365 – 31 mei 2019 – avondwerk
Silver lining, silver lion
Voor Wolf had ik voor Ankoria een blauwe surcoat gemaakt, met een zilveren wolf op geschilderd. Kobe was toen een beetje jaloers, maar aangezien hij niet mee ging naar Ankoria, had ik er niet meteen eentje voor hem gemaakt. Deze morgen is hij voor een kapoenenweekend vertrokken (lees: van zaterdagmorgen tot zondagmiddag, met overnachting in het eigen lokaal hier in Wondelgem) en het thema was ‘Ridders en prinsessen’. Juist. Ik ben gisterenmiddag dus opnieuw richting Sleepstraat gereden om rode stof, heb op mijn vrije mij-namiddag een grijs biesje rond een goeie lap genaaid, er een halsgat in gestoken, en heb een leeuw uitgeprint en overgezet op de stof. ’s Avonds heb ik dan in de zetel de tekening in de zilververf gezet, en eerlijk gezegd ben ik echt wel trots op het resultaat.
Het is beter gelukt dan die van Wolf: veel makkelijkere stof om op te schilderen, en ik heb de verf ook een pak vloeibaarder gemaakt.
Kobe was in elk geval bijzonder enthousiast. Waarom een leeuw? Omdat hij van sterrenbeeld leeuw is, en het past ook wel bij hem. Ik heb hem de tekening ook zelf laten kiezen. En waarom rood? Wel, als het aan de jongens lag, kocht Wolf alles in het blauw en Kobe alles in het rood. Ze hebben echt elk een duidelijk lievelingskleur.
Deze morgen poseerde ridder Kobe vol trots.
En hoe heb ik die tekening nu overgezet? Wel, ik heb de tekening afgeprint in diepzwart op wit, met maximum contrast dus. Daarna heb ik ze op een glasplaat gelegd, de stof erover (werkt dus niet met dikke stof) en mijn bureaulamp eronder. Met vettig potlood heb ik de tekening probleemloos over kunnen nemen, en daarna dus ingekleurd met textielverf. Het is eventjes werk (zo’n uur of twee), maar het resultaat mag er zijn.
Ridders, ananas en lama’s
Zaterdag mag Wolf weer een dagje larpen, en omdat het opnieuw in het verre Limburg is, ga ik maar mee figureren. Het zou een beetje gek zijn om twee uur te rijden, twee uur terug te keren, en hem dan ’s avonds opnieuw te moeten ophalen. En daarbij, zo’n kinderlarp, da’s altijd toch iets magisch.
Hij speelt er een ridder, maar heeft in feite geen kostuum. En dus had ik hem beloofd om nog een surcoat te maken, zo’n flap voor over zijn kleren. Hij wilde er eentje in het hemelsblauw, met daar dan een zilveren wolf op. Tsja.
Dus ben ik deze morgen de moto opgesprongen, heb eerst Barts rijbewijs geregeld (schitterende service van de dame van ons dienstencentrum, overigens: er was een fout gemaakt, en waar de anderen dat gewoon afwimpelden, heeft zij ervoor gezorgd dat Bart nu wél weer met de moto kan rijden, en dat ik het kon gaan omwisselen, gratis en voor niets) en ben dan richting de Sleepstraat gereden. Ik heb daar zo mijn vaste stoffenadres, Ugur, en vond er prachtig hemelsblauw linnen voor vijf euro per meter. Dat ik er blijkbaar 1,20 meter kreeg, was nog fijner. Ik heb er grijs biaislint bij gekocht, en meteen tien meter: zo was ik zeker dat ik genoeg ging hebben, en dat loopt niet weg, zo’n bieslint. Voor tien euro had ik dus wat ik wilde, en had ik nog tijd over. De Turkse kruidenier ernaast verkocht me vervolgens voor ook tien euro een grote zak gedroogde ananas, een zak papaya, Turkse deegwaren, bulghur, twee khakivruchten, en nog wel iets. En toen zag ik via Foursquare dat ik eigenlijk vlak bij de nieuwe Talking Heads kantoren was, en leek het me het ideale moment om snel een knuffel van de CEO te gaan stelen. Ha ja, want ik had die kantoren nog niet bekeken, en het was lang geleden dat ik Lamazone had gezien, dus twee vliegen in één klap.
Enfin, een compleet geslaagde voormiddag dus, netjes afgewerkt door drie kinderen die met smaak mijn gebakken kabeljauwhaasjes met verse tomatensaus en tarwe binnenspeelden.
Ik zou zo zeggen: score!