Ik kende The Expanse van de schitterende reeks op Netflix, en ik heb al zitten denken dat ik die nog eens opnieuw wilde bekijken. En toen zag ik bij een maat dat hij de boeken aan het lezen was, en wilde ik dat eigenlijk ook wel.
Het is een tijdsinvestering, want dit eerste boek alleen al is tegen de 600 pagina’s, en er zijn intussen 9 boeken en een reeks novelles. Maar bon, het krijgt zeer goeie kritieken, en waarom dan ook niet?
Ik heb er geen spijt van gehad. Schitterend geschreven, en nog steeds spannend, ook al weet ik door de verfilming wat er gaat gebeuren, want ja, die blijft echt wel trouw aan het boek.
We zitten in een niet nader genoemde tijd in de toekomst, waarin niet alleen de aarde en de maan bevolkt zijn, maar ook Mars, Venus en de manen van Jupiter en een reeks grote asteroïden in de ‘Belt’, de ringen van Saturnus. Het leven is daar verre van evident: zuurstof, water en licht zijn een kostbaar goed, en water bijvoorbeeld wordt gemijnd in de ringen en per transport naar de Gordel gebracht. Mensen zijn er zich continu bewust van het belang van zuurstof, en ze zijn zelfs fysiologisch al licht verschillend van aardbewoners die wel opgegroeid zijn in een 1G zwaartekracht en niet met een veel lichter gewicht.
Jim Holden, een idealistische, naïeve aardbewoner, is XO op zo’n vrachtschip, wanneer zijn schip wordt aangevallen en hij tegen wil en dank de kapitein wordt. Maar er klopt een heleboel niet: waarom zijn ze aangevallen, en door wie? Wat heeft het te maken met dat quasi verlaten andere schip dat ze gevonden hebben? Of met Joe Miller, een verlopen agent op Station Ceres, die de opdracht krijgt om naar een vermist meisje op zoek te gaan? Holden ontketent tegen wil en dank een oorlog tussen Aarde en Mars en vlucht met het restant van zijn bemanning naar nog een derde partij, de Outer Planets Alliance. Een en ander leidt tot een clusterfuck van formaat, maar levert ook een kei van een boek op.
Geloof me, dit is een zwaar boek. Dit is geen proper, opgepoetst toekomstbeeld zoals in pakweg Star Trek. Mensen zijn vuil, vies, vechten voor hun bestaan in een uitgehouwen maan van Jupiter, de ruimteschepen zijn utilitair en niet esthetisch, de moraal is zwaar en er sterft menig persoon, al dat niet gruwelijk. Er is nog steeds oorlog maar dan op planetaire schaal, en er zijn de nodige misverstanden. En toch, toch doet dit boek je nadenken, over waarheid en het belang die te vertellen, of misschien toch maar bepaalde dingen te verzwijgen om ergere dingen te voorkomen. Over de waarde van een mensenleven. Over…
Of lees het gewoon zelf.
