Geplaatst op

Omen mini

Dit voorjaar komt er geen groot weekend van de larp Omen, zowat mijn favoriet. Daarom kwam er dus wel een mini, lees: een éénavondevenement, van 17.00 uur tot een uur of 2 ’s nachts. Het werd georganiseerd door een speler, maar spelleiding voorzag wel degelijk bijkomende plot en bijkomende figuranten, waaronder ik dus.

Voor de gelegenheid speelde ik een Ranae, een zigeunervrouw met een heel eigen agenda, die het Orakel van Pandosia werd genoemd. Ik dacht: ik neem mijn tarotkaarten mee, wie weet kan ik daar nog iets mee doen.

Wel…

Ik heb de hele avond toekomsten zitten voorspellen, en sommige daarvan konden nog perfect juist zijn ook! Het helpt natuurlijk dat ik de spelers ken en dat ik weet waar ze mee bezig zijn: je kan heel veel uitleggen op de manier die zij willen horen. Enfin, ik heb me daar ook echt wel goed mee geamuseerd: de gezichten waren soms zalig om te zien.

Al bij al was het drie uur tegen dat ik thuis was vanuit Geel, wat dus nog bijzonder goed meeviel.

En foto’s van het paarse gevaarte – ik was voor 50 tinten paars gegaan – die komen er hopelijk nog aan. Ik ben zelf benieuwd.

Geplaatst op

Omen mini

Awel, dat het goed was, die mini! Het proces duurde wat lang, misschien, maar dat is meestal zo met een Ting. En toen was er warempel varken aan het spit, en pulled pork, en vooral ook veel conversaties aan diverse kampvuren. En alweer ben ik erin geslaagd om met geen enkele figurant van de lokale setting te spreken. Echt serieus. Elke. Keer. Weer.

Maar vooral: Wolf heeft het schitterend gedaan! Ik was hem binnen de kortste keren kwijt, en dat was eigenlijk ook de bedoeling. Ik wilde hem echt niet controleren of bij het handje houden, maar hij werd me wel af en toe gesignaleerd. Blijkbaar was hij op een bepaald moment bij de Bhanda Kor gaan zitten, de groep barbaren van Omen, en allemaal serieuze anciens. Die hebben zich niet ingehouden omdat hij daar als jonkie kwam zitten, integendeel. Ze hebben hem wel perfect met alle respect behandeld die een groothertog van Korda volgens hen toekwam, en hij heeft het perfect gespeeld.

Achteraf zijn zij en ook verschillende andere spelers naar mij toegekomen om hem te complimenteren: hij heeft dat blijkbaar schitterend gedaan. Want ja, ze gaan echt geen complimentjes geven om mij een plezier te doen, dan zouden ´ze gewoon zwijgen.

Dus ja, ik ben nu echt helemaal trots.

Geplaatst op

Entree van de Groothertog!

Jawel, eindelijk nog eens een Omen mini! Allez ja, mini qua tijd, want qua volk is het zo goed als een gewone Omen, meer dan 100 man.

Dat het larpen deugd doet, dat had ik al gezegd. En dat ik dolgraag Olga speel op Omen, dat ook. Intussen is ze gepromoveerd tot markiezin, dat kan ook wel tellen. Maar vooral: nu haar broer en neef als heksen buiten de wet zijn gesteld, is het haar zoon Volkar die de nieuwe groothertog van Midmark is. En aangezien die pas 15 is, is zij nog zijn regente en heeft zij de facto de macht in handen.

Volkar was tot hiertoe nog een nobele onbekende voor de rest van de spelers, maar nu is het langzamerhand tijd dat ook hij zijn entree maakt , en dat kan eindelijk omdat Wolf, jawel, ook zo goed als 18 is! Pas vanaf de leeftijd van 18 kan je meespelen op de weekends van Oneiros, maar op een mini kan het vroeger, als de ouders of een (tijdelijke) voogd mee zijn. Meestal speelt zo’n jonge speler dan het derde orkje van links, of een lijfwacht of een of ander klein rolletje, kwestie van het spel te leren door te observeren.

Maar Wolf? Goh, zei spelleiding, het is uw zoon, hij heeft al veel gelarpt in de jongerenlarps én geroleplayed met de Demuyteres, hij kan wel wat hebben. En we hebben uw ingame zoon nodig, en wat is dan logischer dan dat hij dat komt spelen? Dan hebben we die speciale band die sowieso bestaat tussen moeder en zoon.

En dus werd Wolf meteen voor, euh, de wolven gegooid. Meteen in het diepe, zonder zwembandjes. Hoofd van clan Korda, de sterkste clan in het spel. Groothertog van Midmark, na de koning, de koningin en de landschout het zwaarste personage in het spel.

Goh, zei Wolf, ik ga wel wat onzeker zijn, zo tussen al die gevestigde spelers en zware larpers.

No shit, Sherlock. Maar gelukkig is het ook Volkar zijn eerste publieke optreden en mag hij onzeker zijn. En zoekt hij nog zijn weg. Ook al zit hij dan meteen in de jury van een koninklijke Ting en moet hij een publieke eed zweren aan de koning ten overstaan van alle edelen.

Ge wilt niet weten hoe trots ik ben.

Geplaatst op

Dertien

Dertien is hij vandaag geworden, mijn Wolf. Dertien.

De dag begon voor hem om middernacht met chocoladetaart en een herberg vol vikingen die voor hem Happy Birthday zongen. Ik denk niet dat hij harder kon glunderen. En die taart, die was de max!

We gingen slapen rond drie uur, waren weer op om negen uur, en speelden toen nog wat verder. We hielden een hele mooie dienst voor gesneuvelde vrienden, passeerden rond half één bij Omaly voor Wolfs verjaardag, en reden toen naar huis, waar Bart en mijn pa elkaar intussen hadden geëntertaind. Bart had weer succulent gekookt, en ik smaakte er weer eens niks van. Blah.

Maar toen was er verjaardagstaart, en Wolf mocht het virtuele kaarsje uitblazen.

De rest van de dag was bijzonder rustig: ons pa ging naar huis, ik viel prompt in slaap in de zetel, en ik vermoed dat ook Wolf wel een tukje heeft gedaan.

Hij vond het in elk geval een zalige verjaardag!

Geplaatst op

Op weg naar Holm

Ik heb het hier al eerder gehad over Omen: een donkere, harde, grimmige larp in een vikingsetting. Bijzonder leuk om te figureren, ook al omdat ik van de spelleiding altijd van die stevige rollen krijg. Hartjes voor de spelleiding dus.

Tussen de weekends door organiseren de spelers vaak zelf nog een in-game avond, rond een bepaald thema. Zo was er eerder al het non-huwelijk waarop een van mijn figuren was uitgenodigd, en waar ik me kostelijk heb geamuseerd. Spelleiding voorziet dan ook altijd een minimum aan plot en figuranten.

Nu werd er een Goliad-avond (een van de volkeren in Omen) georganiseerd door de tweeling die oudleerlingen van me zijn, door mij aan het larpen zijn geslagen, en dat nu met volle overtuiging doen. Het zijn dezelfde twee die ook met Wolf en mij Cthulhu spelen, en die Wolf dus ook goed kennen. Ik werd uitgenodigd als figurant, en Wolf mocht mee van hen. Op expliciete uitnodiging, te meer omdat het morgen zijn verjaardag is. Normaal gezien zijn de weekends 18+, maar kunnen er figuranten mee vanaf 16, mits ouderlijke toestemming en begeleiding van een volwassene. Wolf moest er geen moment over nadenken, hij sprong een gat in de lucht. Spelleiding krabde even in de baard, en schreef toen een rol uit voor een twaalfjarige, de zoon van de dorpshoofdman en mijn stiefzoon :-p

Het werd echt wel een fijne avond, zonder veel actie, maar met veel politiek en gezever. Wolf genoot, en ik had hem beloofd om hem zo lang op te laten als hij zelf wilde. Tsja.

En voor het spel goed en wel begon, nam ik een paar foto’s. Fijne, fijne mensen.