365 – 28 juli 2015 – zonsondergang in Kreta
De twee stipjes rechts in de zee zijn Wolf en Kobe…
Acta Diurna de muliere ludenti
De twee stipjes rechts in de zee zijn Wolf en Kobe…
Dag ma Ik heb deze week al verschillende keren met de telefoon in mijn handen gestaan, omdat ik je wilde bellen. Zoals zondag, omdat dat verschrikkelijke herfstweer gigantisch op mijn zenuwen werkte, en dat ik wist dat dat bij jou ook zo was. Weet je, zelfs vorige dinsdag, toen ik om begrijpelijke redenen een zware …
2015, je was geen fijn jaar, ik moet het zeggen zoals het is. Daarvoor heb je me iets te veel verdriet en stress bezorgd. “Hoezo”, hoor ik je nu vragen, “dat viel toch best mee?” Vind je? Jij was het jaar waarin we het verpletterende nieuws kregen dat mijn ma, mijn liefste maatje, pancreaskanker heeft, …
Ik geef het toe, het lijkt alsof ze voorbijgevlogen is, en ik ben eigenlijk nog helemaal niet klaar voor een nieuw schooljaar. Dat gevoel is nieuw voor mij, dat is voor het eerst sinds ik beginnen lesgeven ben, eigenlijk. Ze zat wel goed vol, de vakantie, en toch zijn er dit jaar nauwelijks, om niet …
Jawel, we zijn weer weg voor een aantal dagen, maar dit is zo ondertussen een beetje een vaste stek, in het weekendhuis van mijn nicht. We waren hier vorig jaar ook, twee dagen met Bart en twee dagen met mijn ouders, en het jaar voordien ook, toen ook met een paar dagen Bart. Dit jaar …
Zo van die rustige tussendagen in de vakantie, ook die kunnen heerlijk zijn. Gisteren lummelden we ook maar wat rond, kuisten in de voormiddag de benedenverdieping, gingen in de namiddag een pakje posten, Vics boompje ontdoen van onkruid, en een nieuwe tuinslanghaspel ophalen. Ik ontdekte er meteen een paar nieuwe plekjes in Vinderhoute. Vandaag begon …
Het begon eigenlijk allemaal heel rustig en met goed nieuws: tegen kwart over elf zaten we bij de orthopedist, en die was vol lof, en eigenlijk zelfs vol verbazing over Barts vooruitgang. Hij vond diens knie verbazingwekkend soepel, en gaf groen licht om met de auto te rijden en te beginnen stappen zonder krukken. Oef! …
Ja, uiteraard hadden we hier al valiezen. De meeste daarvan zijn van die oversized sportzakken op wieltjes, maar geef toe, echt praktisch zijn die niet, tenzij je op kamp gaat, of zelf met de auto rijdt. Daarnaast hebben we nog oude Samsonites, van die keiharde dozen die twee van die hele kleine wieltjes hebben op …
Hmmm… Het begint er naar uit te zien dat we ons vakantieplannen zullen moeten wijzigen, of liever nog: schrappen. Helaas. Wat het weekje Kreta op het einde van juli betreft, moet het nog wel lukken. Maar Talinn in de tweede week van de vakantie? Twijfelachtig. Het is nochtans allemaal geregeld: Bart en ik zouden vertrekken …
De mensen die mijn achtergrond kennen, denken uiteraard dat ik hier een post ga schrijven over het bekende monster in het labyrinth van Kreta, een knappe Griekse mythe. Niet dus. Het heeft er uiteraard wel mee te maken, maar het is veel wijzer 🙂 Een ganse tijd geleden was Bart uitgenodigd op de officiële voorstelling …