Een moeizaam paar geocaches

Ik was al bij al snel klaar met klassenraden vandaag – ge moet de chance hebben dat uw klassen vooraan in het schema liggen – en dus was er nog tijd om twee caches in het Mariakerkse te gaan zoeken, nu dat het ernaar uitzag dat het even niet ging regenen.

De eerste vond ik snel, op een heel mooi plekje aan het eind van een doodlopend straatje. Enfin, in de zomer kan je nog verder met de auto, maar in deze modder zou ik grandioos vast komen te zitten zijn. Niet dus. Maar wel een heel charmant plekje. Ik heb nog wat moeite gehad om me te draaien en weg te geraken, maar bon.

En toen wilde ik nog een cache gaan zoeken op het terrein van De Campagne.  Man man man, deze had – letterlijk! – wel wat voeten in de aarde!
Vanuit Mariakerke centrum is het niet ver, en ik reed dus tot hier. Enfin, deed een poging, want de Gijzelstraat was afgesloten voor werken. Ah, dan via de andere kant? Oh nee, eenrichting. Hmm. Langs de Noordgijzelstraat? Ook eenrichting! Uiteindelijk toch op de parking geraakt, en dan vastgesteld dat de paden in de app niet meer correct zijn: het paadje dat me richting de cache stuurde, was afgesloten. Pas later zag ik dat er wat verderop achter de bocht een nieuw wegje ligt, maar dat stond dus niet op de app. Blah! Ik heb me met enige moeite te voet doorheen de werken een weg gebaand richting het kasteel zelf, maar volgens de app – alweer – kon ik de Lieve niet over en moest ik een ganse omweg maken. Ik geloofde dat niet te hard, en jawel, een hele mooie brug leidde me richting de cache, die ik zeer vlotjes in handen had, veel vlotter dan de weg ernaartoe.
Moraal van het verhaal? Zelfs op een domein dat je kent misschien toch even op de website kijken ipv op de app: het zal ietsje vlotter gaan! Maar ik had er wel een mooie wandeling opzitten, ook al was het intussen toch weer beginnen miezeren. Meh.

Expo Magie

Max had het al een hele tijd geleden aangekondigd: een expo van hemzelf en een tiental andere kunstenaars in de Campagne in Drongen.

Ik was van plan om tijdens de vakantie te gaan, maar dat lukte niet zo bijster, aangezien ik zelfs niet echt kon stappen.

Vandaag kon ik ook niet, want ons pa bleef eten. Maar gisteren waren we netjes op tijd terug van Vortex, goed genoeg om rustig te douchen, op te ruimen en alsnog naar de Campagne te rijden.

Ik keek rustig rond, kreeg samen met een aantal anderen de hele uitleg bij de nieuwste triptiek van Max en zag vooral een aantal mooie sculpturen.

Ik zou zeggen: ga kijken, maar het was vandaag de laatste dag, helaas. Maar een volgende keer hou ik u op tijd op de hoogte!

Cachen met ons pa in Landegem en omstreken

De eerste prachtige zondag in toch wel een tijdje, en dus nam ik ons pa mee op sleeptouw om te gaan cachen. Ja, hij is nog duizelig, maar hij stapt ook niet of nauwelijks, dus dat heeft ook geen kans om te verbeteren. In het ziekenhuis liep hij een paar keer per dag de gang op en af, maar zelfs dat doet hij thuis niet. Daarom moest hij mee, maar ook geen lange einden aan een stuk.

Ik was hem gaan ophalen, en tegen drie uur zaten we al aan de taart en koffie, zodat we vrij snel met een omweg richting Zomergem konden. We reden eerst in Drongen naar de Campagne, omdat daar een nieuwe, knappe cache verschenen was. Van daaruit ging het verder naar Vinderhoute, naar de Oude Kalevallei. Daar heeft ons pa trouwens voor ’t eerst zelf de cache gevonden: ik had hem nog niet in het oog, en hij wees me er meteen op. Waar hij trouwens vroeger op een afstandje bleef staan, komt hij nu sowieso helpen om vast te houden, toe te schroeven, weg te steken, dat soort dingen. Dik in orde!

We reden verder richting Nevele om daar een cache op te pikken waarvan ik wist dat hij zo’n 300 meter via een wegel langs de Oude Kale van de parkeerplaats verwijderd lag. We zagen dat allebei volledig zitten, alleen… hebben we ons mispakt aan het wegeltje dat effectief vlàk naast de Kale liep, waarbij ik soms schrik had dat ons pa zijn evenwicht ging verliezen en in het water zou liggen. Daarnaast ging het bij momenten ook nogal op en af, want blijkbaar wordt dat stukje bos vooral gebruikt door mountainbikers. Tsja… Maar het werd wel een mooie wandeling.

Het terugkeren verliep langs de vaart.

Daarna passeerden we nog langs een cache die ik donderdag niet had kunnen oplossen, maar waarvan ik vandaag wel de oplossing wist. Ook hier liep ons pa mee het bos in om te helpen, en hij zag dat het een schoontjen was. Tegen dan was het zo goed als zes uur, gooide ik ons pa af bij hem thuis, en reed zelf ook huiswaarts. Alwaar ik weer op het ideale moment langs het sas passeerde, en er een prachtige zonsondergang zag.

 

De Campagne

Wat doet ne mens, wanneer hij als vakgroepvoorzitter een vergadering heeft gehad met de directie, en nog wat tijd over heeft? En vooral, wanneer het buiten prachtig weer is?

Gaan wandelen, natuurlijk, en en passant een geocache gaan oppikken, tiens!

Begin oktober, vlak voor mijn rug het begaf, was ik al eens gaan rondlopen in de Campagne in Drongen, en had ik genoten van het park. Nu, in volle winter, zag het er natuurlijk helemaal anders uit, maar minstens even mooi. Ik ga hier zeker nog terugkeren in de andere seizoenen, goed geweten.

Al helemaal goed gezind werd ik van het feit dat ik niet alleen een specht kon horen, maar hem, dankzij de helderblauwe lucht en het feit dat er nog geen bladeren zijn, zelfs kon spotten. Ik heb hem aangeduid op de tweede foto :-p

En die geocache die ik de vorige keer niet vond, had ik nu binnen de tien seconden in handen. Snappe wie snappen kan!

 

De Campagne

Ik moest vanmorgen rond kwart over acht Wolf afgooien op school, maar zelf maar lesgeven om 10.10 uur. Ik kon uiteraard ook gewoon weer naar huis rijden en anderhalf uur later terugkeren, maar het was een stralende – nou ja – morgen, en dus reed ik wat verderop naar Drongen, naar de Campagne. Daar lag – hoe kan het ook anders – een geocache. Ik parkeerde, keek even vol bewondering naar het gebouw, en wandelde toen over de mooie brug naar de cachelocatie.

Helaas, op en rond de cachelocatie heb ik meer dan drie kwartier staan zoeken, maar niks gevonden. Nochtans lag hij er wel degelijk, daar ben ik zeker van, maar mijn telefoon zijn GPS is niet zo betrouwbaar in een bos. Ik moet dringend eens werk maken van een echte GPS, maar bon.

Tegen tien uur was ik weer op school, maar wel al helemaal uitgewaaid en zen, en vol boslucht in mijn longen… Zalig, toch?

Kinderboerderij De Campagne

Omdat ik het hele weekend met de jongens op stap was geweest en Merel bij papa had gelaten, was het vandaag een Mereldagje. Het was al goed begonnen met het theater, waar ze zot van was, en het ging dus verder met de kinderboerderij.

Het was er warm en druk, maar eigenlijk ook best gezellig.

Een verslag met een aantal foto’s kan je hier lezen op Gentblogt. De tekst is van de hand van Ilse, de foto’s komen van mij. Maar ik geef er hier graag nog een paar extra mee, die de stadsblog niet gehaald hebben.

kinderboerderij1

kinderboerderij2

kinderboerderij3

kinderboerderij4

kinderboerderij5

kinderboerderij6

kinderboerderij7

Eerste schoolreisje

Het is me wat: twee jaar en zeven maanden, en al op schoolreis! Merel zag het compleet zitten, en was zelfs een beetje zenuwachtig. Ze wilde geen ‘boetas’, maar wel duidelijk een ‘rugzakje’ want dat had de juf gezegd. Daarin moesten haar boterhammetjes, en ze keek nauwlettend toe dat die wel degelijk in dat rugzakje terechtkwamen.

De kinderboerderij dus, iets wat al meer dan genoeg is voor zo’n kleintje. Ik had ze een shortje aangetrokken, flink ingesmeerd met zonnecrème en een petje opgezet, en dus was ze er klaar voor. Fier als vijftien gieters tegelijk trok ze naar school, tussen haar broers in.

Toen ik ze om half vier ging ophalen, viel ze praktisch in mijn armen in slaap. Maar zoals altijd: thuis, na iets gegeten en gedronken te hebben, viel ze erdoor.

De juf heeft foto’s gemaakt van de dag, en ik geef ze u hier mee.

3621536159

Merelschool05

Merelschool06

Merelschool07

Verder hebben ze blijkbaar ook nog paarden gezien, zegt ze, en hebben ze op de springkastelen mogen springen. Het was in elk geval een superdag, zo te horen.