Het was er niet meteen het ideale weer voor, maar Merel wilde toch met mij ’t stad in tijdens Wolfs muziekles. Reden? Pepernoten van de Hema, tiens. Daar zijn de kinderen momenteel verzot op, Merel op kop, en dus, ja, liepen wij onder een paraplu richting Hema. Daar werden grote zakken pepernoten gehamsterd, pepernoten in een chocoladejasje, en marsepeinpatatjes. Daarvoor waren we eerst een half uur gaan aanschuiven in de Avothea voor een simpele inlichting. Pokkedruk, en onderbemand. Tsja.
Intussen was het weer echt ongezellig geworden, en liepen we dus maar door naar het Mariott. Dat was ons een tijdje geleden aangeraden als rustiger alternatief voor de Labath. Op zich was het er inderdaad rustiger, maar voor de prijs hoef je het niet te doen: 4 euro voor een koffie verkeerd (tov. 3.20 in de Labath) maar dan krijg je er wel wat lekkers bij.
Het voordeel is wel dat Merel er ook een doodgewone limonade kan krijgen, want in de Labath is er niet echt iets dat ze graag drinkt. Enfin, zij zette zich te kleuren, ik zette me te lezen, de gerante was een ongelofelijk sympathieke dame, en samen wachtten we dus op Wolf. Die maar niet afkwam, en bij het Reylof stond, zo bleek. Een telefoontje later voegde hij zich bij ons, dronk ook nog een chocomelk, en reden we naar huis.
Na het eten was het buiten nog altijd zo’n motregen waar je doornat van wordt, maar bon, ik laadde toch alle drie de kinderen in de auto: de jongens moesten dringend nieuwe winterjassen hebben, en Merel wilde graag mee. Wij dus naar Lochristi, met als eerste stop de C&A. En jawel, na wat rondkijken vond Wolf daar een jas die hem meteen aanstond: donkerblauw, in stof, een beetje een duffelcoatmodel maar dan de modernere versie. Ze houden allebei niet van die gladde stof, en van die michelinbanden, en ook niet van het bomberjackmodel. Ik volg hen daarin. Ook Kobe zag deze jas wel zitten, maar ging toch nog rondkijken zodat hij niet dezelfde jas als Wolf zou hebben. Ook Wolf wilde graag nog even verderkijken: wie weet was er een jas die hij nóg beter vond. Wij dus in de regen nog naar de Bel&Bo, JBC, H&M en nog wel een paar, maar nee, we keerden uiteindelijk toch terug naar de eerste, waar de jongens dus weer allebei dezelfde jas kochten. 49 euro ’t stuk, dat valt goed mee. Wolf kreeg er ook nog twee sweaters en Kobe eentje: stevige kwaliteit voor ocharme 9 euro, dat zal ook wel niet helemaal koosjer zijn qua productie.
Enfin, tegen vier uur weer thuis: herfstweer om warme chocomelk te drinken en onder een dekentje in de zetel te kruipen, maar nee hoor, mijn stratengeloop was nog niet ten einde.
Ik moest namelijk nog naar Brugge, voor de vijftigste verjaardag van Stefaan. Die zit in het Hallebaardiersgilde, en die hebben het knapste clubhuis ooit, waar hij zijn feestje kon geven. Veel gekletst – uiteraard -, fantastische ter plekke gebakken pizza gegeten, en een fijne avond gehad. En de locatie, daar ben ik inderdaad stikjaloers op. Zeg nu zelf…
En mijn voeten? Ja, die begonnen wel zeer te doen, ja :-p
