Rozenbroeken: geen onverdeeld succes

De jongens vroegen al lang om nog eens te gaan zwemmen, en de vakantie leek een goed idee, ook al ging er wel veel volk staan. Leek.

Samen met Delphine en haar drie kinders stonden we tegen half drie aan de Rozenbroeken. De parking was compleet volzet, we hebben ons tot de omringende straten moeten wenden. Op zich al geen goed teken natuurlijk, maar bon, we stonden er nu, en de kinderen popelden, dus schoven we toch maar aan. Het moet gezegd: de kassa ging behoorlijk vlot, beter alvast dan vroeger. We vonden zelfs vrij snel kleedhokjes, maar de kastjes vroegen om een langere zoektocht.

En binnen, tsja, was het druk natuurlijk. Behoorlijk druk. Zeer behoorlijk druk zelfs. Maar eigenlijk was het lawaai storender. Zwembaden hebben van nature al geen fijne akoestiek, maar hier stond er nog een danceradio boven het lawaai uit te blèren. Zo eentje waar je eigenlijk vooral de zware beats van hoort, maar niet de muziek zelf, want die verdrinkt in de rest van het lawaai.

Merel nestelde zich met mij in het kinderbadje en amuseerde zich te pletter, terwijl de jongens zich in het gewoel van de wildwaterbaan stortten. Vrij snel stond Kobe terug: de wildwaterbaan was veel te druk, je kon niet doorzwemmen, en hij werd voortdurend kopje onder geduwd in de drukte. Heh, en dat van een kind dat in gelijk welke Center Parcs niet uit de wildwaterbaan weg te slaan is, en ze kan daar ook behoorlijk druk zijn.

Maar bon. Kobe dus ook bij mij, en samen wilden ze in het andere deel van het kinderbad gaan, met Wolf er ook nog bij. Verstrooid als ze waren, was het hen niet eens opgevallen dat daar geen volk zat, tot ze bruut werden teruggefloten en afgesnauwd: of ze dan zo onnozel waren, en dat ze moesten maken dat ze weg waren, of dat ze ze gingen buitengooien! Compleet ontredderd stonden ze terug bij mij: er had iemand in het zwembad gekakt, en dus moest het schoongemaakt worden. Begrijpelijk, maar blijkbaar is er maar één systeem voor beide helften van het kinderzwembad, en liep het deel waar wij (en nog honderd anderen) in zaten, ook leeg. Enfin, drie kwartier heeft het geduurd voor het water was weggelopen en alles was schoongemaakt (en zaten wij dus op de bodem van een leeg zwembad), en vijfentwintig minuten voor het waterpeil weer normaal stond. Tegen dan verveelde Kobe zich stierlijk, en ook Merel had er stilaan genoeg van.

En het vijftigmeterbad? Daar konden we toch ook gaan spelen? Mja, maar dat water is behoorlijk koud, want afgestemd op serieuze sportzwemmers…

Enfin, niet echt een succes dus.
En daar betaalt ne mens dan 25 euro voor…