15.00u, wat eigenlijk zo goed als samenvalt met Wolfs gitaarles, gelukkig maar. Dan hoef ik maar een keer te rijden, en hebben ze nog genoeg tijd tot aan de rugby.
Op zaterdag word ik helemaal een taxi: van 8.30u tot 9.30u notenleer voor Kobe, en om 10.30u tot 13.00u voor Wolf. Jammer dat ze niet zelf kunnen gaan, het is net te ver en vooral te gevaarlijk om alleen met de fiets te doen.
Tsja, ne mens moet wat over hebben voor de culturele opvoeding van zijn kinderen zeker? Maar intussen zijn ze dus allebei ingeschreven voor volgend jaar.
EDIT: Wolf heeft, ondanks het feit dat hij absoluut geen toon kan houden, 84% voor notenleer: hij kent zijn theorie en dictee, heeft een feilloos gevoel voor ritme, en kent zijn noten, zowel in solsleutel als fasleutel. Het is per slot van rekening geen zangles, zoals zijn juf zegt.
365 – 18 juni 2014 – McDonalds
Wat doet ne mens als ze net op woensdag het keukenblad aan het afwerken zijn? Juist ja. En érg dat de kinderen het vonden…
Verbeteren? Goh, we doen dat zo graag, meneer!
Het is echt niet mijn meest favoriete bezigheid, dat geef ik grif toe. Maar het is een essentieel onderdeel van mijn job natuurlijk.
Gelukkig heb ik in juni vooral mondelinge examens: da’s op het moment zelf wat op de tanden bijten, maar het heeft één groot voordeel: je kan het niet uitstellen!
Ik moet dus enkel mijn vierdejaars verbeteren, en daar heb ik nog tijd voor. Ik verbeter dus mondjesmaat, want eigenlijk vind ik voortdurend vanalles dat ik interessanter vind, of dat vooral *dringend* moet gedaan worden. Ik zal dus geen boek zitten lezen, want dat vind ik voor mezelf niet te verantwoorden, maar die klusjes? Jawel hoor.
En dus heb ik vandaag Merels poppenbedje gerepareerd, dat gesneuveld was op Kobes communiefeest, en haar klokje opgehangen.
Heb ik de gigantisch rommelige piano opgeruimd, en de kaders die erop stonden, opgehangen in de gang boven.
Heb ik de kader met het prachtige diploma van mijn grootvader uit 1933, voor beste opstel in het Latijn, eindelijk in de gang opgehangen.
Heb ik Wolfs Lord of the Ringsposter aan zijn kast gehangen.
En ik zal nog wel wat van dat soort dingen gedaan hebben, mezelf kennende. Zolang het maar niet verbeteren was ^^
365 – 17 juni 2014 – sportdag
Zeg, hoe zit dat nu met uw verbouwingen?
Die vraag krijg ik dus geregeld.
Tsja, goed en niet goed.
In de keuken/woonkamer is alles in orde, intussen. Ook kleine dingetjes zijn opgelost geraakt, zoals een van de crepines (afsluitingdingen in uw pompsteen) die niet goed werkte, en een plank die beschimmeld van onder de OSB kwam. Alleen de mannen van de corian moeten nog langs komen om de boel op te schuren, en de hoekjes in orde te zetten. Maar dat is eerstdaags gepland.
Barts bureau is af, en in de inkomhal is de gebarsten egaline – er liep een verwarmingsbuis van de vloerverwarming onder, en dus was alles te snel gedroogd en gebarsten – verwijderd en opnieuw gegoten, nu de verwarming af ligt. Dat moet nu even drogen, en dan komen ook daar de metaalplaten. Dan moet enkel de bel nog in orde gezet worden. Die werkt wel op onze iPhones, maar moet nog signaal geven naar een ding-dong in de woonkamer.
Boven is ook alles zo goed als klaar. De elektricien moet nog een lamp in Kobes kamer in gang krijgen, en dat is het.
Intussen is wel de schuifdeur in de nieuwe badkamer beginnen slepen, en daar moet de schrijnwerker dus even naar komen kijken, maar veel zal dat wellicht niet zijn.
En dat is dat, eigenlijk.
Ik ben zo langzaam bezig overal opnieuw kaders op te hangen, extra spullen te installeren, en vooral op te ruimen. Maar eerst zijn er nu examens en verbeteringen, en die krijgen uiteraard absoluut voorrang. Maar ik weet vooral wat gedaan in de vakantie: opruimen opruimen opruimen.
Zucht.
365 – 16 juni 2014 – 43 rozen
Feest in het kasteel
De kinderen waren lastig, ik had even genoeg van het verbeteren, en Bart had het druk.
Ik zocht dus iets om te doen met hen, maar voor de Midzomervertellingen waren we net te laat. Maar toen zag ik op Twitter een berichtje passeren van een vriend, dat hij blijkbaar in het Gravensteen zat, en dat daar vanalles te doen was.
Een kwartier later zat ik met de drie kinderen in de auto, en nog een kwartiertje later waren we geparkeerd in de Burgstraat en aan het stappen richting de fameuze burcht, waar effectief Feest in het Kasteel aan de gang was.
Merel was door het dolle heen: een. Echt. Kasteel! Met. Echte. Prinsessen! Ze keek haar ogen uit naar de vechtende ridders, de kostuums, de poppenkast, de kantelen, de vlaggen en wimpels, enfin, alles.
Een verslagje van die dag kan u lezen op Gentblogt, uiteraard, en wel hier.
Maar de meer persoonlijke foto’s komen daar natuurlijk niet terecht, daarvoor dient dit blog.
Op schoot bij een echte prinses. Een échte, hoor mama!
Bij Anthony die blijkbaar van kostuums deed.
Met grote ogen kijken naar de poppenkast, op schoot van broer.
Even poseren.
