Kobes, caches en confituur. En ook wel voetbal, ja.

Blijkbaar was het iets te veel voor Kobe de voorbije dagen: wellicht de warmte? In elk geval voelde hij zich gisterenavond niet zo lekker, heeft ook niet gegeten, en datzelfde geldt voor deze morgen en deze middag. Tot zover de plannen om samen naar ’t stad te fietsen en daar iets te eten. Goh ja, de vakantie is nog lang…

Ik wilde echter nog aardbeienconfituur maken, maar vond al een paar weken geen confituuraardbeitjes. Tsja. Op algemeen aanraden ben ik naar Ertvelde Tervenen gereden, toch wel een eindje weg, maar als ik dat kon combineren met cachen, waarom ook niet? Ik baande me een weg door de mais – die blaren snijden nog serieus! – sloeg wat tengels plat, en vond vier caches op toch wel hele mooie plekjes.

De aardbeitjes stonden niet goedkoop – 2.5 euro per bakje – maar waren echt wel topkwaliteit. Ik heb ze ’s avonds tijdens de match – ne mens moet toch iets doen, nee? – gesneden en in de pauze verwerkt tot confituur. Mooi meegenomen, en bijzonder lekker. En Kobe, die voelde zich een pak beter en speelde vlotjes een grote omelet binnen. Oef.

Foebal

Zeggen dat ik niet geïnteresseerd ben in de voetbal, is een understatement. Niet dat ik er niets van ken, ik kan u bijvoorbeeld haarfijn de buitenspelregel uitleggen en al. Zo moeilijk zijn die spelregels nu ook weer niet, als ge die van rugby onder de knie hebt.

Maar bon, voetbal dus: België tegen Panama. Merel zit in de klas bij een voetbalgekke meester en 16 jongens (vs. 6 meisjes). Die kwam helemaal gehypet thuis, en ook Kobe wou die match wel eens zien, al kent hij helemaal niks van voetbal. Getooid met Belgische driekleurschmink, sjaals, capes en andere onzin zaten ze hier klaar voor de match, en vriendje Tiago die eigenlijk net kwam spelen, keek dan ook maar mee.

Maar de match was zodànig spannend dat ze na een goed half uur al alledrie samen op de schommel zaten buiten, want het was echt niet om aan te zien. Ik vermoed dat ze het vooral deden voor het drankje en de chipjes die ze kregen.

Enfin, Bart tweette intussen vanop kantoor dat de sfeer er daar stevig inzat, en ik besloot om in de pauze met de twee kinderen -Tiago moest toch weg- naar ginder te rijden. Ik vind die sfeer wel iets hebben, ja.

De drie goals waren dan ook mooi meegenomen, al is de voetbalgekte bij de kinderen nu wellicht wel fel verminderd :-p

Op naar de volgende poulewedstrijd.

Eerste vakantiedag

Voilà, de eerste zit er ook alweer op, en ’t was een goed gevulde, maar toch eentje zonder stress.

We sliepen uit, ik ging naar de kinesist en aansluitend boodschappen doen, er werd gekookt, nog wat ‘schermen’, en ik repte me met Wolf en Merel naar de autokeuring, nu er maar een paar auto’s stonden. Kobe zat intussen op een verjaardagsfeestje. Bij het terugkomen waren er Belgische donuts, waarvoor ik een welgemeende bedankt kreeg.

IMG_5073

En toen, toen begonnen we aan het vakantieproject voor dit jaar, “een kast per dag”, en werd op een half uur tijd Merels kast getransformeerd van de linkse versie naar de rechtse:

En ’s avonds, toen reed ik nog naar een gezellige verjaardagsdrink van Gwen. Bart haalde het niet, die zat veel te lang in een vergadering, en zag het daarna gewoon niet meer zitten. En uiteraard was er daar ook taart én voetbal.

Nog eens gelukkige verjaardag, Gwen!