Stommiteiten van Rombaut: aflevering 3

* Stommiteiten van Rombaut #11
(of eigenlijk net vermeden stommiteit)
Rij vrolijk met uw fiets doorheen Gent, ga à l’improviste iets eten met uw echtgenoot. Geniet.
Besluit om in het terugkeren via de Westergembegraafplaats te rijden om daar nog wat labcaches op te pikken. Kom vlak voor de ingang een collega tegen. Stel u vrolijk te kletsen. Kijk verwonderd wanneer de collega zegt dat ge hopelijk toch niet van plan zijt om nog op het kerkhof te gaan, want dat dat over een paar minuten sluit. Repliceer dat dat geen probleem is want dat er knoppen zijn om de hekken te openen zodat ge buiten kunt. Krijg dan te horen dat die knoppen weg zijn wegens recente problemen en dat ge hopeloos vast zoudt gezeten hebben.
Zie het al helemaal voor u hoe ge in een halve paniek zoudt geslagen zijn, van het ene hek naar het andere zoudt gefietst hebben en uiteindelijk met een klein stemmetje de hulpdiensten zoudt gebeld hebben om u te komen bevrijden in het donker, en hoe ge u een enorm kieken zoudt gevoeld hebben.
Zucht opgelucht.
Bedank uw collega.

* Stommiteiten van Rombaut #12
Heb ongelofelijk veel zin in de koorrepetitie vanavond. Stoef er zelfs over bij uw collega. Wees opgetogen over het benefietconcert volgende week voor Oekraïne.
Neem ruim op tijd uw gerief, trek uw kekke rode leren vestje aan, fiets fluitend doorheen Gent. Geniet van de zon op uw snoet en de wind door uw haren. Kom gezwind en goed gezind aan bij het repetitielokaal. Sta niet-begrijpend naar het gesloten hek te staren.
Pak uw telefoon en bel uw voorzitter, die u op meewarige toon meedeelt dat ge op dat moment in de kerk van De Pinte moet zijn voor de repetitie. Doe een facepalm. Vloek binnenmonds.
Rij de zes kilometer in ongeveer een kwartier terug naar huis. Wees iets minder goed gezind. Fluit niet.
Zet uw fiets binnen, grabbel uw autosleutels, rij naar De Pinte.
Kom drie kwartier te laat op uw repetitie.
Zie uw voorzitter rologen. Realiseer u dat dat al de tweede keer is dat ge op de verkeerde locatie staat.
Zucht eens diep.

* Stommiteiten van Rombaut #13
Spendeer een hele rustige zondag. Laat u op een bepaald moment gewoon achterover vallen in de zetel, terwijl ge net een paasei met van die heerlijk smeuïge, vloeibare pistachevulling in uw mond plopt. Voel hoe de pistachevulling in uw keel loopt. Voel hoe dat misschien niet helemaal het juiste keelgat is.
Verslik u. Verslik u zodanig hard dat ge a) zelf denkt dat ge er gaat in blijven b) uw dochter begint te panikeren c) uw echtgenoot naar de keuken rent om een glas water d) de tranen uit uw ogen lopen e) uw ribben er zeer van doen.
Geraak er gelukkig door. Drink water. Wrijf tranen uit uw ogen.
Zucht eens diep. Merk dat dat voorlopig nog eventjes geen goed idee is.
Zucht mentaal eens diep.
Neem als troost een nieuw paasei. Wees zeer voorzichtig.

* Stommiteiten van Rombaut #14
Leen uw auto op maandag uit aan uw echtgenoot omdat de uwe meer rijbereik heeft dan de zijne. Stap op dinsdagmorgen in alle rust in in uw auto. Rij onverdroten richting school. Wees blij met uw zengehalte om tien over acht ’s morgens.
Merk, terwijl ge aan het rijden zijt, dat uw radio nog niet aanstaat. Sta er niet bij stil dat uw echtgenoot meestal naar Spotify luistert tijdens het rijden en dat die input daarvan merkelijk stiller is. Zet uw radio aan.
Krijg een halve hartverzakking en spring bijna met auto en al de berm in. Vermijd op het nippertje een fietser die ge ook een rolberoerte bezorgt. Zet het volume 80% stiller en merk dat uw oren piepen.
Schrijf het toe aan karma dat het op dat moment niet net een rustige ballade van Elton John op de radio was, of een nummer van Enya, maar ‘A walk in the park’ van AC/DC.
Zoek uw zen ergens ter hoogte van de berm, tevergeefs.
Zucht eens diep.

* Stommiteiten van Rombaut #15
Weet van uzelf dat planning niet uw beste kant is. Kopieer daarom uw cursus voor uw eerstes op voorhand. Berg die netjes op in uw kluisje. Wees in uw nopjes met uw vooruitziendheid.
Geef een paar dagen later les aan die eerstes. Wil die kopies uit uw kluisje halen. Realiseer u dan dat het sleuteltje van dat kluisje aan uw autosleutels hangt en ge die dag met de fiets gekomen zijt.
Doe een facepalm.
Haal een koffie en doe grammatica en oefeningen met uw leerlingen.

 

Geocachen op de Westerbegraafplaats

Een stralende zondag, en ons pa was er niet, dus nam ik de fiets richting Westerbegraafplaats. Iedereen stoeft hier in Gent altijd over het Campo Santo, maar eigenlijk is deze veel mooier: het is een echt park met veel oude, statueske graven, waarvan een deel ook beschermd is, en terecht.

Ik moest eigenlijk gewoon vijf vragen oplossen en fietste rond, maar ik ben echt veel vaker gestopt dan nodig, gewoon omdat het zo mooi was. Ik geef u hier een paar van de foto’s mee, dan weet je wat je eens moet doen als je op een mooie dag in Gent wat tijd over hebt.

Ik kwam in elk geval helemaal ontspannen thuis ^^

Een typisch vakantiedagje

Het werd een lange, fijne, maar vooral ook onverwachte namiddag.

Het begon allemaal heel rustig met een fietstocht rond al mijn caches in centrum Gent, waar er wel een paar verdwenen waren of een nieuw rolletje konden gebruiken. De tocht liep langs ’t Sluizeken, Oude Beestenmarkt, Ham, en dan over de Lousbergskaai naar het begin van de Brusselsesteenweg, om terug te keren naar de Coupure.

Toen ik daar dan stond, viel mijn euro dat Bart ook met de fiets was, dat hij bijna gedaan had op kantoor en dat we eigenlijk ook nog gewoon samen iets konden gaan drinken. Ik belde en hij stelde voor om gewoon samen iets te eten in Café René. Moh, goed idee! Ik belde de kinderen op om te zeggen dat ze zelf maar voor eten moesten zorgen en zei tegen Bart dat ik enkel nog even langs de Jozef Kluyskensstraat ging passeren om er de bloesems te fotograferen, en dat ik af kwam.

De Kluyskensstraat is momenteel de mooiste straat van Gent zonder weerga. Aan weerszijden bloeien de Japanse kerselaars, en met die prachtige gebouwen op de achtergrond… Alleen jammer dat er nog overal auto’s staan.  Ik begon dus foto’s te nemen en zag plots twee dames de straat oversteken: eentje met lang blond haar en vooral een jas in exact hetzelfde roze als de bloesem, de andere met, jawel, roze haar. Ik nam een paar foto’s, zag hen kijken, en sprak hen aan over het feit dat ik die foto’s genomen had. Een en ander leidde tot een heuse fotoshoot, echt waar…

Alleen… was ik de tijd compleet uit het oog verloren, waardoor Bart al twintig minuten stond te koekeloeren voor een gesloten Café René. Oeps. Hij was er niet bepaald goed gezind van geworden, maar ging wel akkoord om nog iets te eten in de Foley’s. Je gaat er niet voor de gezonde hap, maar het was wél lekker!

Daarna fietste Bart verder naar huis, terwijl ik een omwegje wilde maken via de Westerbegraafplaats: daar ligt een labcache en met die avondzon op die prille lenteblaadjes moet het er fantastisch mooi zijn.

Gelukkig kwam ik aan de ingang collega Karel tegen, met wie ik eerst wat stond te kletsen en die me toen waarschuwde dat ik beter niet meer naar binnen ging, want dat het sloot om acht uur, en dat sinds de recente verkrachtingsperikelen de knoppen om de poort van binnenuit te openen, verdwenen waren. Nog een chance, of ik had gewoon vastgezeten op het kerkhof!

Maar een gevulde, fijne namiddag dus!

Laatste vakantiedag

We wisten eigenlijk niet goed wat we vandaag nog gingen doen. Enerzijds wilden we eigenlijk gewoon een dagje rustig thuis, maar aan de andere kant was het wel nog prachtig weer, en mag je een laatste vakantiedag ook niet zomaar verloren laten gaan, nee? Gaan zwemmen, misschien? Neptunus, of de vijver? Of gaan cachen? Hmmmm…

Het werd in elk geval een rustige voormiddag, met boodschappen en dergelijke, en de vaststelling dat de fietsgraveurs van stad Gent aan den Delhaize stonden. Er volgde een lome start van de namiddag, en dan nog gespurt om net tegen half vier aan de Delhaize te staan met onze fietsen, nog net op tijd. Oef.

En toen besloten we om naar de kapper te gaan in de Wondelgemstraat, voor twee frisse korte kopjes voor de eerste schooldag. Vijftien minuten en vijftien euro later stonden we weer buiten, en aten we een vieruurtje van bij de bakker op een bankje aan de kerk. Geloof me: helemaal vakantiegevoel!

Omdat we nu toch op de baan waren, vond ik dat we evengoed een klein beetje konden omrijden en een cache gaan oppikken aan de ingang van de Westerbegraafplaats. Uiteraard hebben we toen maar een wandelingetje gemaakt in het park dat die begraafplaats eigenlijk gewoon is. Prachtige dingen gezien, trouwens, ik ga hier zeker nog eens komen rondlopen.

We moesten ons nog bijna haasten om op tijd op de rugbytraining te zijn. Enfin, enkel training voor Wolf, Kobe begint pas vrijdag. We leverden hem af, en Kobe, Merel en ik gingen voor de wandeling rond de petanquevelden tot aan de speeltuin aan de camping, om daar al een eerste paar boterhammetjes op te eten.

Daarna wandelden we verder tot aan het toch nog steeds vrij drukke strand, en installeerden ons aan het piertje. Ik stak er een cache weg, Merel bleef bij me, en Kobe ging al gauw terug naar het strand om er zijn sandalen uit te trekken en in het water te gaan staan. Twee minuten later was hij al terug: of hij ook zijn broek mocht uittrekken en in zijn onderbroek er staan? Nog drie minuten later kwam de vraag: “Mama, mag ik zwemmen in mijn onderbroek? Please?” Euh… Hij had toevallig een boxersshortje aan, met daarover een vrij lange bermuda, ik zag dus het probleem niet. Alleen had ik natuurlijk geen handdoek bij, maar dat vond hij niet erg, hij ging zo wel opdrogen. Kobe heeft dus drie kwartier in het water liggen spelen op zijn eentje. Tsja…

Om kwart voor acht konden we eindelijk Wolf oppikken, en ging het meteen naar huis: morgen school, dus Merel moest echt wel in haar bedje!

Maar die laatste vakantiedag zorgde toch ook wel voor het nodige laatste vakantiegevoel. Zalig!