Geplaatst op

Schoorsteenveger

Ja, die mannen bestaan nog, ze zijn zelfs wettelijk verplicht. Alleen zijn het geen sexy jonge gasten in een zwart kostuum met hoge hoed en vegen op hun gezicht, zoals in die Britse musicals.

Nee, onze schoorsteenveger had een speciale roetzuiger, borstels op stokjes en een bouwvakkersdécolleté. Sympathieke mens, daar niet van.

Hij koterde in de schouw van de kachel en verklaarde dat hij niet verder kon. Logisch ook, daar zit een knik, en boven achter Merels kast zit een schuifje om de rest van de schouw te kunnen kuisen. Bart wist dat blijkbaar absoluut niet. Bon, wij naar boven, Merels kast versleept en schuifje open geprutst. Toen was er geen enkel probleem meer, verklaarde de man, al was het echt wel nodig dat de schouw eens onder handen was gepakt.

Daarna installeerde hij zich in de garage waar een gelijkaardig schuifje hem toegang verschafte tot de schouw van de verwarming, iets wat een pak makkelijker bleek. We hadden ook geluk met het weer: de verwarming stond nog uitgeschakeld. Die schouw was wel vaker schoongemaakt, elke keer dat er een onderhoud was van de ketel.

Soit, dat hebben we dan ook weer gehad.

 

Geplaatst op

Frisjes

Met de coronamaatregelen staan in elke klas altijd de ramen open. Dat hoort zo, de leerlingen weten dat en ze mogen gerust hun jas aanhouden als het moet, of zelfs een dekentje meebrengen.

Zelf heb ik er eerlijk gezegd nog geen last van gehad: zo koud is het nog niet, en als je zelf staat of zit les te geven, dan scheelt dat wel nog een pak, zo blijkt.

Maar dinsdag en vandaag waren er klassenraden, en dat betekent een paar uur stilzitten in zowat het koudste lokaal van de school, zijnde de studiezaal. Zo kunnen we allemaal op afstand van elkaar en met een mondmasker op tóch nog live vergaderen, maar ook dus stilzitten. Ik moet toegeven, ik heb na een half uur toch mijn gilet aangetrokken boven mijn T-shirt. De directie zat intussen al als een halve eskimo ingepakt, maar ik kan me voorstellen dat het op haar bureau meestal wel wat warmer is, aangezien ze er alleen zit en dus niet hoeft te verluchten. Tsja.

Maar het geeft te denken over de winter. Als die ramen moeten openblijven – en dat kan eigenlijk niet anders als je met 25 leerlingen in één ruimte zit – hoe koud gaat het dan worden? En heeft het dan zin om de verwarming aan te zetten en op die manier geld uit te geven?

Hmm…

Geplaatst op

Van hout en Star Wars

Eerder deze week waren we opnieuw in de prutsen geslagen met onze verwarming. Allez, ’t is te zeggen, den ellentriek viel uit. Eerst gewoon één keertje, ’s avonds. En toen ook overdag. Geen idee waarom, aanvankelijk, het was gewoon de verliesstroomschakelaar die uitsloeg. Maar na een dag of twee begon hij plots vaker uit te slaan, op den duur om het uur. Niet bepaald praktisch met diepvriezers en zo, dus begon ik groep per groep zekeringen uit te schakelen en kijken of het nog uitsloeg. Uiteindelijk kwam ik erop uit dat het de verwarming moest zijn. Enfin ja, niet de ketel op zich, want die brandde wel netjes, maar zodra de warmte opgevraagd werd, sloeg alles uit. Dan maar het laatste restje hout verbrand, en de volgende ochtend de chauffagist gebeld. Die hier trouwens twintig minuten later al stond, verklaarde dat de nieuwe pomp van de vloerverwarming kapot was – een waterlek, wat de kortsluitingen veroorzaakte – en die meteen een nieuwe ging halen. De radiatoren waren al opnieuw aan het warmen, en iets later werkte het hele systeem opnieuw en werd het aangenaam warm.

We zaten nu wel acuut zonder hout, iets wat we toch graag als noodplan hebben én voor de gezelligheid zo af en toe. Bart bestelde dan maar hout, en plots stond er dus een halve kubiek in onze tuin. Euh, juist ja.

We kuisten dan maar de houtberging op achter het tuinhuis en begonnen te stapelen. Bart nam het hout eruit, de kinderen brachten het tot bij mij, en ik stapelde. De basis dan toch, want na een kwartier stuurden ze me genadeloos naar binnen. Wolf zag aan mijn gezicht dat het voldoende was, en eigenlijk had hij gelijk. Maar de basis was tenminste solide gestapeld!

Maar we kunnen dus weer fijn stof de lucht inblazen, mocht dat nodig zijn!

En ’s avonds hebben we onszelf dan maar beloond met een avondje Star Wars. Merel was er niet helemaal gerust op dat ze het verhaal wel ging begrijpen, aangezien ze de vorige episodes niet heeft gezien, maar ze vond het de max!

Good parenting, zou ik zo zeggen.

 

Geplaatst op

Oh Murphy…

Bart had het al een paar keer tegen me gezegd dat ik mazout moest bestellen. Goh, dacht ik, er is voorlopig nog genoeg, en ik had het een paar keer uitgesteld. Tot vorige week vrijdag: ik belde en bestelde meteen 2000 liter. Of het dringend was, vroeg de dame aan de lijn. Niet meteen, we hadden nog, maar ik wou het risico niet lopen. En woensdagvoormiddag was ik thuis, of ze dan konden leveren, dan kon ik meteen betalen. Dik in orde.

En toen sloeg Murphy toe, jawel. Want in de loop van de maandag begon het precies gelijk wat kouder te worden in huis. Om half zeven was het er nog 19°, en toen ik naar de ketel ging kijken, draaide die effectief niet meer. Argh! Effectief acuut zonder mazout gevallen! Gnn.

Bon, het was te laat om nu de mazoutcentrale nog te bereiken, en als ik de dinsdagochtend ging bellen, was hun planning al opgemaakt. Goh ja, en we konden het wel even redden met onze sublieme houtkachel. Een uur later was het al 20.5°, tegen half tien zaten we zelfs aan 22°.

Toen we dinsdag thuis kwamen van school, was het nog geen 18° binnen, maar Wolf haalde hout, en om zes uur zaten we alweer aan een comfortabele 21°. Die kachel van ons, da’s toch een stevig backupsysteem. Al is het wel wat vreemd om ook bij het opstaan de houtkachel aan te steken…

Soit, deze morgen tegen elf uur stond de man van Gabriëls hier, dezelfde leverancier als altijd. Hij belde aan met een grote glimlach, en vroeg meteen: “Awel, zijde weer zonder gevallen dan?” Toen ik hem schaapachtig uitlegde dat we effectief zonder zaten, begon hij smakelijk te lachen. Een kwartiertje pompen en een koffietje later (en helaas ook een rekening) was de tank weer gevuld, en tegen twee uur kon ik het systeem gelukkig probleemloos heropstarten. ’t Is toch net iets gemakkelijker, minder gezeul en minder vervuiling, zo’n centrale verwarming. En vooral: als ge vloerverwarming gewoon zijt, werd zelfs dat parket toch frisjes…

 

Geplaatst op

Thermostaten

Jawel, ik heb toegegeven: sinds gisterenavond staat de verwarming aan. Niet dat het hier al echt koud was, maar het was gewoon killig en ongezellig. Intussen zijn zowel de radiatoren als de vloerverwarming op temperatuur en is het hier heerlijk warm. Ik heb zelfs de tweede thermostaat ‘gerepareerd’ in plaats van de installateur te bellen: ik heb er gewoon verse batterijtjes ingestoken :-p

Maar het leverde me wel de quote of the day op, terwijl ik de hoofdthermostaat aan het instellen was: “Ooh, ik vind u zo sexy als ge thermostaten instelt”. Juist ja. Mannen…

Geplaatst op

Chauffage – de soap

Het is intussen al geen saga meer, het is al een soap geworden.

Hoopte ik in januari nog dat het probleem (dat vindt u hier beschreven) opgelost ging zijn, het bleek dat niet te zijn. Mijn ketel ging nog steeds op de raarste momenten branden.

Zoals eind april: 26 graden buiten, 24 graden binnen. En jawel, plots sloeg de ketel aan. Fijn fijn, zal ik wel de stookolie betalen.

Ik heb dus nog maar eens mijn verwarminginstallateur gecontacteerd, en deze morgen stond er hier iemand (al een chance dat die mens intussen zijn weg kent want ik was net de kinderen naar school gaan brengen) om een tweede thermostaat te installeren. Want dat dat nodig was, dat stond nu wel vast. Bizar toch dat het vorige, twintig jaar oude systeem dat wel aankon, maar het nieuwe niet. Tsja.

De arme man kon trouwens zelf vaststellen dat er iets niet klopte: de thermostaat stond uitgeschakeld (als in: losgekoppeld van de elektriciteit) en toch begon de ketel te branden, hoewel hij daar dus hoegenaamd niet de instructies voor kreeg.

Nu heb ik dus twee thermostaten, eentje voor de vloerverwarming, en eentje die met die hoofdthermostaat in verbinding staat, maar zelf de losse radiatoren aanstuurt. De verwarming moet voorlopig niet draaien, maar ik ben benieuwd of ik nu het systeem gewoon kan laten aanliggen, op nachtstand, zonder dat de ketel begint te branden.

Het zal me benieuwen. En anders spring ik uit mijn vel.

Geplaatst op

Chauffagesaga

Ik hoop (en ik denk) dat er eindelijk een eind is gekomen aan onze chauffagesaga. Want die centrale verwarming, die werkt totaal niet zoals het moet.

In juli 2009 zijn ze een nieuwe ketel komen zetten, een hoogrendementsketel, met dus ook een nieuw thermostatische bedieningspaneel. Dat paneel moet twee circuits aansturen, en slaat daar tilt op: zowel de vloerverwarming als twee radiatoren die in de bijgebouwde stukken staan als aanvulling.

De eerste winter was er vooral het bedieningspaneel dat slecht contact maakte en dus geregeld uitviel. Ergo, slechte verwarming. Ze zijn uiteindelijk een nieuw paneel komen hangen dat wél contact maakte.

Winter 2010: de ketel brandde op de meest onmogelijke momenten: ’s morgens als er geen warmte werd gevraagd en het buiten nog een graad of tien was, stond de ketel toch te branden. Ergo, gigantisch veel stookolie verbruikt, meer dan normaal in zo’n strenge winter. Er is een keer of twee iemand langsgekomen om bij te regelen, met de verzekering dat het wel in orde ging zijn.

Winter 2011: hetzelfde liedje. Eind oktober was er wéér eens iemand van Buderus langsgekomen, die stellig beweerde dat het systeem die twee circuits niet aankon, en die de losse radiatoren loskoppelde. “Voila, madamken, ’t zal nu wel werken”. Niet dus.

Want ofwel vergat ik ’s avonds de bijkomende radiatoren dicht te draaien, en bleef het hier de ganse nacht 21° (en bleef de ketel dus branden), ofwel draaide ik ze dicht, maar was het hier ’s morgens pokkekoud, omdat de vloerverwarming alleen het niet kon trekken, en de radiatoren dus dichtstonden. En overdag, als alles openstond, bleven de radiatoren maar heet staan, zonder dat de thermostaten bleken te werken, en werd het hier soms 24°. Dit werkte dus ook al niet.

Gelukkig heb ik een zeer sympathieke chauffagist die het ook stilaan kotsbeu was, en deze keer ging meekomen met een specialist van Buderus, en ging blijven tot het opgelost was. Deze keer heeft de Buderusman alles grondig bekeken, naar zijn baas gebeld en daarmee terdege overlegd, een hoop instellingen gewijzigd, en de radiatoren weer op de thermostaat gestoken. Hij ging ook nog terugbellen voor feedback, want geef toe, dit kon echt niet meer.

Ik ben benieuwd. Het is intussen avond, en het is hier behaaglijk warm, precies zoals het zou moeten zijn. Ik hoor de ketel niet meer voortdurend branden, en alles werkt met kloksysteem.

Al een chance dat ze erkenden dat het een probleem was van in het begin, en dat ik geen enkele keer heb moeten betalen voor die interventies. Want deze keer hebben ze hier bijna twee uur gezeten. Echtig waar.