Lectuur: “The Woman in White” van Wilkie Collins

Deze klassieker staat zowel op de apocriefe BBC-lijst en de Big Read, maar ik had daar eigenlijk nog nooit van gehoord.

Ergens terecht, vond ik: ik vind het geen mega goed boek, eigenlijk. Ik hou wel van Victoriaanse lang uitgesponnen verhalen, maar dit was er bij momenten toch een beetje over, vond ik. Dit boek uit 1859 is één van de voorlopers van de gothic novel maar met iets minder dan 700 pagina’s slaagde het er niet altijd in me te blijven boeien. De vorm is nochtans wel goed gevonden: het verhaal begint met het relaas van de jonge Walter Hartwright en hoe hij in Londen, onderweg als tekenleraar naar Laura Fairlie en Marian Halcombe, twee halfzussen op een chique landgoed, een vreemde ontmoeting heeft met een vrouw helemaal in het wit, de dame uit de titel. Walter vertelt verder hoe het hem vergaat op het landgoed van de dames. Op een bepaald moment verdwijnt hij even uit het verhaal, maar krijgen we het dagboek van Miss Halcombe te lezen, waardoor het verhaal quasi naadloos verder verloopt en we al doorkrijgen dat een en ander zeer grondig gaat mislopen.
Het vertelstandpunt meandert van de ene persoon naar de andere, maar eigenlijk krijgen we wel een vrij lineair verhaal met de nodige duistere kantjes. Op een bepaald moment komt zelfs een van de grote slechteriken aan het woord met zijn versie van het verhaal.

Helaas verliest Collins zichzelf af en toe in enorme uitweidingen die het verhaal nodeloos rekken. De verschillende standpunten en karakterschetsen zijn heel knap gedaan en brengen een grote meerwaarde aan het verhaal – dat ik hier, omwille van spoilers en zo, niet uit de doeken doe – maar sommige zijn een beetje overbodig.

Ik heb drie volle weken nodig gehad – toegegeven, in drukke tijden – om het boek uit te krijgen, en dat wil wel wat zeggen voor mij. Aanrader? Goh… als je van Victoriaanse literatuur houdt misschien wel, maar er zijn er die beter geschreven zijn, vind ik persoonlijk. Maar als tijdsdocument is het wel knap.

Oh, en blijkbaar is het al meermaals verfilmd. Daar kan ik eigenlijk wel inkomen, ja.