Garage-uitstap

Wat doe je als je auto voor een paar uur in de garage moet, en je intussen wel met je tweejarige dochter opgescheept zit?

Juist, je steekt je fiets in de koffer, laat je auto achter, en fietst dan fluitend met de dochter in het fietsstoeltje langs het Zuidpark naar de Zuid.

Daar hebben we rustig een tweede ontbijt genomen in de Panos, het hele winkelcomplex rondgelopen (en alleen maar een slaapkleedje voor Merel gekocht, kunst!), overgestoken naar het Dienstencentrum omdat we nog ons adres op de IDkaarten moeten laten wijzigen (een klein uur wachttijd was me toch te veel) en dan op het Vooruit-terras iets gegeten met een vriendin. Tegen dan was er al een smsje binnengelopen dat de auto klaar was, zijn we rustig teruggefietst, en vrolijk naar huis teruggekeerd.

Met een doodbrave, ongelofelijk lieve dochter, die de hele tijd flink gestapt heeft, geen enkele keer heeft gezaagd of lastig gedaan, en me een fijne voormiddag heeft bezorgd. Meer van dat!

Een onbedoeld lange dag

Een afspraak bij de garage voor een onderhoud en een keuringsnazicht werd onbedoeld een ganse dag rondhangen in Gent.

Ik had mijn fiets in de koffer gestoken, en wilde om tien uur in de garage zijn. Ik wist wel dat ze aan het werken waren aan de Sint-Lievenstunnel, maar niet dat de oprit naar de E40, en daarmee ook de oprit naar Ledeberg en de Burggravenlaan, van twee naar één rijstrook gebracht was. Half uurtje fileschuiven dus.

In de garage trokken ze dus een wenkbrauw op: ze konden niet langer garanderen dat het klaar ging zijn tegen de middag, maar ze gingen hun best doen. Tsja.

Ik sprong de fiets op, reed vrolijk en gezwind richting de Zuid, en stak meteen door naar optiek Dirick, om Barts bril te laten herstellen. Gesloten op maandag, uiteraard.

Ik ben dan maar teruggefietst naar de Zuid, en ben daar gaan rondlopen. Een rokje in de Lola en Liza gekocht, overal rode broeken gepast, in de Hema een paar bodytjes gekocht voor Merel, koekjes en een bol touw. Mijn stoute schoenen aangetrokken, en gevraagd in de Pearle of ze soms zo’n tsjoepkes hadden voor de neus van Barts bril, en nog geeneens moeten betalen voor de service. Chic! Toiletbezoek in het winkelcentrum is trouwens veranderd: je moet nu 30 cent in een automaat steken, zodat de deuren opengaan en je binnenkan. Toiletdame? Nergens te zien, al waren de toiletten wel vrij proper. En trouwens totaal herschilderd.

WC

De Veritas een paar rode nylons, capehaakjes en twee paarse veters afhandig gemaakt, en dan gaan eten in de Pacha Mama. Schitterend gewoon: zalig op het terras, met de krant erbij, en een heerlijke schotel eten voor 10,50 euro. Kan gewoon niet misgaan.

Pacha

Aangezien ik nog steeds niks had gehoord van de garage – ze gingen me bellen – langs de Koepoortkaai naar beneden gefietst, naar de Cora Kemperman. Ik heb er lang rondgelopen, veel gepast, en uiteindelijk toch niks gekocht. Ik heb serieus getwijfeld over een grijs scheef dichtgeritst stuk, dat zowel als kleedje als als vestje kan gedragen worden, maar 100 euro was me een beetje veel voor iets dat ik niet echt nodig heb. Wel mooi, nochtans.

Nog wat rondgefietst, de C&A binnengewaaid en zowaar een perfect passende, mooi omsluitende rode jeans gevonden voor 35 euro. Terug naar boven gefietst, en twee koffies gedronken en twee kranten gelezen in de Or. Toch eerst maar eens naar de garage gebeld rond een uur of drie, hoe dat nu zat. Bleek dat het een verbindingsprobleem was bij Mobile Vikings, want ze hadden me een uur voordien al gebeld (rechtstreeks voicemail, geen spoor van een oproep op mijn telefoon) en twee SMSjes gestuurd (die binnenliepen op het moment dat ik belde en dus verbinding maakte). Mijn banden waren namelijk dringend aan vervanging toe, ze zouden niet meer door de keuring geraken. Ja, ze konden die onmiddellijk vervangen, maar dan ging het nog een uurtje duren.

Die koffies en die kranten dus.

Tegen vier uur stond ik terug aan de garage, en ging het nog vijf minuten duren, of ik dus nog eventjes wilde wachten. Een half uur later vroeg ik hoelang die vijf minuten nog gingen duren, en kreeg ik de auto mee. Met vervangen banden, ruitenwissers, oliefilters en dergelijke. En een rekening van meer dan 800 euro.

Niet alleen een lange, verloren, maar ook dure dag dus. Puh. Met gelukkig een paar aanwinsten om de dag nog een beetje goed te maken.

aanwinsten

Bezigheden

Het begin van de vakantie, dat is eigenlijk altijd best een drukke bedoening. Er moet vanalles geregeld worden, gedaan worden, gepland worden…

Neem nu gisteren.

Klokslag tien uur zijn we naar Mariakerke, naar de Art & Craft gereden om pasfotootjes voor Merel te laten maken. Ha ja, want voor Tunesië heeft ze een kinderidentiteitskaart nodig, en dat heeft ze nog niet. Het kind werkte gelukkig goed mee, al was ze nogal onder de indruk van de camera.

Ik heb er nog even inlichtingen ingewonnen over een telelens voor de Canon, maar ik vond het nogal duur. Intussen heb ik eens rondgevraagd op twitter en FB, en heb ik dezelfde lens die ik op het oog had, gevonden voor een pak minder geld: een vriend van me gebruikt ze weinig, en verkoopt ze dus. Go me!

In de lingeriewinkel een paar huizen verderop wilde ik nog eens kijken voor een Marlies Dekkers, maar ze hadden niks meer in mijn maat. We hebben dan Merel maar afgezet in de crèche, en zijn doorgereden naar Evergem, voor een ander filiaal van diezelfde lingeriewinkel. En jawel, een mooie paarse Marlies voor 30% korting, niet slecht. Nog even langs de schoenwinkel gepasseerd, waar ze niks hadden dat mijn goedkeuring kon wegdragen, en dan boodschappen gedaan. De dag was alweer half voorbij. Dan gekookt, drie machines was opgehangen, brood gebakken, en richting zwemles. Tot zover het vakantiegevoel :-p

Vandaag was eigenlijk niet veel beter: kwart na acht uit mijn bed gerold (in plaats van de voorziene half acht), en dus iets na negenen in het dienstencentrum van de Zuid. Er stond geen volk aan de balie van het bevolkingsregister, maar de vriendelijke dame wist me te melden dat de leveringstijd van het KidsID wat krap was: het hing eigenlijk af van de diensten van de post: die moesten de code afleveren waarmee ik het pasje dan kon ophalen. Hmm. Aangezien de post hier zo betrouwbaar is (ze hebben me een pakje laten afhalen op een postpunt dat al een maand gesloten is) wilde ik het risico niet nemen. Ik kon een KidsID krijgen in spoedprocedure (106 euro) of meteen voor een echte reispas gaan (41 euro). Wij dus naar boven, naar de reispassenbalie. Daar moesten we eventjes wachten, en hebben de kinderen zich geamuseerd met mijn fototoestelletje :-p

zuid1

zuid2

zuid3

zuid4

zuid5

Daarna zijn we iets gaan drinken in de cafetaria van het winkelcomplex van de Zuid, in afwachting dat de winkels opengingen om tien uur. De jongens kregen een chocomelk waarvan Merel ook mocht nippen, en ik dronk een koffie. En zij deden verder idioot met het fototoestel en een paar speeldingen die er stonden.

zuid6

zuid7

zuid8

zuid9

Toen zijn we maar wat gaan spelen met de glazen liften – Merels gezichtje was ’t ziens waard – en even langsgegaan in de Hema voor wat extra zomerse bodytjes voor Merel. De schoenwinkel had niks te bieden, en dus reden we maar naar huis. Merel mocht opnieuw naar de creche, ik deed boodschappen (waaronder pakje afhalen en nieuwe zonnebril kopen wegens de andere alweer eens kwijt) maakte macaroni met hesp, kaas en champignons – op uitdrukkelijke vraag van de jongens – deed van administratie, en trok alweer naar de zwemles. Wolf zwom er 25 meter alleen, Kobe maakte vorderingen, en ik zwom 18 baantjes.

We haalden Merel op, aten, maakten scoutskampvaliezen en gingen die afzetten aan de scouts, zodat die meekon met de vrachtwagen. En toen zaten de kinderen veel te laat in bed.

Oh, en maakte ik me druk over de handdoeken die plots verspreid lagen in de woonkamer. Tot ik plots besefte waar die vandaan kwamen: Merel heeft die achter mijn rug uit Wolfs valies gepikt. Het ventje heeft dus geen handdoeken mee, en zal die vrijdag zelf in zijn rugzakje moeten meenemen. Merel, da’s gewoon een klein varken, ik zeg het u!