Geplaatst op

Zoute karamel en aanverwanten

Nog maar eens een druilerige vakantiedag, en dus sloegen Merel en Kobe aan het bakken.

Kobe maakte nog maar eens die flinterdunne wafeltjes waarvan ijshoorntjes zijn gemaakt en vouwde ze tot kommetjes. Intussen maakten we ook voor het eerst zelf zoute karamel. Niet moeilijk, gewoon een werkje van geduld, want je mag er eigenlijk echt niet in roeren.

Het resultaat is super! Boterzacht, nog net vloeibaar…

Ik draaide intussen vers vanille-ijs, en Merel sneed snel ook nog een paar bananen in schijfjes. Ik geef het u op een briefje: wat een zalig vieruurtje! Versgedraaid ijs in een zelfgebakken wafelkommetje met schijfjes banaan en zelfgemaakte, nog warme karamel.

De calorieën tellen we niet, en dit is echt wel voor herhaling vatbaar.

Geplaatst op

Wafelkommetjes

In juni had ik nog eens geschreven over de ragfijne wafeltjes die ik dankzij Edwin kon bakken.

Toen hadden we eigenlijk vooral een probleem met het feit dat je, als je er ijshoorntjes van wil maken, ze rond de roltuut – de plastieken kegel -moet draaien als ze nog gloeiend heet zijn en dat het echt een kwestie van seconden is. Maar met een ovenwant aan lukt het niet, en wachten tot ze afkoelen is ook geen optie, want dan zijn ze keihard en kan je ze niet meer oprollen.

Kobe was gestraft gisteren – slechte punten leveren hem een computerloze dag op, want het is niet van niet kunnen, maar van niet maken of een andere slordigheid – en bakte dus met alle plezier nog eens van die wafeltjes. En stelde toen vast dat je met een vork dat wafeltje wel perfect kunt draperen in een kommetje en het dan netjes modelleren, zodat je van die wafelkommetjes hebt, zonder je vingers te verbranden. Hij maakte er meteen genoeg van voor een vieruurtje vandaag, en ik kocht er meteen vanille-ijs bij, een blik fruitsla (of vers fruit voor wie dat wilde) en een bus slagroom.

Je had ze moeten zien glunderen vandaag. Echt. Ja, Kobe is wel de bakker hier in huis.

Geplaatst op

Wafeltjes

Enkele jaren geleden kreeg ik van Edwin, een medelarper, een speciaal soort wafelijzertje: eentje om zelf ijshoorntjes mee te maken, of als je ze niet oprolt: ongelofelijk lekkere dunne wafeltjes.

Het deeg is blijkbaar op vijf minuten gemaakt, het bakken duurt wel wat langer, maar Kobe was razend enthousiast over die wafeltjes en nam het bakken over. Ik heb wel zelf de eerste hoorntjes gerold met de roltuut – don’t ask – want daar heb je vuurvaste handen voor nodig. Je hebt namelijk zo’n 15 seconden voordat het stofslappe wafeltje afkoelt en keihard wordt, en in die tijd moet je het gloeiend hete wafeltje over de kegel draperen. Dat was dus geen werkje voor Kobe, de rest van de wafeltjes wel.

Die wafeltjes zijn wel gigantisch lekker, beter dan wat je in de winkel kan kopen, en Kobe wil die wel vaker maken: hij zit tijdens het bakken dan youtubefilmpjes te kijken.

Of zoals hij het samenvatte: “Zeg mama! Waarom wisten wij van het bestaan van dat machientje niet af, en waarom heb je dat niet veel eerder gebruikt??”

Tsja.