Mja. Dit is een poëzieboek voor de Kleine Cervantes, en ik weet niet zo goed hoe ik het moet beoordelen. Poëzie is namelijk helemaal anders dan de standaard romans die de andere vier boeken toch zijn, en ik vind dat appelen met peren vergelijken.
Maar vind ik het goed? Eigenlijk wel, als je er rekening mee houdt dat het voor jongeren geschreven is. Van Lieshout heeft een reeks kleren waar een verhaal aan vast hangt, en daar heeft hij telkens een gedicht bij geschreven. Een versleten jeans, een pet van zijn vader, kleren van zijn overleden broer… Hij heeft er zelf foto’s bij genomen en hier en daar ook tekst op de etiketjes gezet. Het resultaat is soms grappig, maar vaker ontroerend en ingrijpend. Soms zijn er gevonden kleren bij, en ook daar kan hij zijn fantasie op loslaten.
De vormgeving mag er in elk geval zijn, en ik vind de gedichten ook echt wel op niveau.
Alleen… hoe zet je zoiets naast een prozaboek? Naast een roman met een uitgewerkt verhaal?
Ik ben benieuwd wat de leerlingen ervan zullen zeggen. Ik hou je op de hoogte.