Mood Calendar

calendar

Een paar dagen geleden circuleerde er een link op het internet naar de Life Calendar: een kalender met een gezichtje voor elke dag van het jaar, waar je op het einde van de dag zelf een smiley kon invullen over hoe je dag was geweest. Zo zie je achteraf hoe je je eigenlijk had gevoeld, en hoe je daar zelf achteraf op terugkijkt. Ik vond dat een vree wijs concept maar niet echt mooi, en besloot om dat zelf ook te maken, in mijn eigen stijl dan. Misschien niet helemaal correct tegenover de makers/uitvinders, maar soit.

Nu nog laten uitprinten op A3, en ik kan dat ergens ophangen en zelf gaan evalueren. Wie mijn versie wil zien of downloaden, je kan die hier vinden. Gratis en veur niet.

Ziek

En nog geen klein beetje. Lag het nu aan dat fruitsap dat ik gisterenavond gedronken heb? Drie glazen, ik had beter moeten weten. Of was het toch het eendagsvirusje dat toesloeg? Het zal wel een combinatie van de twee geweest zijn.

In elk geval had ik heftig moeten overgeven ’s nachts, en Wolf trouwens ook. Tegen de ochtend was ik al helemaal een schotelvod, en mocht ik om de zoveel tijd richting toilet lopen voor de hevigste diarree in tijden. Het ergste is dan nog dat je met borstvoeding niks mag nemen, maar gewoon uit moet zieken. Bart bracht Kobe naar school, en bleef zo lang mogelijk thuis. Daarna kwam zijn vader de permanentie overnemen, want bij momenten ging het toch echt niet. Zelfs een glas water kon ik in eerste instantie niet binnenhouden. Het grootste probleem was uiteindelijk de borstvoeding: omdat ik alleen maar vocht verloor en niks kon aanvullen, viel ook die stil. En Merel had misschien wel een gigantische snotvalling, ze bleef wel honger hebben. God zij dank aanvaardt ze ook een flesje en hebben wij poedermelk in huis, zodat schoonpa ze een flesje kon geven en ik me niet schuldig hoefde te voelen.

Tegen de namiddag konden we alletwee een yoghurtje de baas, en ’s avonds smeerde Bart voorzichtig een boterham voor elk. Ik ben er vrij zeker van dat het morgen ok is. Ik ben intussen langzaam aan het rehydrateren, en heb toch al een glas water of 5 binnen intussen.

Maar slecht dat ge u daar van kunt voelen, van zo’n buikgriepje. Slecht!

Bloemen

En toen werd er aangebeld rond vier uur, en bleek er via Fleurop totaal onverwacht een boeket te zijn voor Mereltjes geboorte. Zalig!

boeket

En natuurlijk had ik net gisterenavond zelf witte rozen gekocht, Murphy waardig. Nu goed, dan staan er maar extra bloemen in huis. Ik geniet daar toch gigantisch van 🙂

1 maand

inzon

Jawel, ik kan het zelf bijna niet geloven, maar mijn Merel is vandaag één maand geworden!

Aan de ene kant kan ik bijna niet geloven dat het al een ganse maand geleden is dat ik haar op de wereld zette, aan de andere kant is ze al zó hard een deel van ons bestaan, dat ik niet kan geloven dat het amper een maand is. Ik kan me al bijna niet meer indenken hoe het was zónder haar.

Mja.

Diep in mij zit toch ergens een echt moederdier verscholen, zeker?

tong

Kleuterbezoek

Deze morgen ben ik met Kobe – die overigens ziek was, overgegeven had vannacht en regelmatig wakker werd, ik heb weer eens niet langer dan een half uur aan een stuk geslapen – naar zijn klas geweest, mét Merel. De juf had dat voorgesteld: alle kleuters zijn gek op baby’s, en dat is dan al een mooie voorbereiding op het thema ‘Baby’.

Nodeloos te zeggen hoe trots Kobe wel was, zeker? Dat was gewoon zíjn zusje en al! Hij had trouwens samen met zijn juf voor een leuke verrassing gezorgd, eentje die zeker in Merel haar kamer aan de muur komt 🙂 Heel lief, en vooral heel erg attent van de juf!

blaadje

Mobiel

Bij een eerste kind ga je ongelofelijk veel lezen en informatie opzoeken, want je voelt je als aanstaande ouder ongelofelijk onzeker.

Zo had ik destijds gelezen dat baby’s van een maand of zo nog geen boodschap hebben aan zo’n typische kleurige mobiel, omdat ze toch nog geen kleuren kunnen zien. Zo’n mooie in beigetinten is al helemaal uit den boze, want daar zit al helemaal geen contrast op. Ideaal voor die kleintjes is een zwartwitmobiel met serieus contrast, en geometrische figuren. In de handel vind je dat niet, maar het internet is een bron van plezier, zoals altijd.

mobiel1

Ik heb er destijds ene gemaakt voor Wolf, en een nieuwe gemaakt voor Kobe. Aangezien ik geen kinderen meer verwachtte, heb ik die daarna weggegooid.
En dus heb ik nu nog maar eens een nieuwe gemaakt, netjes gelamineerd zodat die hopelijk wel eventjes meegaat. Hij hangt in haar wieg, en door de opstijgende warmte van de vloerverwarming beweegt hij zachtjes. Merel was in elk geval al geïntrigeerd toen ik haar de losse plaatjes liet zien.

mobiel2

mobiel3

Sinterklaas

Eigenlijk zou die maar vannacht mogen komen zijn, maar op aanvraag is hij in de nacht van zaterdag op zondag langsgekomen, zodat de kinderen op zondag nog konden spelen met hun nieuwe speelgoed, en ze maandagmorgen zonder problemen op tijd op school waren.

Ik heb een foto getrokken van de klaarliggende pakjes, maar toen de kinderen ze openmaakten, was ik net Merel aan het voeden, dus geen foto’s daarvan.

sinterklaas

Ze hebben allebei een Bey Blade gekregen, samen ook nog een uitbreidingsdoos van Carcassonne, en dan nog een hoop koekjes, wat marsepein, en een doosje kindereitjes elk. Meer dan genoeg, ons huis puilt al uit van het speelgoed, en dan komt Kerstmis er nog aan ook…

Ze hebben er in elk geval al ongelofelijk hard mee gespeeld, en zelf een arena gebouwd met Clickx, zodat de tollen tegen elkaar kunnen vechten. Poeh. Als ze het maar leuk vinden zeker?

Liv

Vandaag een fijn uitstapje gemaakt, richting Jette: ik ben namelijk tante geworden!

Barts broer en diens vriendin hebben sinds vrijdag een dochtertje, Liv. Drie weken jonger dan onze Merel dus. Het is een pracht van een baby, en de ouders stralen, uiteraard.

Ik hoop dat die twee later goed overeen gaan komen. Of zoals Bart zegt: “Die zullen later samen kunnen gaan shoppen. Met hun vaders bankkaart :-p “

Roodborstje?

Tegenwoordig is er nog een nieuw liedje toegevoegd aan het avondlijke repertoire, nl. Roodborstje. Alleen moet ik het zingen met ‘Mereltje’, om redenen die voor zichzelf spreken, dacht ik zo. Blijkbaar is er ook een versie die gezongen wordt door Kaatje, maar daar is de tekst anders. Zoals ik het geleerd heb, gaat het zo:

Roodborstje tikt aan het raam, rin, tin, tin,
laat mij erin, laat mij erin.
’t Is hier zo koud en zo guur naar mijn zin,
laat mij erin, rin tin tin.

’t Meisje deed open, het beestje kwam snel
binnen was ’t beter, de guit wist dat wel.
Maar toen de lente weer kwam, rin, tin, tin,
vloog hij het bos weder in.

De versie van Kaatje gaat als volgt:

Roodborstje tikt tegen ’t raam, tin, tin, tin,
Laat mij erin, laat mij erin.
’t Is hier te guur en te koud naar mijn zin,
Laat mij erin, tin, tin, tin.

’t Meisje deed open en strooid’ uit haar schoot
Kruimeltjes suiker en kruimeltjes brood.
Dat was het roodborstje wel naar de zin,
Vloog toen het bos weder in.

Zouden dat regionale verschillen zijn? Iemand een idee?

Fotootjes

Ik had het volgende ooit bij een vriendin gezien, en dus zelf maar toegepast in onze gang: de Ikeakadertjesfotomuur! Je neemt de leukste (kinder)foto’s die je hebt, laat ze afdrukken, en steekt ze in kadertjes van de Ikea van 50 cent ’t stuk. Daarna hang je ze chronologisch op. En verwaarloos je ze :-p zodat je plots drie jaar achter zit en de laatste fotootjes een babyKobe portretteren. En dan, als je met een nieuwe baby zit, druk je een nieuwe reeks af. Met volgend resultaat:

kadertjes1

kadertjes2

kadertjes3