Fonts

Ik heb nog massa’s dingen aan mijn hoofd (Raaaaaah! Stress!) waar toch wel een deadline aan vasthangt. Zoals bijvoorbeeld de doopboekjes voor Merel, tegen zondag 22 mei. Ik wil liever niet de standaardboekjes gebruiken, omdat wij met twee meters zitten. En die standaard oubollige geloofsbelijdenis heb ik er ook uitgegooid en vervangen door een hedendaagse humanistischer variant. Moet kunnen.

Ik wil haar boekje graag in de stijl van die van haar broers: de buitenkant compleet over the top met een bizar lettertype en een tekeningetje dat wel Word Art lijkt :-p

En toen vond ik het juiste lettertype of font niet meer. Blijkbaar stond dat op mijn oude PC wel nog, maar niet meer op deze. Lang leve Twitter: daar werd me IdentiFont aangeraden: je kan kenmerken van je font ingeven, en uiteindelijk zeggen ze je wat je zoekt. Aangezien de hoofdletters in dit font nogal distinctief zijn, was het blijkbaar niet zo moeilijk. En heb ik kunnen downloaden wat ik zocht: Bernhardt Fashion 🙂

Lang leve Twitter! En lang leve het überkitcherige doopboekje dat wellicht bij kopiëren dan weer zó erover is dat het weer goed wordt :-p

Vlaamse JO

Ofte verkiezing van de Vlaamse Jonge Ondernemer van JCI. Bart was bij de laatste vijf genomineerden, en werd tweede, ex aequo met de mannen van Netlog. Ik ben daar dus ongelofelijk trots op, ook al heeft hij niet gewonnen.

Bij de prijsuitreiking was ik niet, want ik was bij de kinderen thuisgebleven (iemand moet toch babysitten, nee?), maar ik was al even blij met wat hij voor me meebracht: een knappe bos bloemen. Meer moet dat voor mij niet zijn. Al had hij natuurlijk wel mogen winnen :-p

Jeans

En kijk se, onze kleine meid in een nieuwe outfit: een nieuw wit t-shirtje, en een jeans van haar broertjes nog.

Elk excuus is goed voor een foto van mijn dochter 🙂

jeansbroek

:-)

Fijn weekend gehad. Nog niet eens moe, ik heb de eerste nacht vier uur geslapen, en de tweede nacht zes, maar dat was ononderbroken, en blijkbaar ben ik dat slaapgebrek al zo hard gewoon 🙂

Ik heb door bossen gecrosst, naar verhalen geluisterd, gevochten tegen wildemannen, proberen overleggen met hun sjamaan, rituelen uitgevoerd, de helft van mijn mannen uit de dood teruggehaald, geholpen bij het schrijven van een verhaal in bloed, achter een reuzebidsprinkhaan aangezeten, en nog wel zo’n paar dingen.

Ik was genoodzaakt mijn bril te dragen door het vele stof, en was ook geschminkt om er tien jaar ouder uit te zien, maar bon, deze foto is wel te doen. Ook al kijk ik heel erg ernstig 🙂

Bedankt, Kris!

Poort

Yup, ik zit dus op Poort. En omdat ik uiteraard nog geen foto’s heb van dit weekend, eentje van vroeger. Toen ik nog 20 kilo dikker was, dat wel. Maar verder wel een mooie foto, vond ik. Als sjamaan.

Stil

Het gaat hier heel eventjes stil zijn: ik ga weer lekker een weekendje in de bossen hossen, met bont rond mijn schouders en een latex staf in mijn handen. Ik ga op ratmensen slaan, en  op ondoden en orken en zo, en ik ga gebeden richten tot de spirits, vechten voor de andere geloven, een groot bakkes opzetten (jawel, groter dan anders), met een bang hartje zware queestes starten, spreuken uitspreken, wonden toenaaien, en grote godvers slaan.

En ik ga me vooral keihard amuseren. Er totaal uit, compleet in een andere wereld.

U mag me nu gek verklaren, voor ultieme nerd uitmaken, u doet maar. Wij, larpers, weten wel beter 🙂

Fruitpap

Van groentenpap moet ons Merel nog steeds niet veel weten, maar ik heb vorig weekend voor het eerst fruitpap gemaakt, en dat was blijkbaar wél dikke fun! Al weet ze nog steeds niet altijd even goed dat het goedje naar bínnen moet, in plaats van het weer uit te spuwen :-p

fruitpap

Plasticine

Op woensdag is Wolf altijd anderhalf uur naar de turnles, tussen half vier en vijf. Vroeger lag Kobe dan steevast nog te slapen, maar sinds een paar maand slaapt hij nog zelden of nooit. Logisch ook, hij wordt bijna vier. En dus is dat uurtje puur mama-Kobe-tijd.

Soms zit hij heel mooi en stil op zijn eentje te spelen en kan ik doorwerken, soms doen we samen boodschappen of zo, en soms spelen we ook echt samen. En vandaag vroeg hij of hij met de plasticine mocht spelen. Ik sta dat lang niet altijd toe, omdat dan de hele keuken onder de plasticine zit, en hij wel belooft om op te ruimen, maar dat er zelden van komt.

Maar hij doet dat dus heel erg graag. En glunderen! Kijk zelf maar.

plasticine

Kinesist

Ik ga nu al een paar weken naar de kinesist. Eigenlijk voor postnatale kine, oefenen van de bekkenbodemspieren en zo, kwestie van niet in mijn broek te plassen als ik nies of keihard moet lachen.

Maar het is nu al een paar keer een stevige massage van mijn rug en nek geworden. Dat gezeul met die kinderen, dat is dus niet te onderschatten he! En het laatste wat ik nu kan gebruiken, is dat ik door mijn rug ga en Merel al helemaal niet meer kan oppakken. En dus laat mijn nichtje de kinesiste de oefeningen voor wat ze zijn, en pakt ze keihard mijn rug aan. Die daar helemaal van ontspant, en de volgende dag blauw aanvoelt :-p

Maar het doet dus echt wel deugd he. En het houdt de rugproblemen blijkbaar nog een beetje op afstand.