En toen zomerde het

En hebben we eigenlijk de ganse dag niks anders gedaan dan buiten gespeeld, en gezeten, en gehangen.

Al in de voormiddag zijn we zwembadjes beginnen opblazen: een groot met koud water, en een kleintje waarin we een emmer warm water gegoten hebben, en om de tien minuten het water van de tuinslang die in de zon ligt. Lang leve het elektrische luchtpompje trouwens, of ik was morgen nog bezig met blazen.

water1

Resultaat: het grote bad was 26°, het kleintje 31°, en de jongens genoten. Ook Merel heeft erin zitten plonzen, uiteraard.

En Wolf maakte meteen een speelparadijs, met een parasol, stoelen, ligbank, glijbaan, dat soort dingen.

water2

Ne mens heeft niet veel nodig als het zomert…

Sluis

Ik had plots zin in een dagje Sluis. Dat ligt niet zo ver, heeft een mooie wandeling, en wel wat winkels ook. Niet dat ik nog echt iets nodig had, behalve een nieuwe bikini (de vorige heeft het begeven in Tunesië), maar een klein stadje is altijd leuk om rond te lopen.

Tsja.

Blijkbaar was half België op hetzelfde idee gekomen, want druk dat het daar was! Man, zo toeristisch! Mij zien ze er alvast niet meer in de zomer, ook al was het toch wel een fijne dag.

Ik pikte rond een uur of tien ma op (alle kinderen zaten ergens in kribbes of op kamp) en samen reden we gezwind richting Sluis. Haar route-aanwijzingen waren excellent (we rijden langs een steenweg, volledig bebouwd links en rechts. “Ge moet daar aan dat huis afslaan”. Uhhuh. Dat soort dingen dus.) maar kwart voor elf reed ik een klein dorpje vlak voor Sluis binnen: Sint-Anna-Ter-Muiden. Een voorschoot groot, maar wel een prachtig, middeleeuws aandoend pleintje (meer dan dat was het eigenlijk niet) en een imposante kerk.

Sluis01

Sluis02

Sluis03

Sluis04

Sluis05

Amper een paar minuten later reden we in Sluis een van de vele parkings op. Dat alleen al was een teken van de drukte daar in Sluis: ze hebben een massa parkings!

Een bezoekje aan de VVV (we zijn per slot van rekening in Nederland) en twee euro later konden we beginnen wandelen. Ik moet wel zeggen: de stervormige stadswal is prachtig!

Sluis06

Sluis07

Sluis08

Sluis09

De poorten en versterkingen zijn intussen tot ruïne vervallen, maar de wal zelf is gerestaureerd, en vormt een prachtig wandelpad.

Sluis10

Sluis11

Sluis12

Sluis13

Sluis14

Er is zelfs fauna te zien, in de vorm van een paar Highland cows, ofte coo genaamd.

Sluis15

of een ooievaar die zijn nest op een dode boom had gemaakt.

Sluis16

Sluis17

Na een uurtje hielden ons ma haar knie en onze magen het voor bekeken, en gingen we het stadje zelf in. De ene winkel na de andere, en wat geen winkels zijn, zijn restaurantjes. En druk! We liepen even binnen in een soort winkelgalerij, waar ik warempel een paar rode sandalen vond (ter vervanging van die die Wolf kapot heeft getrapt) en een paar lederen broeksriemen.

We aten in een Grieks restaurantje in de zon, hadden het veel te warm, en waaiden een lingeriewinkel binnen. Zelf heb ik er niks gevonden (courante maat, blijkbaar) maar ik heb ma eindelijk aan de Marlies Dekkers gekregen! Ze heeft twee stuks meegenomen, en van die ene ben ik stikjaloers… En haar figuur ziet er stukken beter uit :-p

Enfin, nog een viswinkel later reden we terug naar huis, want om half vijf werden de jongens afgezet van kamp.

Sluis: best wel mooi, maar je moet tegen de toeristen kunnen. Waar je zelf ook een van bent, uiteraard.

Elleboog

Mijn elleboog is het weer aan het opgeven. Dat lijf van mij, daar is dus echt niet veel meer goed aan. Of zoals Bart zegt: “Er zijn kosten aan.”

Mijn tenniselleboog is er weer: een peesontsteking die begint aan de elleboog, en die dan verder uitstraalt naar de rest van mijn arm, van pols tot schouder.

Het was er al een tijdje, maar ik dacht dat het met een weekje vakantie, en dus geen computer en andere repetitieve bewegingen of belasting, wel zou beteren. Niet echt dus. Hmpf. Ik ben vandaag dan maar begonnen met Diclofenac, wat de orthopedist me de vorige keer ook al had voorgeschreven, en de Kinegel als zalf. Ik hoop maar dat het snel betert, want ik kan geen druk uitoefenen met mijn duim en wijsvinger. Zelfs de was ophangen doet pijn :-p

Enfin ja. This too shall pass.

Verkavelingsperikelen

Dat er een paar kinken in de verbouwingskabel zijn gekomen, kon u hier en hier al lezen.

Intussen heb ik een lang telefoongesprek gehad met de betreffende ambtenaar, en is me een hoop duidelijk geworden.

Ik heb dus vandaag de koe bij de horens gevat, en ben beginnen rondgaan van deur tot deur. Een paar adressen had ik eerder al gedaan, zo tussendoor, maar nu ben ik een paar uur de hort op geweest. Overal moet ik het uitleggen, uiteraard, en vaak ook luisteren naar de verhalen van de mensen ook. Wat ze zelf hebben meegemaakt qua verbouwingen, maar even goed zijn er oude mensen bij, die gewoon blij zijn met wat aandacht. In elk geval duurt het uren. Zevenentachtig handtekeningen, het is niet niks.

Maar ik leer er tenminste wel mijn buren mee kennen…

Jaarplannen

(Pas op: rant)

Hoe graag ik mijn job ook doe, er zijn toch altijd van die aspecten waar je in zou schieten, nee?

Examens verbeteren, daar heb ik een hekel aan, maar het hoort bij de job: je moet nu eenmaal je leerlingen evalueren, en je bent effectief nog met je vak en je leerlingen bezig.

Jaarplannen daarentegen, dat is zo iets… Grrr. Ik wéét wat ik wil geven, ik weet wat ik ga geven, en ik wil dat gerust ook nog uitschrijven, al zal het met enig gemopper zijn. Maar als dat dan in detail moet, met leerplandoelstellingen en zo, dan vind ik dat al een pak minder. Maar bon, ik heb me er destijds ook doorgeworsteld, en met een veranderde cursus hoort dat er telkens weer bij. So be it.

Die leerplandoelstellingen of LPDs zijn geen lachertje: daar zitten serieuze dingen tussen waar je al eens grondig over moet nadenken, maar ze zijn inherent aan het onderwijs: wat wil je bereiken met je lessen? Een voorbeeld: uit antieke cultuuruitingen afleiden hoe de Romeinen zichzelf en an­dere volkeren/culturen voorstelden en die voorstellingswijze vergelij­ken met hedendaagse beeldvorming over vreemde culturen.

Intussen zijn er echter ook nog VOETen bijgekomen. Voor de niet-onderwijsmensen: VakOverschrijdende EindTermen, ofte VOET. Doelstellingen die de leerlingen na het middelbaar moeten verworven hebben, ongeacht het vak. Om een voorbeeld te geven: naargelang de inhoud van je les “beschrijven ze de dynamiek in leef- en omgangsgewoonten, opinies waarden en normen in eigen en andere sociale en culturele groepen”. Dat soort dingen dus.

En nu moet dat ook nog allemaal eens digitaal. Oh, ik snap het best: dan kan je met een programmafilter meteen bekijken welke klassen welke VOET nog missen, en of je in je vak in totaal wel alle LPDs hebt gescoord. Ideaal als hulpmiddel voor de doorlichting die in het najaar komt, en waardoor alle jaarplannen binnen moesten voor 10 augustus.

Maar wat een gvds k*twerk is dat niet zeg? Ik heb er uuuren ingestoken, en dan ben ik nog een computerminded mens. Ik beklaag sommige van mijn collega’s, echt waar.

Urgh.