Wijze Sint

De laatste tijd schiet de rugby op vrijdag er nogal eens bij in wegens andere bezigheden, zoals vorige vrijdag het sinterklaasfeestje op Barts kantoor.

Ik was die vrijdag eerst gaan lunchen met Sophie, had daarna nog een wandelingetje gedaan naar de apotheek en om brood, had toen Kobe naar zijn fagotles gebracht, intussen met Merel nog een paar boodschappen gehaald in de Zeeman en de Loods 3, dan Kobe weer opgehaald, en dan met de drie kinderen richting de Voorhavenlaan.

Wolf is wat groot geworden voor de Sint, maar hij mag blijkbaar wel nog altijd met de twee andere bij hem komen. Kobe kreeg een wetenschapssetje om zelf kristallen te maken, Merel kreeg een fijne kleur/teken/schilderdoos van Frozen, en alle drie kregen ze een grote zak snoep. Zucht :-p

Nodeloos om te zeggen dat ik stikkapot was daarna? Maar toch wel trots dat ook dit me weer gelukt is. Kwestie van grenzen te verleggen en mezelf te blijven pushen.

Buitenspeeldag

Elk jaar kijken de jongens daar op een of andere manier naar uit, ook al is er hier in Wondelgem geen ene zak te doen. Ik snap dat dus niet: zo’n grote gemeente, en geen speelpleinwerking, geen buitenspeeldag, gewoon niks voor de kinderen in de vakantie.

De website van de Buitenspeeldag leerde me echter dat er in de Voorhavenlaan, in het parkje tegenover Barts kantoor aan Meulestee, wél iets te doen was. Ik heb de kinderen na Wolfs muziekles dus vrolijk naar ginder gebracht, en jawel, er stond een springkasteel, er was een one-on-one voetbalarena gezet, er waren verschillende volksspelen, trottinettekes, tennisdingen, ballen, hoepels…

BSD01

BSD02

BSD04

Het mag dan koud geweest zijn, er was een waterig zonnetje, en de jongens vonden het best wel leuk. En wat meer is: er blijkt ook in de vakanties in de namiddag speelpleinwerking te zijn, wat ideaal is als de jongens zich vervelen.

Allen in het vervolg daarheen, zou ik zo zeggen.

Voorhavenlaan: een blaam voor Stad Gent

Er moet mij eigenlijk al een tijdje iets van het hart. Bart is er al langer mee bezig, maar ik eigenlijk niet. Tot ik vandaag nog eens aan zijn kantoor moest zijn. Je weet wel, een van die drie prachtige loodsen aan de Voorhavenlaan die volledig gerenoveerd is.

NCube - Gouden Paleis

De Voorhavenlaan zelf, daar is genoeg om te doen geweest: asfalt of kasseien, het werd een juridisch getouwtrek, en de bewoners zaten in de modder. Intussen is de straat knap heraangelegd, en is er intussen ook een gans park bijgekomen, dat vooral in de zomer zeer aantrekkelijk is.

Alleen…

De directe omgeving van de loodsen, door het hek heen, is ook officieel Voorhavenlaan, en dus ook de verantwoordelijkheid van de Stad Gent. De paar meter die bij de Loods zelf horen, zijn netjes heraangelegd. De kasseien daarrond echter zijn in ronduit erbarmelijke toestand. De eigenaars van de loods, waaronder dus ook Bart, moeten met lede ogen aanzien hoe het erger en erger wordt, en hoe de stad alles maar voor zich uit blijft schuiven. Dat er dagelijks honderden mensen passeren, daar liggen ze niet wakker van. En die honderden, dat mag je gerust letterlijk nemen: in de kantoren van Wijs alleen al werken er vijfenzestig mensen, en er zijn uiteraard nog tal van andere bedrijven gevestigd, om van de bewoners van de lofts nog niet te spreken.

Loods1

Loods2

Loods3

Loods4

Loods5

Met je auto kan je met moeite tien kilometer per uur rijden, en dan beschadig je nog je chassis. Of noem jij vier lekke banden op een jaar nog normaal? Met de fiets hoef je het al helemaal niet te proberen: je stapt beter gewoon af. En dan mag je als vrouw al geen hakken dragen, want die zijn er ook onherroepelijk aan. De putten zijn hier en daar gemakkelijk dertig centimeter diep, en niet te tellen.

En het ergste van al?

In volle verkiezingskoorts kwam er een bijzonder hoopgevende brief aan: dat er eerstdaags aan de weg ging gewerkt worden, en dat de bewoners dus wel enige hinder zouden kunnen ondervinden. Quasi iedereen sprong een gat in de lucht: eindelijk!

En ja hoor, aan de ingang van het terrein werden er linten gespannen en kegels gezet. En toen werden er – bijna niet te geloven – twee van de iets minder diepe putten gevuld met zavel. Yup. Twee. Met. Zand. En dat was dat. Na een week verdwenen de linten en de kegels weer, en niemand kon het begrijpen. Zeker niet toen er een tweede opvolgbrief kwam, trots ondertekend door schepen Martine De Regge, in de trant van ‘Kijk eens hoe flink we het probleem hebben opgelost! Kijk eens wat wij niet allemaal doen voor u!’

Intussen kan je niet meer zien welke putten ooit gevuld zijn, en heeft de bewonersvereniging al wat grind laten storten aan de zijkant, omdat dat echt niet meer kon. Maar verder staan ze machteloos, want het is eigendom van de Stad, en zij mogen er eigenlijk niks aan doen.

Loods6

Het vorige gemeentebestuur heeft dus duidelijk bewezen dat het niet wakker ligt van het probleem in de Voorhavenlaan, en dat er eigenlijk maar een minuscuul beetje actie komt als er verkiezingen zijn. Ik denk dat hier een mooie kans ligt voor schepen Filip Watteeuw om vanaf één januari te tonen dat het ook anders kan.

Want om eerlijk te zijn, ik durf er eigenlijk niet meer door met mijn wagen. En als het effectief zal sneeuwen zoals aangekondigd, wordt het helemaal levensgevaarlijk, want dan zie je de putten niet meer. Al een chance dat het water aan de andere kant ligt…