Geplaatst op

Valentijnig

Bart en ik doen niet echt aan Valentijn: die mens zorgt zodanig goed voor mij, dat hij zijn liefde echt niet hoeft te bewijzen. Ik had gewoon wat hartvormige snoepjes in een kommetje op zijn bureau gezet, meer niet. Op zijn beurt stuurde hij me dan een invitatie voor een voorstelling in maart, wat uiteraard helemaal excellent is.

Merel houdt wél van Valentijn, maar als je geen lief hebt, is dat niet zo evident. Gelukkig is er altijd de Bloosdozenactie op school: alle leerlingen en leerkrachten mogen dan lieve briefjes, al dan niet anoniem, naar elkaar sturen. Ik maak er altijd voor de klas waar ik klastitularis van ben, maar zelf heb ik niks gekregen, enkel van één hele lieve collega. Merel had wel kaartjes gemaakt voor haar favoriete leerkrachten en haar beste vriendinnen, Galentine noemt ze het. En ik, ik deed vrolijk mee voor haar: ik had haar ontbijtkommetje klaargezet met een paar hartsnoepjes rond en een setje make up borsteltjes, iets wat ik toevallig was tegengekomen deze week. En ja, ze vond dat leuk ^^

’s Middags ging ik eten in de Villa Ooievaar, en ook daar was het valentijnig: bladerdeeg in de vorm van hartjes, en zowaar hartjes in het slaatje! Zalig! Maar voor mij was het vooral het weer dat het hem deed vandaag: eindelijk nog eens zon. Oef.

 

Geplaatst op

Briefje vol met liefs

Sinds een aantal jaar doen we echt een Valentijnsactie op school. Al jaren verkoopt de mini-onderneming van de richting economie lekstokken in de vorm van een hartje. Met gans de pandemie hebben we vorig jaar leerlingen elkaar positieve briefjes laten sturen, met zelfs een secret valentine zodat elke leerling minstens één briefje kreeg. We zaten in een halve lockdown met een afkoelingsweek, zodat elk middel goed was om een glimlach op de gezichten te toveren.

Dit jaar nam de leerlingenraad dat over en organiseerde de briefschrijfactie. Ik schreef een briefje voor elk van mijn leerlingen in vijf en zes met hun naam op gestempeld en een adjectief voor elke letter van de naam.
En zelf kreeg ik van één leerlinge een wel heel lief briefje, waardoor ik helemaal zacht werd vanbinnen. Eén zo’n leerling is voldoende, daar doen we het voor.

En toen ik ’s middags over de speelplaats liep om foto’s te nemen, kreeg ik van twee leerlingen, die een bos rozen bij zich hadden om uit te delen, gewoon een roos! Geen van beide meisjes zat nog bij mij in de klas, eentje had twee jaar geleden wel bij mij gezeten in de twee uur Latijn, maar toch kreeg ik een roos “omdat ze zo graag bij mij gezeten had”. Wel, ook dat was meer dan hartverwarmend en ik denk dat ik aan het blinken was van contentement.

Ja, dat zijn zo van die dingen waar een mens graag les voor geeft. Dat, en het pesten van de leerlingen, natuurlijk :-p

Geplaatst op

Valentijn

Bart en ik zijn geen romantische mensen. Absoluut niet. Ik zie graag bloemen, en dus koop ik die voor mezelf, ik wacht niet tot ik er krijg, dat hoeft ook helemaal niet.

Cadeautjes? Ik weet zo al niet wat ik voor mijn liefste moet kopen voor verjaardagen en kerstmis en zo, laat staan dat er vandaag nog eentje extra moet bijkomen.

En van die hartjesdingen? Goh… da’s ook meestal zo klef, toch? Dus nee, hier ten huize doen wij niet echt aan Valentijn. Soms gaan we daar chique voor eten, maar dit jaar is ook dat uitgesloten. Tsja.

Dus houden we het dit jaar gewoon op elkaar graag zien. Op een kusje in het passeren, eventjes wrijven over een voet, met een liefdevolle blik kijken naar elkaar en elkaar een koffie brengen als de ander zich al in de zetel heeft geïnstalleerd.

Yup.

Na 28 jaar samen hebben we daar onze draai wel al in gevonden, denk ik dan.