Dinoweekend

Merel was dit weekend op scoutsweekend met als thema “Dinosaurussen”.

Ze kwam thuis met een hoop vuile kleren, een pak verhalen, en een ei. Niet zomaar een ei natuurlijk, maar een dinosaurusei, zo eentje dat je in het water moet leggen, en waar dan een een dino uit komt die verder groeit. Ze was mega curieus, en dus lag het ei al meteen in een glas. Het was mooi om de evolutie te zien, en ze vond het prachtig.

Ik heb nu dus een gele glibberige dino in een kommetje. Tsja.

Wiel

Vrijdagavond is Kobe op scoutweekend vertrokken. De jongens – en dan bedoel ik Bart, Wolf en Kobe zelf – hebben die avond samen zijn gerief bijeengeraapt, terwijl ik lag te worstelen met die migraine. Wolf vertelde me achteraf dat het best grappig was: Bart was al sakkerend in mijn papieren op mijn bureau en in mijn schuiven gedoken, op zoek naar een scoutsbrief. Waarop Wolf hem behoorlijk ongelovig aanstaarde, mijn mailbox opende, en in de map scouts de weekendbrief aanklikte. Voor de CEO van een digitaal bureau is hij soms toch echt niet mee, die Bart van me.

Even later was Bart al even hard aan het sakkeren op de SISkaart, en dat hij er geen flauw benul van had waar dat ding lag. Waarop alweer Wolf een schuif opentrok, en de bewuste kaart eruit viste. Soms vraag ik me af of Bart en ik wel in hetzelfde huis wonen, met vooral dezelfde kinderen.

Gelukkig moest Kobe maar vertrekken om half acht, en was ik om zes uur alweer boven water gekomen. Ik overliep nog even alles, zag dat alles in orde was, en Bart ging Kobe afgooien. Want dat scoutsweekend, dat was eigenlijk niet op verplaatsing, maar gewoon in tenten op hun eigen terrein.

Deze middag ben ik hem om twaalf uur gaan halen, en hij zag er moe maar dik tevreden uit. En hij had een wiel.

Een wiel, zegt u?

Yup, dat was ook mijn reactie. “WTF Kobe, een wiel?” Blijkbaar hadden ze ruiltocht gedaan, en had hun groepje op een bepaald moment een voor- en achterwiel van een BMX gekregen, bovenop het pak koeken dat het eigenlijke ruilmateriaal was. Die mens ging dat net naar het containerpark brengen, en de jongens waren blij met de wielen. Lander kreeg het achterwiel met versnellingsbladen, en Kobe had een voorwiel.

En dus ligt er nu een fietswiel in zijn kamer. Hem kennende zal hij daar nog wel eens iets mee fabriceren.

Een wiel.

Nu vraag ik u…

Allemaal een kwestie van plannen

Er zijn zo van die goedgevulde dagen. Die zo een beetje buiten routine lopen, en dan is het een kwestie van er uw hoofd bij te houden. Iets waar ik niet zo goed in ben. Neem nu vandaag.

– 7.00-8.00u ochtendroutine. Plus een Bart die ’s avonds op weekend vertrekt en nu al zijn spullen bijeengrabbelt. Niet dat ik daar veel mee te maken heb, maar er zijn toch altijd dingen die hij niet direct vindt. En Kobe die na school meegaat met een andere mama voor een verjaardagsfeestje, en dus het cadeautje en zo moet meehebben.

– 8.30-14.30: lesgeven. En me behoorlijk kwaadmaken op de laatste klas, zodat ik een pesthumeur heb bij het thuiskomen.

– 15.15-15.45: eventjes rustig alleen thuis, stoom afblazen en zo.

– 15.45-17.45: Wolf die thuiskomt, zijn huiswerk maakt, en honderduit tegen mij tatert. En daarna een filmpje kijkt, wegens straks op weekend vertrekken en dus nu rustig zijn. En Bart die intussen nog vergeten spullen komt ophalen.

– 17.45-18.15: Wolfs spullen samenrapen en in een zak stoppen. Robin Hoodoutfit passen en aanpassen, en ferm lachen daarmee.

18.15: realiseren dat je nog geen brood in huis hebt, en dat Wolf misschien al moet gegeten hebben voor hij op scoutsweekend vertrekt. Dat staat namelijk nergens vermeld.

18.15-18.30: brood halen, Merel ophalen in de crèche, Wolf afsmijten aan de scouts, Kobe ophalen op het feestje, terug naar de scouts rijden, en met Merel in de buggy de scouts gaan uitzwaaien. Oh ja, en ook nog Wolfs gerief transfereren van auto.

18.30-19.30: avondroutine. Met een zoon minder.

Ik denk dat het stil zal zijn, dit weekend. Zonder Bart en zonder Wolf. En ik denk dat ik stiekem wel blij zal zijn als het zondagnamiddag is, en ik al mijn mannen weer rond mij heb.