Podcast met barbecue

Een hele tijd geleden contacteerde Mathias me: hij was samen met Stijn en Stef, een paar andere jonge gasten uit Balen en ook larpers, een podcast begonnen. Ze hadden al verschillende gastsprekers gehad over verschillende onderwerpen, en wilden het nu over larpen hebben. En toen hadden ze blijkbaar alle drie onmiddellijk aan mij gedacht als larpveteraan en tante Olga.

Normaal gezien werd dat opgenomen bij Mathias thuis in een studio, maar dat zagen zij – en ik – niet zitten in de huidige coronaomstandigheden. Geen nood, ze gingen wel tot bij mij komen met al hun materiaal, zolang het droog was kon dat probleemloos buiten.

We hadden dus drie zaterdagen vooropgesteld, en bij de eerste droge dag zouden we opnemen. Vandaag dus.

Tegen zes uur kwamen ze dus met een pak microfoons, kabels, koptelefoons en een mengpaneel aanzetten, en Wim was ook mee als geluidstechnicus. Er werden pinten en duvels uitgeschonken, een ice tea voor mij, en we begonnen eraan.

Man, dat uur was gigantisch snel voorbij, eigenlijk, en we hebben goed gelachen. Ik zal hier de link wel zetten zodra ze het gepubliceerd hebben, geen probleem.

En toen had ik een barbecue voorzien. Allez ja, Bart had alle boodschappen gedaan en de groenten gesneden, Stijn –  die blijkbaar een barbecuefanaat en -wonder is – deed het eigenlijke bakken en de kinderen hadden de tafel gezet, ik heb geen poot moeten uitsteken.

Het werd eigenlijk nog een bijzonder gezellige avond, waarbij we de barbecue omgevormd hebben tot een heus kampvuurtje waarop we marshmallows hebben geroosterd.

Rond half twaalf heb ik hen buitengestoken: ze moesten nog anderhalf uur terugrijden natuurlijk.

Maar sociaal contact, dat doet deugd. En ik heb dus gigantisch veel zin om terug te larpen…

 

Zulupapuwa wordt tien jaar!

Ontwerper Walter Van Beirendonck werkt dit jaar tien jaar samen met de modeketen JBC: hij ontwerpt er de bijzonder kleurrijke kinderlijn Zulupapuwa. Om dat te vieren, gaf JBC een groot feest in Planckendael, waarbij naast een aantal VIPS ook de pers werd uitgenodigd, en daar rekenen ze gelukkig ook bloggers toe. En we mochten ook de hele dag rondlopen in het dierenpark, wat een fantastische deal was met de drie kinderen. Bart moest uiteraard werken, en dus had ik ons ma meegenomen. Ziek? Nah, daar doet ze – gelukkig – niet aan.

Tegen twee uur waren we verwacht in het paviljoen voor de modeshow: een retrospectieve van tien jaar Zulupapuwa, het verjaardagslied door Stijn, en dan de nieuwe collectie. Uiteraard.

Ik moet het toegeven: ik was niet onder de indruk van de prestatie van Stijn, ik had hem eerlijk gezegd zelfs niet eens herkend. Maar het liedje is wel een ongelofelijke oorwurm, en hier thuis heb ik het zelfs moeten downloaden van de kinderen, ze lopen het continu te zingen.

De nieuwe collectie daarentegen, daar zitten heel erg leuke dingen in! Merel is zot van het kleedje met de poes, Kobe wil een tijgerpull, en Wolf vindt het heel jammer dat zijn maat er niet meer bij zit, want dat met die olifant, dat kon bijzonder hard zijn goedkeuring wegdragen. En zelf vind ik de broekkousen de max, ware het niet dat dat bij Merel nooit erg lang mee gaat. Tsja…

Op het einde kwam uiteraard Van Beirendonck zelf op, werden de beide Claes-kinderen erbij gehaald, en kwam er een fantastisch lekkere verjaardagstaart.

En toen was het tijd voor de receptie, met voor de kinderen fruitsap, fristi of chocomelk, veel taart, een ijsjeskar, een chocoladefontein met fruitspiesjes, en vooral heel veel confetti op de catwalk.

Ik ga in elk geval dit najaar even tot bij JBC. Want als ik eerlijk ben, vind ik er sowieso gerief dat mij aanstaat, Zulupapuwa of niet. En die kousen… Geef toe, die zijn het toch helemaal?

Bedankt, JBC, voor een prachtige dag!