365 – 13 augustus 2018 – er is er eentje blij dat we thuis zijn…
365 – 29 juli 2018 – prinsheerlijk
365 – 28 juli 2018 – rustiek
365 – 26 juni 2018 – stilleven
Paniek om Saruman
Nee, geen orken uit Isengard, wel dikke paniek om Saruman, onze kleine witte kater.
Eergisteren, bij het opstaan, kwam Kobe me in allerijl roepen: er was heel duidelijk iets mis met Saruman. Hij stond te zwijmelen op zijn pootjes alsof hij zat was, sloeg af en toe door zijn achterpoten, viel zelfs gewoon omver, liep overal tegen, en miauwde onophoudelijk, behalve wanneer ik hem vast hield. Zijn hele lijfje schokte als met elektrische schokjes, en daartussen rilde hij.
Ik was in paniek, ik geef het toe: kwart voor acht ’s morgens, de dierenarts ging pas open om half negen, en dit was, volgens mij, iets dat niet echt kon wachten. Gelukkig herinnerde ik me dat een vader van een van de leerlingen, politieagent hier in Wondelgem, me gesproken had over zijn nieuwe dierenarts, een oudleerlinge van mij, Ulrike. Zij had nog geen vaste praktijk, deed huisbezoeken, en hij vond haar een hele goeie. Aan dat laatste twijfelde ik geen moment, Ulrike kennende, en dus stuurde ik haar in paniek een berichtje via FB Messenger. Waarop zij prompt antwoordde: ze moest om half negen een vervanging doen in Mariakerke, moest vrijwel aan ons deur passeren, en ging Saruman komen ophalen. Oef!
Ik had vooral schrik voor een vergiftiging met een of ander neurotoxine, want hier in de buurt is er een dierenhater aan het werk, die op openbare pleintjes – tot zelfs in privétuinen van hondeneigenaars toe – bolletjes gehakt legt met rattengif in. Ulrike ging het bekijken, maar ze ging de doodsbange kat eerst en vooral een infuus geven en vooral heel erg grondig in de gaten houden.
Tegen de avond stuurde Ulrike me het volgende:
“Hey! Hij is algemeen rustiger dan deze morgen. Het probleem op dit moment is dat hij bijna niets ziet, heeft bloed ter hoogte van de ogen. 3 mogelijkheden: – acute hypertensie – hoofdtrauma of infectieus. Krijgt alle nodige medicatie en we moeten zeker 48u de tijd geven.”
Ik bleef serieus ongerust, en niet onterecht. Maar hij was al niet erger geworden, en dat was een goed teken, vond ze.
Gisterenmorgen, op Hemelvaart, stuurde ze me een filmpje van Saruman die al fluks op een behandeltafel sprong en nieuwsgierig alles begon te bekijken. Zo kennen we hem, en hij was dus duidelijk al een pak beter. Oef!
Bon, ze wil hem voor de zekerheid nog houden tot morgen, maar het doet in elk geval deugd om hem terug springlevend te zien. En jawel, ik kreeg nog een filmpje vandaag, waarin hij klagend voor een venster zit en naar buiten wil. Wat een toewijding, zeg!
Nu de rekening nog :-p
365 – 17 april 2018 – Sarukatje
365 – 15 april 2018 – Gandalf én Saruman
365 – 27 maart 2018 – schootwarmer
Ongewenst bezoek
Gisterenavond zat ik rustig met de kinderen in de zetel, toen ik plots uit mijn ooghoeken iets zag bewegen. Hmm? Een paar minuten later zag ik het opnieuw: een donkergrijs bolletje met een lange staart, dat plots de keukenvloer over rende. Een muis!
Nu heb ik totaal geen schrik van muizen, maar ik heb ze toch liever niet in mijn huis, nee dank u.
Bon, ook Kobe en Merel hadden ze gezien, ik was dus niet aan het hallucineren. Bij nader onderzoek bleek ze in de gordijnen gekropen te zijn, en ik nam dus een plastiek potje om ze te proberen vangen. Helaas, het beestje had een stevige schrik opgedaan, sprong met ware doodsverachting naar beneden, en crosste onder de zetel. Juist ja.
Dan maar een muizenval gezet en de kat van boven gehaald. Die kroop bijna zelf in de gordijnen, maar kon het beestje toch niet te pakken krijgen.
Deze morgen zat er ook niks in de muizenval. Slim beestje. Of zou Saruman het toch al gevangen hebben?
Enfin, daarstraks zaten we rond zes uur weer met zijn allen in de zetel, toen we plots Saruman zagen spelen met, jawel, het muisje. Ik heb het hem afgepakt, in een doosje gestoken, en aan de overkant van de straat in een haag gezet. Nee, ik kon het niet over mijn hart krijgen om het af te maken. Maar ik ben wel blij dat het niet meer bij ons zit. Ik ben nu wel benieuwd of de overburen last gaan krijgen van muizen :-p