Fitbit
Sinds het begin van de vakantie heb ik een Fitbit aan, een kleine armband rond mijn pols die mijn stappen telt, en ’s nachts de beweging in mijn slaap. Op basis daarvan berekent hij mijn slaapkwaliteit, mijn bewegingsritme, en dus mijn aantal stappen per dag. Ze zeggen altijd dat je tienduizend stappen moet zetten per dag om goed te zijn, en ik was eens benieuwd. Ik had vroeger al een stappenteller aan mijn broeksriem gehad, maar die telde de domste dingen mee. Geen idee of die Fitbit betrouwbaarder is, maar ik vind het wel leuk, en het zet me aan om meer te voet te doen, dat merk ik wel.
De eerste dag, dinsdag 7 april, haalde ik meteen al meer dan 12.000 stappen, blijkbaar. Ik had inderdaad wel wat rondgelopen: op school, om een computer, gras afgereden… Maar toch was ik ergens wel verbaasd.
Wat me dan weer niet verbaasde, was mijn slaappatroon. Ik zeg vaak dat ik slecht slaap, en dat ik vooral heel erg vaak wakker word, en dat werd bevestigd door de Fitbit, al vermoed ik dat hij iets te snel registreert.
Woensdag 8 april: 8.623 stappen, doel niet gehaald dus.
Donderdag 9 april: 10.211
Vrijdag 10 april: 14.141, maar dat was de vrijdag dat ik aan een deftig tempo rond de Blaarmeersen ben gestapt om uit te waaien.
Zaterdag 11 april: 9.875
Zondag 12/04: 8.419
Maandag 13/04: 12.098
Dinsdag 14/04: 8.746
Woensdag 15/04: 10.003
Donderdag 16/04: 10.299
Vrijdag 17/04: 10.462
Zaterdag 18/04: 7.194
Zondag 19/04: 10.084
Ik dacht dat dat eigenlijk vooral aan de paasvakantie lag, en het feit dat ik dan met de kinderen nogal wat rondcross. Maar:
Maandag 20/04: 11.446
Dinsdag 21/04: 9.668
Woensdag 22/04: 13.216
Vandaag: 11.279
Ik ga er dus maar van uit dat ik van nature een rondloopmens ben. Er zullen wel rustiger dagen zijn, vooral in het weekend, maar doorgaans ben ik dus vrij actief.
Helaas blijkt dat in mijn slaap ook zo te zijn. Ik geef u even het slaappatroon van vannacht mee:
Ik denk dat het een beetje te scherp afgesteld is, maar het zegt wel iets natuurlijk. En eigenlijk is dit een typisch beeld van de voorbije weken, blijkbaar: ik slaap gemiddeld zo’n vier uur per nacht. Ik kan me effectief ook vaak momenten herinneren waarop ik wakker ben, en waarop ik zelfs naar mijn wekker kijk. Mja…
Enfin, meer dan dat is die Fitbit niet natuurlijk. Maar het geeft me wel een beeld van hoeveel ik beweeg.
365 – 23 april 2015 – trots op haar vlinderkleedje
Tomaten gevuld met geitenkaas en kruiden
De vorige keer zagen ze er niet echt appetijtelijk uit, mijn tomaten, maar deze keer wel, en daarom heb ik ze nog eens op foto gezet. De uitleg blijft dezelfde, maar ik zet er hem voor uw gemak ook nog eens bij. Een aanrader, toch wel.
De vulling bestaat dus uit zachte geitenkaas, tijm, paneermeel, eieren, ui en verse basilicum. Bijzonder snel gemaakt, maar het moet wel nog twintig minuutjes de oven in. Of, zoals iemand opmerkte: de uitgeholde tomaten eerst een paar minuten in de microgolfoven zetten, dan vullen, en dan nog eventjes in de oven.
Te vinden op pagina 92 van ‘Gezond koken in een handomdraai’ van Weight Watchers, en 7 propunten per tomaat.
365 – 22 april 2015 – baby Merel in haar wiegje
Lego bij de Fun
Lego is hier natuurlijk al lang geen onbekende meer, en ook de reeks van Lego Chima kennen de jongens: ze bekijken de online filmpjes, ze kennen volledig het verhaal van de leeuwen versus de krokodillen, en het woord ‘chi’ valt hier wel eens, vooral als ze online aan het spelen zijn. Maar Lego is en blijft vooral de bouwdozen natuurlijk. Eerder hadden ze al de gigantisch grote doos gekregen met de Vuurtempel: een constructie die je van tempel kan omvormen tot vliegende feniks, en die ronduit de max is. Alleen ga ik hem toch eens moeten nakijken op kleine foutjes – lees: herbouwen – want hij plooit niet zo makkelijk, dus ik vermoed dat Wolf ergens een foutje heeft gemaakt.
Toen Birgit van durvendromendenkendoen me vroeg of ze interesse zouden hebben in de doos met de ultieme Phoenix die ze gekregen had van de Fun, zei ik natuurlijk geen nee. Ik was wel wat verbaasd, want ik kende de webshop van de Fun wel – Wolf heeft er zijn gigantisch nerfgeweer besteld – maar het zou niet in me opgekomen zijn om er te gaan zoeken naar Lego. Hun aanbod is nochtans behoorlijk uitgebreid, zo blijkt.
Ik had de doos vandaag op de tafel gezet tegen dat ze thuis kwamen, en Kobe sprong een gat in de lucht. Zeg nu zelf, dat gezichtje!
Alleen die kleine blokjes Lego op de grond waar ik met mijn blote voeten loop, daar moeten ze echt nog iets op vinden…
365 – 21 april 2015 – ijsjesweer
Motoweer
Eigenlijk ben ik met de jaren een goed-weer-rijder geworden, dat geef ik volmondig toe. Er is een tijd geweest dat ik enkel mijn moto had, lang lang geleden. Maar toen vond mijn schoonmoeder dat de tocht Gent-Oudenaarde toch te ver was in de winter met de moto, en gaf ze ons een auto. Wij zeiden geen nee, natuurlijk ^^
Sindsdien heb ik altijd al een moto gehad, dat wel, steeds een Suzuki Savage, een 650: laag, simpel, goedkoop, en wijs.
Hij heeft in de garage gestaan sinds november: als je een auto staan hebt en geen files moet trotseren, dan neem je in de winter de auto, geloof me. Toch als je moet lesgeven en geen vijftien kilo kleding wil uitdoen, en daarna nog kinderen moet ophalen aan school. Maar intussen komen de kinderen te voet naar huis, en is die moto eigenlijk echt wel fijn, als ik niet de tijd heb om te fietsen. Vandaag heb ik hem dus weer uitgehaald. Bart had vorige week al gereden, maar in de vakantie kan ik er moeilijk de drie kinderen op stapelen.
Ik wist meteen weer waarom ik het ding ondanks alle kosten en het gevaar blijf houden: ik ben verliefd op het rijden. Ik ben wel in mijn dubbel springuur tot aan de garage gereden om mijn vering te laten bijstellen: daar was iets mis mee. Maar verder? Heerlijk ding.
Ooit, als ik groot ben, koop ik me een Harley. Later, ooit eens. Serieus.
365 – 20 april 2015 – motoknutselaar
Van allerlei tochten
Deze morgen, toen Kobe zich aan het klaarmaken was voor de groepstocht, zei hij langs zijn neus weg: “Zeg mama, jouw gewone haarkleur begint er wel heel erg door te komen hoor!” Duidelijker kon zijn tip niet zijn, dus ging ik straks mijn haar kleuren.
Kobe werd netjes opgehaald door een andere ouder om naar het station gebracht te worden voor de groepstocht van de scouts – kwart voor acht, op een zondag! – en Wolf was totaal onverwacht bij een vriendje blijven slapen, en ging met hem naar het station. Rustige ochtend dus, en ik ging vol goeie moed mijn haar kleuren. Juist. Want blijkbaar had ik in mijn hoofd dat er nog een busje kleuring in de kast stond, en vond die kleuring van niet. Hmpf. Op een zondag.
Samen met een vrolijke Merel reed ik naar de Carrefour aan de Grote Baan in Mariakerke, naar een lokaal supermarktje, naar de Delhaize Express in Mariakerke, naar de Carrefour in Mariakerke die dicht bleek te zijn, en uiteindelijk naar de Brugse Poort, om daar in de Carrefour een aanvaardbaar kleur te vinden. Ja moat! Blijkbaar is mijn favoriet kleur niet meer te krijgen 🙁
Van Bart kreeg ik fantastisch lekker eten, en toen waren alweer toetsen. En koffie, en taart, en toetsen. En moest ik op de valreep Wolfs gordijnbakken nog schilderen, vond ik, want ik had me voorgenomen dat in de paasvakantie te doen. Halverwege kleedde ik me snel om om de jongens te halen, en schilderde ik verder, dat wel.
De tekeningen erop zullen voor later zijn, nu zijn ze tenminste al gewoon wit. En intussen genoot ik van mijn muziek via Wolfs iPhone, maar kreeg ik wel de bizarste combinaties: Cowboy Junkies, Brel, Pixies, Mozart, R.E.M., Asha Bhosle, Metallica…
En toen? Toen kleurde ik mijn haar, en waren er toetsen. Tsja…