Verjaardagsfeestje
De examens zijn gedaan en dus trokken we met zijn allen naar Brussegem voor het verjaardagsfeestje van Liv. De ramen stonden open maar echt koud was het niet, gelukkig maar. Er werd gepraat en gediscussieerd, er was taart, en het was gezellig.
Merel vond het wat jammer dat er geen traditionele cupcakes meer waren, maar ze heeft zich precies wel geamuseerd met haar nichtje. Geen idee welk spel ze gespeeld hebben, maar ze moesten in elk geval regelmatig stevig lachen.
Ze worden vooral groot, onze meisjes: echt twee prepubers met een heel eigen idee over mode en andere dingen.
Zoals het hoort, natuurlijk.
365 – 25 juli 2021 – blijven blazen!
365 – 24 juni 2021 – terug naar normaal
Zomerse zondag
Een zomerse zondag om duimen en vingers bij af te likken.
Zo was er de zelfgemaakte confituur en daarna een koud buffet om u tegen te zeggen. Mijn echtgenoot is echt wel de max.
En toen trokken ons pa en ik er nog op uit om de rest van de geocache in park Halfweg te gaan zoeken. Helaas, de cachegoden waren ons niet goed gezind: de servers lagen plat! Geen mogelijkheid dus om de tussenpunten te gaan zoeken. Twee van de vijf ontbrekende tags konden we nog lokaliseren door op het gevoel af te gaan, en jawel, ook de uiteindelijke cache kon ik vinden puur op ervaring. We vonden er wel een enorme twaalfstammige boom – je moet de tweede foto met ons pa erbij maar eens bekijken – en een handgekapte prauw. Wijs!
We hadden alweer een zeer fijne wandeling, maar ik heb er helaas ook reuzeberenklauw gespot. Gelukkig werd die blijkbaar al regelmatig afgedaan, ’t stad moet er dus wel van weten. En ja, die is dus vlotjes drie meter hoog he!
Plots stonden we ook tussen de schapen: de Gentse stadsherder kwam even langs met de beestjes, die in de zomer sowieso gebaseerd zijn aan de Watersportbaan.
Aansluitend was er ook nog taart in de tuin met Marleen: die kwam haar verjaardag vieren ^^
Laatste lessen
Jawel, het is weer zo ver: de laatste lessen van het schooljaar! En dan bedoel ik eigenlijk vooral de laatste lessen in mijn zesdejaar, want dat zijn leerlingen die ik niet terug ga zien, jammer genoeg.
Morgen beginnen de examens en neem ik al mondeling af, maar ik moet dan wel nog lesgeven in de namiddag aan de eerstejaars, net zoals donderdag en vrijdag. Maar ergens zit ik al volledig in examenmodus, om eerlijk te zijn.
Daarstraks had ik dus mijn laatste les met mijn zesdes, waar ik al twee jaar klastitularis van ben. Het deed vreemd: ik heb hen een half jaar “normaal” in de klas gehad, dan een aantal maanden enkel via een computerscherm, en dit jaar deels achter dat scherm, deels in de klas, maar wel altijd met een mondmasker. Van sommige weet ik met moeite hoe ze er nu uitzien, zo veel zijn ze veranderd…
Ik wilde nog een klein stukje filosofie zien – ik had me misrekend en dacht dat ik het vijfde uur ook nog les had met hen, quod non – wilde dan vragen beantwoorden, en ik had ook taart gebakken.
Ha ja, ze hadden er echt wel naar uitgekeken, naar taartdag, maar met corona was daar uiteraard totaal geen sprake van. Maar hier had ik alles voorzien, en ik denk dat ze er wel blij mee waren. Ze mogen dan met 24 zijn, het is een hele makke klas, heel erg braaf en stil, tot mijn verbazing soms. Tsja.
Ik ga ze wel missen, mijn zesdekes. Per slot van rekening hebben we wel samen wat doorgemaakt, ja.
Eerste officiële bezoek binnen!
Jawel, we halen alweer een mijlpaal vandaag!
Tweede Sinksen, en dus een ideale dag om Barts broer en diens gezin uit te nodigen om te komen eten. Bart had heerlijk gekookt – een rosbiefje met frietjes – en de kinderen genoten van elkaars gezelschap. Vooral Bo wou zijn peter Wolf nog eens zien, en de jongens hebben dan ook gevoetbald.
Buiten zitten zat er niet echt in: koud en soms ook nat, maar gelukkig mocht het ook alweer binnen, zij het met afstand.
Er was ook taart, uiteraard, en ook die ging vlotjes binnen.
Oh, en Merel en ik hebben een heel fijn cadeau gekregen van Else: een soortement doe-het-zelf bloemstuk. Ik dacht eerst dat Else met een pizzadoos binnenkwam, maar het was een ring, een assortiment droogbloemen en een handleiding. Het ziet er wreed wijs uit, Merel en ik gaan dat eens samen in elkaar steken. En dan vechten waar het mag hangen ^^
Enfin, fijne dag, voorwaar.
Zalige moederkesdag, ma!
Hey ma
’t is nu al de vierde moederkesdag die ik moet doorbrengen zonder u, maar gelukkig zijn er mijn vier schatten hier in huis.
Al om half negen werd ik uit mijn bed gelicht – gelukkig was ik wakker en lag ik te lezen – want ze weten dat ik een ontbijt op bed niet wijs vind: al die kruimels overal! Awel ma, ’t was de moeite! Eitjes, speciale yoghurtjes, sapjes, chocomelk, gesneden ananas, mango, meloen en aardbeien en koeken van bij den bakker: Bart had zijn best gedaan!
Wolf was nog veel wijzer: er lag gewoon een boekée paarse bloemen te wachten! Anemonen en fresia’s, ik ruik ze nu al. Hij was die gisteren gaan halen met zijne fiets, en natuurlijk ben ik gisteren blijkbaar kweetniehoeveel keren in zijn kamer binnengeweest, en ik dacht al: wat is die aan het doen dat hij zo schichtig reageert? Ge hadt zijn gezicht moeten zien, ma, ’t was geld waard. Och, ge zoudt zo trots zijn op mijn drie gasten. En Wolf is al zo volwassen he ma, ’t neemt uit…
Merel had iets mee van op school: een hele mooie paarse origami bloem met carpe diem op het blaadje en een metalen versierd potje met kamillezaadjes. Klop derop, natuurlijk.
Van Bart kreeg ik meteen nog twee items van mijn wishlist: mijn twee favoriete parfums die zo goed als leeg waren en waar ik al een tijdje zuinig mee aan ’t doen was.
En ’s middags was er biefstuk met frietjes, en daarna nog taart en al. Nee ma, ik ben er niet magerder op geworden, maar ge moet er niet over zagen.
En toen kreeg ik ons pa zo ver om nog mee efkes een wandelingetje te maken van, ocharme, 1.17 kilometer. Hij was aan ’t zuchten als een paard, is verschillende keren moeten stoppen en we hebben er dik een half uur over gedaan. Echt. Hij was vorige week nochtans al verschillende keren gaan wandelen, zei hij, maar hij zal nog veel meer oefening nodig hebben om effect te krijgen, vrees ik. Spijtig dat gij niet meer achter zijn vodden kunt zitten, ma, hij heeft het pertang nodig.
Maar de koffie daarna smaakte nog eens zo lekker ^^ En de tuin was zalig om te zitten.
Ach ma, moest ik kunnen, ik kwam u een grote bos muguetjes brengen: ze rieken fantastisch. En ge zoudt er deugd van hebben om op mijn terras te komen zitten kletsen.
Weete ma, gij hebt uw ma nooit moeten afgeven, al hebt ge er bij momenten uw pere mee gezien door alle boodschappen en was. Ik mis u nog altijd, maar ik heb zelf een dochter, en onze band is even goed, denk ik. Soms zou ik zo graag nog ne keer de telefoon pakken en gewoon, ja, kletsen met u. Over de domste dingen eerst. En uw raad vragen voor andere dingen, en uw gedacht. En luisteren naar uwe commentaar over de mensen en de dingen in uw omgeving, en de stoten die ge nu weer tegengekomen zijt, en waar dat ge u nu weer aan geërgerd hebt.
Ik mis u ma. En ik wens u ne zalige moederkesdag.
Salu he!
49
Nee, ik had er absoluut geen zin in, in deze verjaardag. Ligt het aan het weer, aan de coronamaatregelen of gewoon aan mezelf? Feit was dat ik al een paar dagen slecht gezind ben: ik voel me oud en lelijk en ben ik gans mijn leven nog nooit zo dik geweest als nu. Dat laatste, dat ligt volledig aan mezelf, dat weet ik, maar ik heb dan ook de wilskracht van een verlamde inktvis op weed, en ik heb al te vaak medelijden met mezelf waardoor ik vind dat ik een beloning heb verdiend in de vorm van iets zoets. Tsja. I know.
Maar toen was er een heerlijk ontbijtje met verse croissants, gesneden mango – mijn favoriet – Skyr en zelfs een Alproding en een gekookt eitje. Zalig!
Er was een kroon en er was ook een cadeautje: Assassins’ Creed Valhalla. Op zich was dat nu niet de grote verrassing, maar wel dat ze het meteen op mijn PC hadden geïnstalleerd, want daar heb ik een bloedhekel aan! Ze hadden wel wat moeite om mijn Ubisoft account te kraken, maar bon ^^
Helaas… Ik had speciaal gisteren stevig doorgewerkt aan mijn examens om vandaag een hele dag te kunnen spelen, maar het spel wil niet draaien op mijn game laptop. Het ding is anderhalf jaar oud, maar zou het normaal gezien wel moeten aankunnen. Helaas, het start wel op maar blijft daarna maar crashen. Bon, we zien wel, en anders is deze versie voor Wolf en koop ik het zelf voor de Playstation. Meh.
Halverwege de voormiddag ging de bel: een man met de vertwijfelde vraag: “Mevrouw, weet u waar nummer 1 is?”
” Euh dat bestaat niet.”
“Serieus??? Ik moet bloemen leveren op nummer 1!”
“Euh dat zal wellicht voor mij zijn?”
Ja dus, gewoon een verkeerd huisnummer, maar ik heb nu wel pràchtige bloemen staan, van een lieve lieve vriendin. Dankjewel, Marleen!
Bart kookte heerlijk, mijn vader was er en ik genoot van mijn gezin.
En mijn humeur klaarde helemaal op – ondanks de Valhalla die niet wil draaien – toen Gwen met Erik aan mijn deur stond met een ruiker bloemen en we toch een kwartier staan kletsen hebben in de hal. Op afstand. Met masker. Maar toch…
En toen was er nog taart, en rust, en een goed boek, en massa’s wensen op FB en andere kanalen, en ik had er eigenlijk wel vrede mee, ja.
Ja, ik ben oud en versleten en kapot en nog niet eens 50, en beter wordt het niet. Maar eigenlijk heb ik een heel mooi leven en dus geen reden om te klagen.
Op naar de 50, zou ik zo zeggen…
Tiende verjaardag!
Zoals ik gisteren al schreef, had ik mijn vrienden opgeroepen om kaartjes te sturen. En toen waren er niet alleen kaartjes maar ook cadeautjes en lag de hele keukentafel vol.
Deze morgen kwam ze om acht uur bij mij in bed kruipen, we maakten de rest wakker, Merel deed een maskertje aan, en we namen haar mee naar beneden. En toen…
Dat enthousiasme, dat is toch zalig???
Vooral met de mechanische eenhoorn van Mario en Babeth hebben we ons een kriek gelachen: dat ding stapt bijzonder snel, schudt dan al hinnikend met zijn kont en dan begint hij een liedje te zingen. Het effect op Gandalf was grandioos…
Intussen bakte Kobe pancakes bij wijze van ontbijt en mocht zij alles uitpakken en alle kaartjes opendoen, iets waar ze echt lang mee bezig was. En toen maakte ze dit filmpje:
’s Middags waren er wraps van broerlief, en in de namiddag was er uiteraard ook taart. Haar lievelingstaart was er niet meer in gewone vorm, alleen in de Sint-uitvoering, maar dat vond ze niet erg. Alleen is zo’n dikke laag chocolade niet zo handig voor kaarsjes ^^
En ’s avonds, toen waren er frietjes van de frituur.
’t Is niet dat we volgevreten waren of zo, hoor!
