Geplaatst op

Verjaardagsontbijtje in Gent

Nee, uiteraard niet mijn verjaardag, wel die van Gwen. Voor mijn verjaardag waren we gaan lunchen, nu kregen we dat niet ingepland, en zijn we dan maar gaan ontbijten in ’t stad. Vorig jaar deden we dat in Clouds in my Coffee, dit jaar had ik eens rondgevraagd voor advies en werd het Alice, in het vroegere Coeur d’Artichaud. Helaas, het kader is misschien wel heel mooi en de ligging tegenover ’t Pand ideaal, het ontbijt op zich was heel gewoontjes. Simpele koffiekoeken, een glas geperst fruitsap, standaard pistolets van bij de bakker, en American pancakes die Gwen de uitspraak ontlokten dat wij dat eigenlijk gewoon allebei veel beter konden maken.

IMG_4303

Enfin, wij de fiets op, samen naar de Think Twice, dan langs de Kouter naar de Cos, en dan iets gaan drinken in de Amfora aan de Mageleinstraat. Intussen was het tegen twaalven, en ging zij naar huis. Ik passeerde langs de Cora Kemperman maar die bleek uitzonderlijk dicht – hmpf – en dus ging ik nog dingen halen in de Ava, de Hema en het Kruidvat, en genoot ik van het zalige weer om te fietsen en wat foto’s te maken.

Geplaatst op

Capes

Nu zaterdag is er Ankoria, de kinderlarp, en het weer gaat precies nogal nat zijn, voorspellen ze.

Via Freecycle had ik een ganse tijd geleden al een heel mooie lap roestbruine stof gekregen, ideaal voor twee kindercapes. Op zich zijn die capes zowat het simpelste dat er is, als je een beetje rechtdoor kan stikken met een naaimachine.

Je neemt een rechthoekige lap stof, breedte zo lang als je je cape wil hebben (voor mij dus 1.50 meter, voor de kinderen uiteraard een pak korter), en de lengte exact twee keer de breedte. Je neemt een stuk touw en een krijtje, en tekent een perfecte halve cirkel af op je stof. Met hetzelfde middelpunt teken je dan ook nog een kleine halve cirkel voor de halsuitsnijding.

Je knipt de halve cirkels zeer zorgvuldig uit, want de twee overblijvende, min of meer driehoekige stukken heb je nodig voor de kap. Je legt die namelijk op elkaar (als het goed is, zijn beide rechte zijden exact even lang) en stikt één van de rechte zijden aan elkaar. Je vouwt het resultaat open en maakt een mooie ‘zoom’ rond de gezichtsuitsnijding (of werkt met een bies). Daarna leg je het opengevouwen stuk op de halsuitsnijding, en past een beetje tot je het juiste plekje vindt waar de kap even breed is als de halsuitsnijding. Teken dat af, knip uit en naai vast langs de halsuitsnijding. Daarna nog het overblijvende stuk van de kap dichtnaaien, en voilà, een kap met een heel lange staart. Voor de afwerking kan je alles nog een mooie zoom geven, of een biesje, of om het even wat.

Kobe was alvast in zijn nopjes ^^ Zijn cape was geen perfect halve cirkel, en dus vooraan wat korter dan achteraan.

Bij een perfect halve cirkel komt de cape helemaal gelijk:

Een lichte cape kan je gewoon twee haakjes geven als sluiting, of een mooie knoop, of een houtje-touwtje. Voor de zware varianten maak je ter hoogte van de schouders aan de binnenkant twee zeer lange, zeer stevige linten vast. Op die manier kan je die knopen rond je lichaam in plaats van jezelf de keel dicht te snoeren. Voor een versie die wat openhangt, knoop je de linten eerst onder je armen door, kruisen op de rug en een knoop vooraan. Als het koud is of het regent, knoop je de linten vooraan over de borst, en knoop je ze achter de rug. Heel stevig, en vooral geen druk aan je keel.

EDIT: de cape van achteraan gezien:

Geplaatst op

Fantastische woensdag

Deze voormiddag waren er de laatste lessen van dit schooljaar, en deze namiddag genoten we volop van het heerlijke weer!

We moesten Kobe afzetten om drie uur voor zijn notenleer, en ik had Wolf en Merel meegenomen om eindelijk eens die multicache in Evergem dorp af te werken. De eerste stap hadden we al in januari gedaan, en toen hadden we ontdekt dat er naast de kerk van Evergem ook nog een grote kapel staat. Nog nooit gezien dus.

Enfin, wij dus geparkeerd aan het gemeentehuis, en het tweede tussenpunt gezocht. En er blijkt dus nu, schuin tegenover de zijkant van de kerk, tegenover het grote monument achter de kerk, een waterput te staan! Ook nog nooit gezien!

Het eindpunt van de zoektocht bevond zich een heel eind weg, langs de Christoffelweg aan het Grosseknetenparkje. Met de auto moet je gigantisch rond rijden, en ze raden dan ook aan om te voet te gaan, maar dat zag mijn voet toch niet zitten. We zijn dus eerst maar boodschappen gaan doen in de Aldi (sandwichen voor vanavond aan de Blaarmeersen) en dan toch rondgereden tot aan het parkje. Het was een beetje een weg zoeken doorheen de netels in het bos, maar de cache werd desaltniettemin netjes gevonden. En toen was het tijd, vonden we, voor een donut op het bankje.

We pikten Kobe weer op, reden naar huis en deden allemaal heel rustig even zo goed als niks, en reden daarna met een picknick in de aanslag naar de Blaarmeersen. Zoals verwacht kreeg Wolf beachrugbytraining, maar Kobe bleef netjes op het veld tot half acht: voorbereiding voor het toernooi zondag.

Merel begon netjes in het zand te spelen met haar kleren aan, maar switchte toch vrij snel naar bikini. Het water durfde ze niet aan zonder haar broers: niet dat het diep is, maar toch…

En toen kwam Kobe aangelopen, en was het duidelijk tijd om te zwemmen. En ook Wolfs U12 besloten met een stevige duik.

Merel lag maar in bed tegen kwart voor negen, maar ze had wel een zalige dag, zei ze. Ze gaf me nog een dikke knuffel, en een welgemeende “Dank je, mama!” en viel toen prompt in slaap.

Geplaatst op

Call of Cthulhu

Eindelijk!

Al meer dan twintig jaar speel ik tabletop roleplay, en bijna altijd Call of Cthulhu, maar ook ooit nog Dungeons and Dragons, Vampire, Nephilim, Beyond, en ik vergeet er wel nog een paar. Gans in het begin was Dirk de game master, dan is het jarenlang Wim geweest die ons gewillig en onwillig doorheen de nodige scenario’s leidde, en daarna werd het Xavier die op briljante wijze de rol van GM vervulde. Jarenlang dus, tot Xavier naar Niel verhuisde in oktober 2014, voorbij Mechelen, en het dus gedaan was met de roleplay… Ik miste die avonden echt wel, want naast het spelplezier was het toch ook altijd een bijzonder gezellige, sociale avond.

Ik had ook al lang gezegd dat ik opnieuw een groep ging opstarten, en Xavier zag het zelfs zitten om nog steeds te meesteren, want zijn ma woont hier een paar straten vandaan, en dan komt hij haar gewoon bezoeken. Het bleef lang bij zeggen, maar uiteindelijk vatte ik ergens dit voorjaar de koe bij de horens, en ging op zoek naar spelers: een vaste waarde, en een paar nieuwelingen die intussen larpen maar nog niet roleplayeden.

Het is een paar keer uitgesteld wegens bijzonder slechte omina: eerst stierf de vader van de tweelingbroers, dan stierf ons ma, en ook vandaag ging het bijna niet door, omdat een van de beste maten van de andere vrouwelijke speler vandaag is verongelukt. Maar we zijn toch begonnen aan het maken van de personages, en zijn vooral buiten in de tuin blijven zitten tot half één. Wolf speelt ook mee: we beginnen tussen acht en half negen, en hij mag meespelen tot tien uur. Dat laatste uurtje neemt iemand van ons dat personage wel over, geen probleem.

Wolf blonk van onder tot boven toen hij toestemming kreeg van Xavier om te spelen. Het zal wel een verbaal ruwe bende worden, maar daar moet hij maar tegen kunnen.

Enfin, eindelijk dus het startschot van een nieuwe Cthulhucampagne. Hopelijk blijft deze wat duren.

Geplaatst op

Laatste lesmaandag

Mijn laatste maandag om les te geven, was meteen ook een vrije dag voor de kinderen. Een en ander resulteerde in een Bart die al vroeg weg was, en een ontbijt buiten op het terras, in pyjama. Zalig gewoon!

En omdat maandag taartdag is, en ik beloofd had om de laatste dag taart te bakken, stond ik dus nog deze voormiddag appelcake te maken. Ik had de kinderen gevraagd het eigenlijk te doen, maar ik denk dat het sneller was geweest als ik het zelf had gedaan :-p Maar hij was wel lekker, dat wel.

Alleen was die afspraak precies niet helemaal duidelijk geweest: ook een paar van de jongens hadden taart mee, omdat ze dat in de loop van het schooljaar nooit hadden gedaan. Sebastian had iets rolachtigs met een notenvulling mee, ik vermoed Duits: vrij droog, maar zeer lekker! En Tibo had appelcake gekocht, maar die heb ik in de ijskast gezet tegen morgen.

We aten buiten, en Pieter van de overburen kwam al vrolijk meespelen in het kleine zwembadje. Ik had ons pa gevraagd om te komen babysitten, maar die was vergeten dat hij eigenlijk vanmiddag al ging eten met Jeroen en diens gezin, want die hadden ook een lesvrije dag. Enfin, de kinderen konden nu echt wel even alleen zijn, Pieter en Wolf zijn geen kleintjes meer. De tubes zonnecrème werden gretig gebruikt, en ik ging lesgeven.

Toen ik terugkwam, zat er hier een opa te genieten van zijn kleinkinderen, en waren er opnieuw epische waterballongevechten losgebroken.

En Merel, die had nog een ander gebruik voor die ballonnen gevonden.

IMG_4246

Ons pa bleef nog eten ’s avonds, en genoot duidelijk intens van de familiesfeer en de vele drukte. Heerlijk, gewoon.