Ridders, ananas en lama’s

Zaterdag mag Wolf weer een dagje larpen, en omdat het opnieuw in het verre Limburg is, ga ik maar mee figureren. Het zou een beetje gek zijn om twee uur te rijden, twee uur terug te keren, en hem dan ’s avonds opnieuw te moeten ophalen. En daarbij, zo’n kinderlarp, da’s altijd toch iets magisch.

Hij speelt er een ridder, maar heeft in feite geen kostuum. En dus had ik hem beloofd om nog een surcoat te maken, zo’n flap voor over zijn kleren. Hij wilde er eentje in het hemelsblauw, met daar dan een zilveren wolf op. Tsja.

Dus ben ik deze morgen de moto opgesprongen, heb eerst Barts rijbewijs geregeld (schitterende service van de dame van ons dienstencentrum, overigens: er was een fout gemaakt, en waar de anderen dat gewoon afwimpelden, heeft zij ervoor gezorgd dat Bart nu wél weer met de moto kan rijden, en dat ik het kon gaan omwisselen, gratis en voor niets) en ben dan richting de Sleepstraat gereden. Ik heb daar zo mijn vaste stoffenadres, Ugur, en vond er prachtig hemelsblauw linnen voor vijf euro per meter. Dat ik er blijkbaar 1,20 meter kreeg, was nog fijner. Ik heb er grijs biaislint bij gekocht, en meteen tien meter: zo was ik zeker dat ik genoeg ging hebben, en dat loopt niet weg, zo’n bieslint. Voor tien euro had ik dus wat ik wilde, en had ik nog tijd over. De Turkse kruidenier ernaast verkocht me vervolgens voor ook tien euro een grote zak gedroogde ananas, een zak papaya, Turkse deegwaren, bulghur, twee khakivruchten, en nog wel iets. En toen zag ik via Foursquare dat ik eigenlijk vlak bij de nieuwe Talking Heads kantoren was, en leek het me het ideale moment om snel een knuffel van de CEO te gaan stelen. Ha ja, want ik had die kantoren nog niet bekeken, en het was lang geleden dat ik Lamazone had gezien, dus twee vliegen in één klap.

Enfin, een compleet geslaagde voormiddag dus, netjes afgewerkt door drie kinderen die met smaak mijn gebakken kabeljauwhaasjes met verse tomatensaus en tarwe binnenspeelden.

Ik zou zo zeggen: score!