Jawel, tien jaar geleden al werd Kobe vakkundig uit mijn buik gehaald, met de geur van varkensvlees en het geluid van nietjesmachines en alles erop en eraan.
Tien jaar van verstrooidheden, slimme opmerkingen, de domste handelingen eerst: een echte professor bij momenten. Tien jaar van knuffels en omhelzingen, tien jaar van elanden ook. En dus kreeg hij een speciale dag vandaag.
Het begon met cadeautjes: een nieuwe pluchen eland voor de collectie, een set oortjes, het spelletje Mario Galaxy 2, en vooral het feit dat zijn computer hersteld is. Hij gaat daar wel het grootste deel zelf van moeten betalen, maar bon.
Hij mocht per uitzondering de hele voormiddag computer spelen, wat hij dan ook prompt deed. En ’s middags was er, zoals gevraagd, macaroni met hesp en kaas volgens mama’s recept.
Tegen één uur kwamen Annelies en Jonas met kroost een paar dingen ophalen, een koffie drinken, en tegen kwart voor twee zaten we in de auto. Kobe was doodnieuwsgierig naar de bestemming, want die hadden we voor hem geheim gehouden.
Zijn gezicht toen hij de buitenglijbanen van Océade zag:
En jawel, het was er dik in orde. Blijkbaar was het een tijd geleden nogal afgeleefd en groezelig, maar dat vond ik nu helemaal niet, eigenlijk. Mooie kleedhokjes, deftig zwembad, en hele fijne glijbanen. En gelukkig ook niet echt druk, zodat de wachttijd van de glijbanen eigenlijk beperkt bleef tot de tijd die je nodig had om alle trappen te bestijgen. Gene zever, een conditietest op zich.
Kwart over vijf waren we allemaal doodop, gingen we ons omkleden, en kwart over zes stonden we weer thuis, zodat ik netjes pannenkoeken voor de jarige kon beginnen bakken.
En daarna? Werd er nog eventjes gespeeld op de PC, en dan met voorraad die Bart nog speciaal gaan halen was, keken we naar xXx the return of Xander Cage. Ultimate rubbish, maar de jongens genoten.
Toen ik hem daarna in bed stopte, vond hij het een heel leuke dag.
Mission accomplished ^^