Acta Diurna de muliere ludenti
Op Pasen zat Bart op Parijs-Roubaix en vooral: zaten Koen en Else met de kinderen in Zuid-Afrika. We konden toen dus moeilijk gaan eten voor Pasen. maar vandaag ging Bart zijn moeder oppikken en reden wij apart richting Ronse, naar L’Amuse, een restaurant dat Nelly gekozen had. Een uitstekende keuze, overigens. Het was lekker, het …
Naar jaarlijkse traditie kwamen we vandaag samen voor het familiediner van de De Baeres, de familie van mijn schoonmoeder. Het is om beurten aan de kleinkinderen om het te organiseren (vorig jaar uitzonderlijk bij Barts nonkel, zodat iedereen zijn huis nog eens zag), en zo kregen we aperitief en een schare aan hapjes voorgeschoteld in …
Sinds de jaarlijkse obligate en stijve diners op kerstmis in Barts familie zijn weggevallen, is er een nieuwe traditie in het leven geroepen: elk jaar nodigt één van de kleinkinderen (we zijn amper met vier) de hele familie uit voor een aperitief bij hen thuis, en daarna gaan we ergens deftig eten op kosten van …
Vorig jaar, in mijn terugblik van 2022, schreef ik dat het niet meteen een bijzonder jaar was geweest. Niet slecht, maar ook niet uitzonderlijk goed. Ik heb zo ongeveer hetzelfde gevoel bij 2023: niet uitmuntend maar zeker niet slecht, met fijne momenten maar niet wat ik meteen hoogte- of laagtepunten zou noemen. Ik zette het …
Dat Kobe meegaat met de scouts op Jamboree naar Zuid-Korea, dat weet u intussen wellicht al. Dat dat behoorlijk veel geld kost, mag niet verbazen: 3500 euro, waarvan een deel naar een andere scout uit een arm(er) land gaat. We hebben intussen al enkele kasacties gehouden, zoals het verkopen van zelfgebakken vanillewafeltjes, een brunch – …
Het is een constante in dit blog: de vele verjaardagsfeestjes. Zo ook het jaarlijkse familiediner voor de verjaardag van nonkel Staf. Dit was dat van vorig jaar, en hier het verslag van twee jaar geleden, en ik kan nog wel verder gaan spitten ook. Ook het stramien is altijd hetzelfde: afspreken bij Staf thuis voor …
Dat het pijn deed, zo na een korte nacht om negen uur opstaan. Enfin, deze nacht was niet zo kort (zat erin om drie uur), maar de vorige nacht was dat wél geweest (van zes tot negen), en op mijn oude dagen lukt dat recupereren niet zo vlot meer als toen ik nog twintig was. …
Dat het toch zo ongelofelijk snel gaat, allemaal. Er is alweer vier maanden voorbij sinds de vorige larp, en het lijkt allemaal zo lang niet. En dit nieuwe personage, Eleonora, is intussen ook alweer een jaar oud. Het vorige heeft eigenlijk geen exit gekregen, is gewoon verdwenen, de verhaallijn was tussen de plooien gevallen op …