Geplaatst op

Vortex: de bedenkingen, de foto’s

Awel, ik vond het persoonlijk echt wel een goeie, en als ik het zo hoor van de kinderen, zij ook. Eigenlijk zelfs beter dan de laatste Roanoke, terwijl die er prat op gaat dé jongerenlarp van het moment te zijn. En dat is ook de mening van beide jongens. Nochtans is de spelleiding piepjong en stelde ik me daar soms wel wat vragen bij. Maar bon, het evenement stond er en we hebben ons ferm geamuseerd.

Wolf zei dat hij blij was dat hij af en toe eens kon gaan zitten tussen alle drukte door, en ook Kobe heb ik amper gezien. En ja, ook hier geldt de regel: strikt om middernacht wordt er gestopt met spelen en gaan ze slapen. Zonder morren, zonder lawaai.

Ik heb helaas ook om die reden twee spelers uit de tent van Wim geschopt: het is niet omdat ze de figuranten beter kennen, dat zij plots wel mogen blijven zitten. Jammer genoeg. Een beetje boeman gespeeld, maar spelleiding ging het duidelijk zelf niet doen. Tsja. Iemand moet de volwassene zijn zeker?

De zondagmorgen werd er niet meer gespeeld, maar konden ze vanalles zelf maken, of een training larpvechten volgen. Kobe maakte een persoonlijk magisch teken, en Wolf kreeg vechtles, persoonlijk, van Wim. Dat was een van de redenen dat hij graag tot zondag wou blijven, en ik snap dat best.

Het licht was zondagochtend ook betoverend.

Fijn weekend gehad, en thuis tegen half twee. Ook mooi meegenomen!!

Geplaatst op

Vortex

Yup, ze zijn er helemaal klaar voor, mijn twee jongens: Vortex! Ze spelen er allebei een magiër en hebben kick-ass kostuums voorzien, vind ik. Allez, niet dat ze er veel werk aan hadden, ze hadden maar van het larprek te plukken, eigenlijk.

En ik, ik ben mee als figurant. Ik zie het eerlijk gezegd niet echt zitten, het zijn te veel weekends dat ik weg ben, maar bon. Ik had de jongens beloofd dat ik mee ging gaan naar hun larps, en toen waren er ook nog Haven en Omen en dat koorweekend, en die wilde ik dan zelf niet missen.

Het begint zwaar te worden voor Bart ook, heb ik de indruk. Tsja, ik kan me dat goed voorstellen. Maar ik heb zelf de data niet te kiezen, uiteraard.

Aan de andere kant is mijn rol wel weer best grappig: de leider van een klein clangroepje, op zoek naar verdwenen clanleden en haar man, en vooral hoogzwanger. Dat belooft, maar het geeft vooral een leuke uitleg voor mijn gehandicapte rug. Ik denk niet dat ik vaak met de jongens ga spelen, maar dat hoeft ook niet.

Ik zit wel nog altijd wat in met Wolfs voet: hij loopt nog steeds op die speciale laars. Intussen heeft hij wel een brace, maar de dokter stelde toch voor op het weekend die laars aan te houden.

Maar bon, we zien wel. We gaan ervoor!

Geplaatst op

Larpnostalgie

Volgend weekend is er Vortex, een van de twee bestaande jongerenlives. Beide jongens gaan er een magiër spelen: Kobe uit overtuiging, Wolf eerder omdat een full fighter moeilijk ligt met die voet van hem. Tsja.

Je kan op Vortex wel basis kleren krijgen, maar het is uiteraard veel leuker als je zelf een complete outfit meebrengt, en dus togen de jongens en ik naar onze larpkamer om er eens te snuisteren in Barts oude magiërkleren. Twintig jaar ongedragen, maar vandaag werd ik terug in de tijd gekatapulteerd. Wolf trekt sowieso al op Bart, maar in Lago’s oude kleren werd het helemaal te gek.

Wolf heeft dus Barts complete kostuum aan, het eerste dat ik ooit voor hem maakte: een echte soutane met zilveren randen op  gestikt en een lederen kraag. Aan zijn riem hangt een fotoboekje waar hij zijn spreuken kan inschuiven, hij draagt mijn grote cape, en nog wel wat kleine details.

Kobe heeft Barts winterversie van het lange zwarte gewaad en moet het wel serieus optrekken over zijn riem, dat wel. Hij draagt er de grijze vilten kap bij die Bart ooit gekregen heeft van Lesley voor zijn dertigste verjaardag, zijn rode cape en mijn staf, en dan ook nog wel wat kleine dingen.

Ik vind het prachtig… Mijn twee zonen volledig mee in mijn grootste hobby: wie had dat durven dromen? Ik kijk al uit naar volgend weekend.

Geplaatst op

Vortex: een uitstekende editie

Yep, het was duidelijk een meerwaarde dat we deze keer al op vrijdagavond in het donker begonnen spelen: een klassieke larp (Omenstyle) met zombies vermengen, dat lukt het best in het donker. Ik heb dan ook een hele tijd gewoon dwars over het hoofdpad door het bos gelegen, kwestie van wegversperringszombie te spelen. Yup, that’s a thing. Helaas was er één bij het groepje die blijkbaar uitstekend zag in het donker, en me dus meteen had opgemerkt. Nog voor ik kon aanvallen, werd ik al in de fik gestoken met een brandpijl. Meh. Tot zover de zombie.

Maar de hele zaterdag was ik schildmaagd/heksenjager die poolshoogte kwam nemen voor de bizarre gebeurtenissen. Kilometers gestapt, redelijk wat gevochten, en me tranen gelachen – letterlijk, ik ben zelfs richting toilet moeten spurten – met drie zombies die ik per ongeluk controleerde door hun ziel in een flesje op zak te hebben. Laat eens drie zombies poort spelen? Slapstick gegarandeerd.

Ook de jongens hebben zich prima geamuseerd, gelukkig maar. Wolf kloeg tegen zaterdagavond trouwens absoluut niet over de rug, wel over de zere voeten en stijve kuiten. Zelf heb ik even een dutje gedaan in vol harnas in het bos ergens op zaterdagnamiddag: de rug kon wel even wat rust gebruiken. Een half uur goed geslapen: als ge moe genoeg zijt, slaapt ge zelfs in een harnas :-p

Enfin, we waren iets voor middernacht terug thuis, en Kobe lag al diep te slapen in de auto. Fijne, fijne dag.

Geplaatst op

Vortex VII

Vanavond vertrek ik met de jongens naar Vortex, de jongerenlarp van Oneiros. Voor het eerst spelen ze ook op vrijdagavond, en dus blijven we nu ook slapen. Anders kwamen we gewoon steevast toe op zaterdagmorgen en vertrokken we zaterdagavond opnieuw: dat scheelt een hoop gedoe en gesleur.

Ik hoop alleen dat het goed zal gaan: Wolf zag het volledig zitten, maar ik heb er geen idee van hoe hij het zal verteren. Idem voor mijn rug: ik speel weer eens een rol met harnas en zo. En Kobe, die zal de jongste van de hoop zijn, vermoed ik: de vorige keer was hij mee als figurant, deze keer speelt hij diezelfde rol als speler. Hij gaat zich zeker en vast staande houden tussen die grote lummels, daar ben ik zeker van: hij heeft genoeg haar op zijn tanden en ook meer dan genoeg fantasie om te spelen.

We blijven wel niet tot zondag: ik wil bij voorkeur in mijn eigen bed slapen, en we dachten dat de kinderen op zondag ook nog de hele dag scouts hadden. Ik had dus al doorgegeven dat we niet gingen blijven, en toen bleek de scoutsovergang maar volgende week te zijn, maar bon: toch maar naar huis zaterdagnacht, da’s beter voor alle kapotte ruggen.

Allez, op hoop van zegen.

Geplaatst op

Vortex: de Aether editie

Wolf had er al maanden naar uitgekeken – letterlijk, want oorspronkelijk was deze jongerenlarp in november gepland. Maar bon, we stonden om zeven uur op, en tegen half acht zaten we in de auto, onderweg naar het Montfortcollege in Rotselaar. Berekoud, dat wel, maar zo lang het droog bleef, was dat eigenlijk niet zo erg. Wolf had dan nog de chance dat hij zogezegd van Rusland kwam en dus rond kon lopen in een dikke, dikke vest.

Het was bij momenten wat chaotisch, bij momenten ook een beetje saai (zoals in elke larp) maar eigenlijk heb ik me best wel geamuseerd. Bij Wolf zag ik zijn ogen stralen, ondanks de pijn, en ik heb het gevoel dat hij er echt van genoten heeft, van zijn dagje Steampunk. Hij zal het wellicht de volgende dagen wel moeten bekopen, maar dan heeft hij dit toch alweer gehad. Mét kunstig bespoten nerf geweren ^^