Geplaatst op

Romeinse kledij

Overmorgen is er weer OpenSchoolDag, en dan moet elke vakgroep zijn vak voorstellen. Die van wetenschappelijk werk doen proefjes, die van sport hebben een pingpongtafel in de klas en zo, maar Latijn en Grieks… We kunnen ze toch moeilijk een tekst doen vertalen in de klas? Enfin, we herhalen het concept van vorig jaar, eentje dat toen zijn nut heeft bewezen.

Samen met mijn collega’s van Klassieke Talen hebben we toen van het lokaal Latijn een fantastisch fijn lokaal gemaakt: Lucie had zowat alle inrichting gedaan, Ellen stond met een hoop leerlingen hapjes te maken zoals gebakken Romeinse gehaktballetjes, gevulde dadels en verschillende soorten pesto, en ik hield de bar open met gekruide wijn en verschillende soorten mede. Er waren massa’s leerlingen om te helpen, en ze zagen er fantastisch uit in de Romeinse kleren.

Alleen… er waren eigenlijk te weinig Romeinse kleren, want nogal wat leerlingen wilden die aandoen, en ik heb maar vijf jurken in een zeer grote maat, de mijne. Maar veel leerlingetjes zijn amper 12, en dus een maatje 152, kleiner dan een XS. Bijkomende kleren dus. Ik ging dat in de paasvakantie maken, maar ik ben dat gewoon vierkant compleet vergeten.

Gisteren ben ik met Merel tot aan de Sleepstraat gereden, en hebben we voor 12 euro stof gehaald voor 6 nieuwe jurken, in opvallende kleuren. Want de snit mag dan heel eenvoudig geweest zijn, de stof was zeer felgekleurd, en ze droegen vooral ook zeer veel juwelen.

Enfin, ik ben dan vandaag maar beginnen naaien, en ik zal wel zien hoe ver ik geraak tegen zaterdag. Maar ze gaan wel leuk zijn, die nieuwe…

IMG_9528

Geplaatst op

Buitenspeeldag

Het regende misschien niet op deze buitenspeeldag, maar man, ’t was serieus koud! Wolf was aan het studeren, maar Kobe en Merel wilden wel buiten. Alleen, wat moesten ze daar doen?

Ik stelde voor om het aardbeienperkje wat op te kuisen, en jawel, meteen gingen ze aan de slag! Kobe trok het onkruid uit, en Merel veegde alle blaadjes op, en raapte die van tussen de plantjes. Ik moet het zeggen: onze aardbeiplanten hebben de winter wonderwel overleefd, en staan volop in bloei. Dat belooft! Ze hebben ook zichzelf uitgebreid verdergezet: wij hadden er tien geplant, en nu zijn het er een pak meer. Maar mij ga je niet horen klagen hoor!

En ’s avonds, toen gingen we met zijn allen naar de Blaarmeersen: Kobe had training, en Wolf, Merel en ik gingen nog maar eens de cache aldaar vervangen. Ik heb namelijk een twintigtal filmroldoosjes gekregen, en die zijn bijzonder geschikt hiervoor. Ik heb hem wel op een lichtjes andere plaats gestoken, in de hoop dat hij deze keer niet zo snel verdwijnt. En intussen speelden Wolf en Merel, en genoten ze.

IMG_9513

Geplaatst op

Leesclub: “La Peste” van Camus

La Peste, da’s zo’n standaardklassieker die wij moesten lezen op school, vroeger. La Peste, ofwel L’Etranger. Ik weet dat ik destijds dat laatste gelezen heb, maar ik was een zodanige krak in Frans, dat ik me er zelfs niks meer van herinner.

Omdat we met de leesclub ook eens iets in ’t Frans wilden lezen, en dan liefst meteen ook een klassieker, had mijn collega ons dit aangeraden. Wel euh…

Laat me zeggen dat ik zeer blij ben dat ik het gelezen heb, want achteraf gezien vind ik het echt wel een goed boek. Het is niet voor niets een klassieker, natuurlijk. Maar ik geef het toe, ik heb me er moeten doorworstelen. Ik ben die fantasyreeks van The Black Company aan het lezen, met immens veel goesting, en dat vliegt er gewoon door. Engels houdt ook niks in. Frans daarentegen…

Ik was wel bijzonder opgetogen over mijn Kindle: zodra ik het boek erop zette, voegde het ding ook automatisch een Frans verklarend woordenboek toe, en dat had ik wel nodig, ja. Elke zin bij Camus roept ook tot nadenken op, en ik haalde belange het tempo niet dat ik gewoon ben. En om het dan in het Nederlands te lezen, daar was ik dan weer te koppig voor.

Ik heb het ook een paar keer uitgesteld, en toen ik dan vorige week begon te lezen, heb ik na een kwart het opzij gelegd en verder gedaan aan The Black Company. Resultaat? Ik ben er net niet geraakt, de laatste vijf bladzijden waren me niet meer gelukt tegen vandaag.

Maar… Fantastisch boek, ja. Een hele mooie zin eruit vond ik: “Sans mémoire et sans espoir, ils s’installaient dans le présent.” Carpe diem, maar dan vanuit een nihilistisch standpunt. Mja.

De officiële bespreking, mét foto’s, valt hier te lezen.

 

Geplaatst op

Bo wordt vijf.

Gisteren hadden we Nelly en co al gezien, maar ook vandaag werd een familiedagje. Neefje Bo wordt namelijk vijf, en dat moest gevierd worden. Nelly kwam hier eten, en daarna reden we fluks met twee auto’s naar Brussegem. De kinderen versierden er zelf hun cupcakes, aten die op, en gingen daarna vrolijk buiten spelen. Het was wel wat frisjes, maar de zon scheen volop.

Daarna aten ook wij (= de volwassenen) meer dan uitgebreid taart, en zaten gezellig te kletsen. En net toen we voort wilden, begon Bart nog even woest te doen met de kinderen. Zoals Kobe opmerkte: “Net zoals nonkel Jeroen, maar dan met minder gegrom en een stuk minder hard”. Altijd al geweten dat die vent van mij eigenlijk een wussie was :-p

Bart reed met Nelly rechtstreeks naar huis, wij deden een klein omwegje om nog twee mooie geocaches op te pikken, en dat was dat. Tot zover dus de vakantie.

Geplaatst op

Pasen

Het is intussen ook traditie dat we op Pasen naar Ronse gaan. Of Paasmaandag, als de Ronde op Pasen zelf valt, want dan is er geen doorkomen aan ginder in de Vlaamse Ardennen.

Nelly had zichzelf weer overtroffen, als in: een nieuwe traiteur gevonden in Berchem die schitterende vis- en vleesschotels maakt. We waren met zes volwassenen en vijf kinderen, waaronder drie jonger dan 7. Ze had dus voor acht man besteld, en had er toen toch nog maar wat extra garnaaltjes bij voorzien, en een paar extra eitjes gekookt, en nog een meloen gesneden, want ah ja, ziet dat er ne keer te kort zou zijn zeg!

IMG_9414

Maar eerst, toen we toekwamen, was er de paaseierenraap. De paasklok had de eitjes gelukkig in zakjes gestoken, en die allemaal netjes in de voortuin gedropt, zodat het snel zoeken was. En gelukkig had die lieve paasklok er ook aan gedacht dat er een meisje tussenzat dat geen chocolade lust, zodat er ook snoep in zakjes was.

En toen werd er gegeten, en had Nelly ook nog verse aardbeien gesneden, met toch wel bijzonder lekker aardbeienijs van Carte d’Or. Intussen speelden de kinderen vooral buiten, eigenlijk, en was ik stikjaloers op Nelly’s rhododendron.

Enfin, het werd een gezellige middag, waarna ik nog twee grote potten eten meenam naar huis. Want al dat eten dat ze te kort ging hebben, kon ze echt niet alleen opkrijgen. Staf had al eten mee, ik had een ruime portie voor dinsdag, en morgen maak ik er nog voorgerechtjes van ook.