Kobe zit in Montenegro, maar Merel en Wolf waren wel thuis, en dus stapten we met zijn drietjes de auto in en reden naar Ronse. Daar passeerden we eerst nog bij een bakker om een taartje te halen – vier personen bij een bakker, dat zijn acht personen in de normale wereld, duidelijk – en waaiden binnen bij Omaly die 83 werd vandaag. Haar gezicht was zalig: ze had ons duidelijk niet verwacht! Het werd een gezellig momentje, maar heel erg lang zijn we niet gebleven: Koen was in de voormiddag al langs geweest en ze verwachtte nog enkele vriendinnen later in de namiddag. Maar yup, ik denk wel dat ze blij was ons te zien.
Aansluitend passeerden we nog even bij opa, die de meest bizarre verhalen heeft zitten vertellen over zijn kamergenoten, en waarbij we ons een kriek hebben gelachen. Opa genoot er duidelijk van, zijn ogen blonken. En dat zegt veel over de vooruitgang: nog geen idee waar het zal eindigen, maar het is duidelijk wel aan het beteren.
En ja, niet alleen het kruis van Ekkergem Kerk staat paraplu, ook de spits zelf is scheef, daar zijn we het intussen met zijn allen over eens.
