De titel klinkt wat omineus, maar eigenlijk is dat gewoon de naam van de 100-dagenviering bij ons op school, al sinds jaar en dag. Ik doe daar de grove begeleiding van, als in: zeggen wat ze wel en niet kunnen, praktische tips, berichten naar leerlingen en collega’s, reservaties en dat soort dingen. Verder wist ik er deze keer zo goed als niks van, en dat vind ik eerlijk gezegd niet zo erg.
En de show? Goh ja, vorig jaar vond ik het bij momenten zeer goed, dit jaar was het… matig, laat me daarop houden. Ja, er zaten goeie dingen tussen, maar over het algemeen was het niet gedenkwaardig.
Voor mij deed het vooral deugd dat ik, na alle voorbereidingen voor de OpenSchoolDag en met diezelfde OSD morgen op het programma, me niet hoefde te bekommeren om de opruim na afloop, dat deed iemand van het beleid, al was het maar om zeker te zijn dat alles oké was tegen morgen. Het betekende dat ik vrijwel onmiddellijk naar huis kon, plat gaan liggen. En ja, dat was nodig.