In 2017 had ik al eens een lange geocachingtocht gedaan in Zelzate: Mietje Stroel, met zo’n 15 caches en een prachtige bonus. Nu zijn die caches voor het grootste deel gearchiveerd, maar is er wel een labcache met dezelfde naam.
Ik wilde graag nog een aantal caches afwerken voor 3 januari om een souvenir te krijgen en wilde vooral eens mijn kot uit, al was het maar om te testen hoe ver mijn lijf eigenlijk al gerecupereerd is van die operatie. Zelzate leek me daarvoor ideaal: een labcache die ik met de auto kon doen, een stedelijke omgeving waar ik makkelijk kon gaan zitten indien nodig, en amper tien minuten rijden.
Maar uiteraard stond ik voor de brug. Tsja. Dan maar eerst, tevergeefs, de ‘Ergernis van Zelzate’ gaan zoeken, een cache die speciaal daarvoor in de buurt van de brug ligt. Helaas, tegen dat ik terug in de auto zat, was de brug alweer dicht geweest en opnieuw open. Gelukkig lag aan de overkant van de baan nog zo’n “Ergernis van Zelzate nr. 2”, die ik wel vond, en toen kon ik gelukkig eindelijk wel over de brug.
De labcaches konden vlot gevonden worden, het was aan het motregenen, maar eigenlijk vond ik dat niet zo erg. En de fantastische bonus van de vroegere ronde Mietje Stroel is nu de bonus van de labcache, gelukkig maar. Het blijft een zalige!
In het terugkeren reed ik langs het water richting een cache die ik in 2017 niet gevonden had, waar ik nu een tip voor gekregen had, en die ik nu meteen vond. Geen idee waarom, maar daar werd ik zo gelukkig van…
Enfin, het was donker en nat tegen dat ik terug thuis was, ik was moe, maar ik was vooral helemaal uitgewaaid en eindelijk ook gewoon fysiek moe.
Een fijne laatste cachedag voor 2021!