Geplaatst op

Kind & Gezin en nog zo wat van die dingen

Gisteren was al bij al een drukke dag, eigenlijk.

In de voormiddag viel het eigenlijk nog mee: ik heb me beziggehouden met het opnieuw opstarten van mijn Weight Watchersdieet (ik ben intussen, dankzij de zwangerschap, 22 kilo kwijt, en ik zou er graag nog tussen de vijf en de tien extra kwijtspelen) en het maken van een weekplanner. Je kan die krijgen op de cursus, maar de donderdagen zijn bezet tot in juni, dus daar geraak ik voorlopig absoluut niet. Dan maar op mijn eentje, zeker? Verder heb ik nog alle mogelijke dingen geregeld, geblogd, en voor Merel gezorgd. Het is verbazingwekkend hoe snel de tijd dan gaat.

Tegen elf uur moesten we bij Kind en Gezin zijn: 56,5 cm, 5,550 kilo, mijn dochter doet dat schitterend! Ze heeft wel, uit pure angst, gebruld van het begin tot het einde, en die twee inentingen hebben er ook geen goed aan gedaan.

Daarna ben ik naar huis gecrosst om eten te maken voor mijzelf en mijn ventje, en tegen half twee stond ik alweer in Evergem: de voedingsbeha’s van Marlies Dekkers waren aan 60% in mijn vaste lingeriewinkel, en daar kon ik geen nee tegen zeggen. Ze hadden echter maar eentje in mijn maat, een andere kon ik in de tweede winkel in Mariakerke krijgen. Hmm.
Ik ben dan eerst nog even doorgereden naar Sleidinge om mijn oma te bezoeken in het rusthuis, en daarna toch maar naar Mariakerke gereden. Daar is de tweede voedingsbeha de mijne geworden (35 euro ’t stuk, valt dus gigantisch goed mee voor een mooie, stevige en functionele beha, en hij is mooi genoeg om ook achteraf nog te dragen), en ben ik ook nog in de babywinkel aldaar binnengegaan. Zij geven altijd 30% in de solden, en vanaf 5 stuks 50%. Zeer de moeite dus. Ik heb een broek van Mexx mee voor Wolf, drie leggings voor Merel voor als ze ietsje groter is, en vooral ook een heel erg mooie zwarte winterjas voor als ze twee is. Daar heb ik over getwijfeld: het is nog lang, maar die jas was écht wel mooi, en 50% korting op iets van Mexx is de moeite. En dus ben ik weer eens veel geld kwijt.

Soit, ik was nog net op tijd om de jongens af te halen, de boel hier thuis op te ruimen, en me verder vooral bezig te houden met een ontroostbare Merel, die wellicht serieus last had van de spuitjes. En dan tegen half acht naar de salsa, maar dat wist u al.

En ja, ik was moe ’s avonds. Zijt dan al ne keer thuis hele dagen :-p

Geplaatst op

Salsa

(Deze post werd origineel geschreven voor Gentblogt, waar hij eerstdaags zal verschijnen, hoop ik)

Toen ik onlangs op Facebook een berichtje zag passeren dat David (Konijn, mijn officieus geadopteerd broertje en salsaleraar) vlakbij mijn huis in Wondelgem een cursus salsa organiseerde, dacht ik: waarom ook niet? Ik moet dringend meer bewegen, en wat is er dan leuker dan dansen? En ik ken Konijn, da’s uiteraard nog het beste van al.

En dus trok ik deze avond om half acht naar de Industrieweg in Mariakerke (ofwel R4) voor een proefles, en vond daar na enig zoeken achter de Volvogarage een omgebouwde loods, de Espace Tropical. Blijkbaar worden daar wel vaker lessen en salsafuiven gegeven, het zag er in elk geval dik in orde uit: een goeie dansvloer, spiegels, en een uitgebreide bar. Er waren drie jonge koppels aanwezig (enfin, of zes vrienden, dat weet ik eigenlijk niet), waardoor ik de ‘eer’ had om met David te ‘mogen’ dansen. Die voelde zich als een vis in het water, veel meer dan bij de zumba, en leerde ons stap voor stap de basispassen aan: standaard, achter, zijwaarts, en een draaitje. De passen gingen eigenlijk zeer vlot, en ik vond dat we na amper een uurtje toch al ietsje konden: het gaf in elk geval een goed gevoel. Blijkbaar konden sommigen al iets van salsa, maar zijn er twee strekkingen: de Cubaanse salsa, en de LA salsa, waar het in deze lessenreeks om draait.

Tegen het einde begon er een twintigtal mensen toe te komen voor de vervolgreeksen, en aan de begroetingen en het gebabbel te zien, zat de sfeer er daar al goed in. Omdat David de anderen wilde bijsturen, vroeg hij een van de aanwezige mannen om even met mij te dansen. Een knappe jonge gast, Glenn, kweet zich met verve van zijn taak: hij liet me zelfs een aantal mij nog onbekende passen doen, en ik viel bijna over mijn eigen voeten, maar uiteindelijk ging het wel.  Ik denk dus wel dat ik verder ga doen. Het leuke is ook dat David op verschillende plaatsen dezelfde lessen geeft, zodat je ook altijd een gemiste les op een ander moment kan inhalen, of een extra les kan bijwonen als je je onzeker voelt.

Een lessenreeks van acht lessen kost 70 euro (55 voor studenten), de eerste les kan je gratis bijwonen bij wijze van proef. Je kan eventueel ook nog de tweede les inspringen, de pasjes worden herhaald.

Voor meer info omtrent de locaties en de uren neem je best een kijkje op de website.

En dan ga ik nu voor de rest van de avond één-twee-drie, vijf-zes-zeven opzeggen in mijn hoofd. Niet vrijwillig, geloof me. En me al voorbereiden op stijve benen, daar ben ik zeker van.

Geplaatst op

Kleedjes

Hehe, ik heb weer eens mensen gezien vandaag! Deze voormiddag, nadat de mannen de deur uit waren en Mereltje gevoed was, geslapen had en nog maar eens gegeten had, ben ik naar school gereden. Ik moest nog wat papieren voor mijn ouderschapsverlof laten invullen, en dan kon ik meteen eens ‘stoefen’ met mijn dochter. Wat ik dan ook uitgebreid gedaan heb :-p

Daarna wilde ik toch nog even kijken voor wat kinderkleertjes in de solden. In ’t stad gaan zag ik niet zitten, Merel sliep wel maar kon elk moment wakker worden van de honger. Van Bollebuik in Mariakerke wist ik dat ze gesloten waren op maandag, en dus reed ik naar de JBC. Zijn die toch ook wel niet dicht op maandag zeker! Ik dus maar onverrichterzake mijn kar gekeerd en naar huis gereden. In het passeren ben ik wel nog bij de C&A gestopt, voornamelijk om een broek voor Wolf te halen – die groeit als kool en de broeken die ik drie maand geleden heb gekocht, zijn eigenlijk alweer te klein. Er hing nog welgeteld 1 broek maat 128 in de solden, maar er hingen vooral ook meisjeskleren. Oh ja. Voor volgend jaar, maatje 74-80. Ik kon het niet laten, en heb twee sets mee van elk een T-shirt, legging, mouwloos kleedje en bijpassend bolerootje. 25 euro elk. En dan nog een mega schattig wollen grijs kleedje.

kleedjes

En dan heb ik me nog sterk ingehouden, want er liggen al stapels kleren in haar kast, gekregen/geleend van links en rechts. Maar ik zie het al zo voor me, mijn kleine meid die netjes zit te spelen in die kleertjes. Oooh ja. Echt wel.

Geplaatst op

Nieuwjaren

Omdat één januari doorgaans al druk is, en we vroeger op die dag nogal in zombiemodus waren en nog volgevreten van de avond voordien, houdt mijn schoonmoeder haar nieuwjaarsetentje altijd een weekje later. Voor ons is dat schitterend: geen stress (of toch minder) op nieuwjaarsdag, en een fijn dineetje een beetje later waar we dan wél volop van kunnen genieten.

Zo ook vandaag: hapjes allerhande bij de champagne, zwezeriken als voorgerecht, soep, wild als hoofdgerecht, een ijsmannetje als dessert, en sneukelarijen bij de koffie. De taart, die er vroeger nog steevast bijkwam, is gelukkig geschrapt na herhaaldelijk aandringen, want we rolden nu al van tafel.

Maar vooral: fijn gezelschap, nieuwjaarsbrieven, en veel cadeautjes. Kobe heeft eindelijk zijn Hippo Hap gekregen waar hij al maanden om vraagt, en van zijn nonkel Koen ook nog een visspelletje met magneetjes en lieveheersbeestjes. Wolf kreeg een magnetisch dartsbord, maar moet nog wachten op zijn Bey Blade want die zijn overal uitverkocht. Ik heb een envelopje (zeg eigenlijk maar envelop) gekregen en een body milk van Trésor, mijn vaste parfum. En zelf hebben we de schoonouders een geïnstalleerde iPad cadeau gedaan, zodat ze iets makkelijker en in de zetel online kunnen gaan.

Enfin, het was een fijne dag.

Geplaatst op

Rust

De jongens zitten bij mijn ouders, en het is hier muisstil in huis. Heerlijk! Na veertien dagen kleutergeweld mag dat ook wel eens 🙂

En Merel was ook zalig vannacht: gegeten om 1.00u, toen we gingen slapen, om 5.00u, en om 8.30u. En toen sliep ze gewoon nog verder, en wij ook. Een deugddoende nachtrust gehad dus.

Daarna hebben Bart en ik gewoon genoten van de stilte en de rust: we zijn zelden samen thuis overdag zonder kinderen (Merel reken ik voor ’t gemak even niet mee, die is nog niet zo druk :-p ). Hij heeft ook voor me gekookt: gebakken tonijnsteak, met kortgebakken witloofstronkjes, gebakken aardappeltjes, en een zelfgemaakt wasabisausje. Man dat was lekker! We moeten ervan profiteren als de kinderen niet thuis zijn, om dingen te eten zoals witloof of spruitjes, want dat lukt bij hen niet al te best.

Alleen jammer dat Mereltje zich niet al te best voelde: ze was voortdurend aan het wriemelen en zagen omwille van de krampjes.

Tegen half zes ben ik de jongens dan gaan halen, terwijl het kleintje bij papa bleef. En al was het maar een nachtje, en hebben ze zich ferm goed geamuseerd bij oma, ze waren toch blij me te zien. Die knuffels die je dan krijgt, die zijn goud waard 🙂

Tsja. Wie had er ooit gedacht dat ik een echt moederdier zou zijn? Ik in elk geval niet…

Geplaatst op

Twunch + feestje

Vrij onverwacht gingen onze jongens uit logeren bij mijn ouders vandaag. Nu ja, ik wist het een paar dagen, daar niet van. Ze zijn deze morgen Wolf en Marthe komen ophalen voor een dagje Technopolis (Wolf was laaiend enthousiast, Marthe blijkbaar ook), en rond zes uur zijn ze dan ook Kobe komen halen, om een nachtje en een bijhorend dagje in Zomergem te blijven. Ik zei daar uiteraard geen nee tegen.

Bart stelde toen voor om sushi te gaan eten in ’t stad, wat ik eigenlijk ook wel meteen zag zitten. Dat duurt geen uren, en op die manier kon Merel ook probleemloos mee. En toen zag ik een tweet passeren van iemand die zich klaarmaakte voor de twunch (klik hier voor uitleg). Tiens, was die niet morgenavond? Blijkbaar was de twunch verzet naar vandaag, en wel naar de Ocean Sushi, waar ook wij gereserveerd hadden. Mooi meegenomen dus! We waren met twaalf, en ik heb heerlijk zitten kletsen bij mijn yakitori. Al zag de tonijn-zalmspecial er ook niet mis uit :-p

sushi

Na afloop ging de rest van het gezelschap nog iets drinken, maar wij wilden nu niet direct met de baby in de rook gaan zitten, en moesten eigenlijk nog even langs op een feestje in Wondelgem. Steve, de dirigent van mijn koor, geeft namelijk dolgraag feestjes, en had er een fundraiser van gemaakt voor de dienst neonatologie van het UZ. Voor we het goed en wel beseften, was het al dik na middernacht :-p

Maar bon, de jongens zijn toch niet thuis, we zullen wellicht wat langer kunnen slapen. Als Merel niet te lastig doet, tenminste.

Geplaatst op

Eten

Dat Bart zijn kantoor is verhuisd, dat wisten jullie al. Voor hem heeft dat als gevolg, naast een hoop andere dingen uiteraard, dat hij niet meer in zijn favoriete Lepelblad kan gaan eten ’s middags. Meer nog, er is zelfs niet eens een restaurantje in de buurt. En boterhammen meenemen, dat is echt niet zijn ding, dan ligt hij steendood van de honger tegen dat het drie uur is. Hij heeft echt wel behoefte aan warm eten.

En dus komt hij nu, in de mate dat het in zijn agenda past, naar huis eten. Hij moet maar zeggen tegen welk uur, en ik zorg dat het eten op tafel staat. De jongens vinden het zalig om hem dan even te zien, maar vooral ik geniet daarvan. Ook al is het maar een fly by: meestal is hij na 20 minuten alweer weg. En op die manier ben ik er tenminste zeker van dat hij deftig eten heeft gekregen, want hij loopt al meer dan een week op het randje van ziek worden.

Geplaatst op

Bezoek

Een fijne dag gehad vandaag: Nathalie, een goeie vriendin uit het middelbaar, is vandaag op babybezoek gekomen met haar drie kinderen. Die wilden perse Merel ook zien, en uiteraard is het dan ook fijn om te kunnen spelen met mijn twee jongens, en al dat onbekende speelgoed. Ik denk dat we allemaal wel een fijne middag hebben gehad, zelfs Jorunn die nogal verlegen was.

Ik had vlak na het eten nog een grote pot rijstpap gemaakt, en een grote pot vanillepudding met stukjes speculoos erin. Je had de gezichtjes moeten zien toen ik dat aankondigde: ze wisten niet hoe rap ze aan tafel moesten zitten!

En ik, ik moet toegeven dat ik genoot van al dat volk in mijn huis: als je al drie maanden thuis zit zonder noemenswaardig sociaal leven, is bezoek altijd wel welkom 🙂

Geplaatst op

Gordijnen

Ik moest u nog een fotootje van Merels nieuwe gordijnen, gemaakt van tafellakens. Oordeel zelf: ze zien er toch goed uit zeker? En tot mijn grote verbazing zijn ze nog serieus verduisterend ook! Mooi meegenomen dus.

gordijnen1

gordijnen2

Geplaatst op

Faust

Vandaag ben ik gaan eten met mijn vroegere beste vriend. Op zich niks speciaals natuurlijk, ware het niet dat we elkaar al meer dan een jaar niet meer gezien hadden. Of gehoord of gesproken.

Tot 2004 zagen we elkaar minstens een keer per week, in de jaren daarvoor zelfs nog vaker. Hij woonde niet zo ver van me vandaan, op een route die ik regelmatig rijd, en hij werkte als conducteur, waardoor hij vaak op de meest rare uren thuis was. Ik vond in hem een zielsgenoot, en dat was blijkbaar wederkerig. Gelukkig gunde Bart me dat, al zal het feit dat hij nogal overtuigd homo is daar wel voor iets tussen zitten.

En toen werd Wolf geboren, en werd mijn tijdsbesteding een stuk minder vrijblijvend. Ik kon niet zomaar binnenspringen in ’t passeren en oeverloos blijven hangen, ik moest wel degelijk op tijd thuis zijn voor de kinderen. Ook onze belevingswereld groeide wat uit elkaar: ik werd minder en minder gothisch, en meer en meer een mama.

En toen verhuisde hij naar de andere kant van Gent, waar ik nooit zomaar passeer. En veranderde hij van werk, waardoor hij nine-to-five in Antwerpen zit, en ik dus ook niet meer overdag kan binnenwaaien. Mja.

Maar plots zag ik hem op MSN, en zei ik hallo. Waarop ik de telefoon nam, en we anderhalf uur bleven kletsen alsof we elkaar de week voordien nog hadden gezien.

En dus hebben we vandaag afgesproken om iets te eten, en daarna nog bij hem thuis koffie te drinken. Dat deed gewoon deugd, en het leek effectief alsof we elkaar nooit gemist hadden. We konden naadloos de draad weer oppikken.

Ik hoop alleen dat we elkaar nu niet meer zo lang uit het oog verliezen. Daarvoor heb ik hem nog steeds veel te graag.