Slaapprobleem

Nee, ik mag het eigenlijk zo niet noemen, want ik heb geen echt slaapprobleem. Maar ik slaap wel te weinig, ik loop behoorlijk moe. Wat is er nu aan de hand? Ik ga slapen zoals altijd, ik lees een beetje en ik val prompt in slaap. So far so good. Maar tegenwoordig word ik dus pokkevroeg wakker. Als in: Bart-vroeg. Om half zes of om zes uur ben ik dus plots klaarwakker. Ik kan me niet meer omdraaien en verder slapen, dat heeft geen enkele zin.

Ik lig dan wat te woelen, en begin uiteindelijk te lezen. Of desnoods sta ik op, ver voordat mijn wekker om zeven uur afgaat. En in het weekend is het net hetzelfde: normaal slaap ik dan tot negen uur of zo, maar nee hoor, ook dat lukt niet.

Blah. Geen idee wat ik daar kan tegen doen, want ja, ik loop moe, ik slaap te weinig. Vroeger gaan slapen? Helpt niet, want ik val pas tegen mijn gewone uur in slaap.

Het heeft wel een voordeel: het levert, zelfs op een zondag, soms prachtige plaatjes op zo rond kwart voor acht ’s morgens.

Zonnegroet

Soms moet je een beetje zot zijn, toch?

Deze ochtend kwam Merel me om half zes wakker maken, om zes uur zaten we in de auto, om half zeven stonden we samen met een twintigtal andere idioten op een verlaten baantje in Melle.

Het is vandaag namelijk International Geocaching Day en ze wilden vandaag vooral het record breken van het maximale aantal mensen ter wereld die aan het cachen zijn vandaag. Een cacher uit Melle had het idee opgevat om al een event te doen bij zonsopgang: door je aanwezigheid heb je een cache gevangen op zo’n ontmoeting met allemaal andere cachers. Het was fijn, het was gezellig, het was vooral vroeg. De zon hebben we niet zien opkomen door een wolkenstrook vlak boven de horizon, maar dat deerde niet. Ik kreeg zowaar een haak voor mijn hengel en een nieuwe trackable en ik heb echt wel goed gebabbeld. Merel wist wat te verwachten en vond het ook helemaal niet erg.

Het plan was om daarna te gaan ontbijten, maar blijkbaar kan je in het Gentse op zaterdag zo goed als nergens terecht voor 9.00 uur. We zijn dan eerst nog maar enkele caches gaan zoeken, zo hoort dat op zo’n geocache dag.

Iets over negen zaten we in de buurt van de Dampoort in Clouds in my Coffee, een ongelofelijk aangenaam ontbijtplekje. Merel genóót! Ze glunderde bij haar warme melk met honing, haar croissantje, haar eitje met soldaatjes en haar kom héérlijke yoghurt met fruit en notenmix.

Die dochter van mij, dat is zo een ongelofelijk dankbare voor dat soort dingen he…

En tegen half elf waren we weer thuis met nog een ganse dag voor ons, en het gevoel dat we al een halve dag achter ons hadden!