Monitorcursus

Kobe mag dan een gamer zijn, hij is eigenlijk ook heel sociaal. Vorig jaar had hij, toen ze volk te kort hadden op het speelplein in Evergem, zijn vrienden uit de nood geholpen door mee te gaan als monitor. Nu, nog geen 16 zijnde en zonder opleiding kreeg hij daar nauwelijks iets voor. Maar blijkbaar kan dat wel tellen als volwaardige vakantiejob.

Daarom had hij zich, samen met Andres, ingeschreven voor de speelpleinmonitorencursus van de stad Gent, die deze week doorgaat in Don Bosco in Zwijnaarde.

Moeder stond dus deze ochtend om negen uur ook ginder in Zwijnaarde om hen uit te zwaaien, en zag dat ze het helemaal zagen zitten. Dik in orde. Bart had ook aangeboden om te rijden, maar ik had wel zin om voorzichtig wat caches te zoeken in de omgeving, en zo gebeurde.

Ik passeerde langs de Ghelamco en reed naar het Liedermeerspark waar ik er nog een paar kon oppikken, al dan niet na een voorzichtige wandeling. Maar man, ’t was algelijk koud!

Ik stak nog een cache weg aan een klein sluisje in Merelbeke en enen aan de grote sluis, en toen was het welletjes: de voet deed pijn, ik had het koud en ik wilde op een deftig uur thuis zijn om met Merel te kunnen eten.

Maar eindelijk dus weer écht gecach.

Reparatietochtje

Morgenvroeg vertrekken we naar Bordeaux, en dus wilde ik eigenlijk nog graag al mijn caches in orde zetten. Sommige waren nogal lang verwaarloosd omdat ik er gewoon niet geraakte. Die in het park in Mariakerke had ik eerder deze week nog eens in orde gezet. Allemaal goed en wel, dat geocachen, maar daar kruipt wel werk in, en als niemand zelf caches zou leggen, zou er simpelweg niks te cachen vallen.

Ons pa en ik reden vanmiddag daarom eerst even tot aan de Gaardeniersbrug en voorzagen daar een nieuw exemplaar. Aansluitend waagde ik me in de Wondelgemstraat waar ik wonderwel een vrije parkeerplaats vond, en we samen fruit gingen inslaan. Ik vond er aardbeien voor 3 euro per kilo, nog genoeg, maar bon, en ons pa sponsorde want het was de bedoeling er confituur van te maken.

Daarna reden we verder richting ’t stad om aan de Oude Beestenmarkt de cache te vernieuwen. Ons pa keek zijn ogen uit naar de Scaldissluis en de kajakpassage en we wandelden ook verder langs de opengelegde Reep tot aan het standbeeld van Willem.

Daarna reden we nog even tot aan de Brusselsepoort om daar de sluis te bekijken en een nieuwe cache te hangen, en dat was dat.

Ons pa was blij dat we toch vertrokken waren, ook al regende het toen hij thuis wegreed en had hij gehoopt dat ik hem niet mee op sleeptouw zou nemen. Maar hij moet wandelen, hij moet bewegen, en dat doet hij thuis niet of nauwelijks, en dus verplicht ik hem. Stiekem denk ik dat hij het nog zo erg niet vindt ^^

Geocaching: sluis nummer 7

Al een heel tijdje ben ik bezig met een geocachereeks “Sluizen van Gent”. Dat is domweg begonnen toen ik voor school een GPS-zoektocht in elkaar had gestoken, die me bracht naar de Sint-Jorissluis, aan de achterkant van het Baudelopark. Dat was zo’n mooi en totaal onbekend plekje, dat ik er vorig jaar in maart een geocache wegstak, toen nog onder de naam “Reke”, de naam van de straat. Een tweede, totaal onbekend maar o zo mooi plekje was de Tolhuissluis, aan de kop van de Wiedauwkaai, waar je de Muidebrug ziet liggen, met eind augustus dus ook een cache.  En toen had ik plots twee sluizen, en dacht ik dat ik daarmee maar verder kon gaan. Waarom ook niet? Ik herdoopte “Reke” naar de “Sint-Jorissluis”, en voegde nog de Kasteelsluis (aan de Hagelandkaai) en de nieuwe Scaldissluis (aan de Reep en de Oude Beestenmarkt) toe, op 12 november vorig jaar.

Wat opzoekwerk leerde me dat er nog een grote sluis was aan de bocht van de Vlaamse Kaai, en die doopte ik toen abusievelijk de Brusselsepoortsluis, terwijl dat eigenlijk de Gentbruggesluis moest zijn. Eind januari kreeg die zijn eigen cache, en was sluis nummer 5 een feit. Toen rijpte overigens al het idee om er echt een reeks met een bonuscache van te maken. Dan steek je in elke cache een code, en aan de hand van die codes krijg je een nieuw set coördinaten, waar dan de bonuscache te vinden is.

Toen ik begin deze vakantie met de auto naar de garage moest, viel me plots op dat er aan de Keizersvest, het begin van de Brusselsesteenweg, óók een sluis zat! Dat bleek dan de net gerestaureerde Brusselsepoortsluis te zijn. Ik stak er samen met de kinderen op vier augustus een cache weg, en voegde bij de meeste sluizen een code toe.

Gisteren ben ik dan op mijn eentje ook de Scaldissluis gaan voorzien van een vers potje, mét code, en daarna doorgereden naar de Coupure: op het einde daarvan, op het knooppunt met de Recolettelei en de Verloren Kost, lag vroeger namelijk de Sint-Agnetesluis. De sluisdeuren zijn al lang weg, daar liggen nu gewoon twee bruggen, met daartussen een haventje voor plezierbootjes. Enfin, ik stak er een cache weg, wilde hier thuis die cache registreren, en kreeg prompt bericht dat hij afgekeurd was wegens te dicht bij een andere cache of waypoint van een multi. Welke dat dan is, kunnen ze niet zeggen. Zucht.

Ik vandaag dus terug naar ginder, met Wolf, om eerst een korte maar fijne multi te doen in de Willem Tellstraat wat verderop. En jawel, die bracht ons toch wel naar een plekje op vijf meter van waar ik mijn cache had verstopt! Kan niet missen! Enfin, Wolf en ik hebben dan maar een nieuw plekje uitgezocht, en dat bleek vanavond dan wel goedgekeurd te zijn. Sluis nummer zeven is een feit.

Nog wat meer opzoekwerk leerde me dat er in Gent ook nog verschillende keersluizen zijn of waren, maar daar ga ik niet aan beginnen, want dan worden het er écht wel veel. Alleen het Rabot zou ik nog willen toevoegen, want ook dat was vroeger een keersluis, en dat gebouw verdient ook echt wel een cache.

En dan moeten Wolf en ik nog een bonuscache verzinnen. Daar zou hij iets speciaals van willen maken, ook iets met water, maar we zijn er nog niet helemaal uit wat of hoe.

Als iemand inspiratie heeft: laat maar horen!