Van salontafels en grote dozen

Donderdag was ik met de kinderen om de meubels geweest, en hadden we de tuinmeubels meteen opgezet. Gisteren heb ik dan ook maar de salontafel in elkaar gevezen, en ik ben echt tevreden. Ze is iets kleiner, maar vooral: het kleur past zoveel beter!

Intussen hadden de kinderen ook de gigantische doos van de tuinmeubelen ontdekt, en moest daar uiteraard prompt mee gespeeld worden. Zelfs de andere kartonnen huisjes werden van boven gehaald en buiten gezet, en toen hadden ze meteen een dorp. Compleet, trouwens, met iPadhouder aan de binnenkant zodat ze naar muziek konden luisteren.

Toch leuk he, zo’n dozen!

En intussen tackleden Bart en ik de diepvriezer, waar vooral aan de bovenkant echt wel een dikke laag ijs op zat. Hopeloos onverantwoord! Ik liet de natuur haar gang gaan, Bart besloot in te grijpen, en amuseerde zich precies met houten spatels en andere dingen om dat ijs los te krijgen. Koppig is hij wel, die vent van me!

Allez, zo’n typische zaterdag dus…

Nieuwe tuinmeubels en stoelen!

Nu ik toch ongemeen veel geld aan het uitgeven was, kon ik daar maar evengoed mee verder doen. Na de nieuwe grote zetel, de salontafel, het ei van Wolf en de nieuwe tuinmeubelen kon ik evengoed eens kijken voor nieuwe stoelen. Niet dat de keukenstoelen die we nu hebben, zo erg zijn, verre van, ik vind die nog steeds mooi. Maar onze buitenstoelen zijn aan vervanging toe, en de huidige keukenstoelen zijn daar prima voor geschikt. En Merel gaat ook stilaan op een grote stoel beginnen zitten, en dan hebben we er eentje te kort. Ik had het er hier trouwens al over in 2012, ’t is dus geen bevlieging.

Ik ben dan eens gaan kijken op tweedehands sites, en lo and behold, daar stonden toch wel zwarte .03 stoelen van Vitra te koop voor 275 ipv 475 euro zeker? Ze waren blijkbaar uit een advocatenpraktijk geweest, maar nu overbodig, vandaar. Er is ook effectief niks aan. Enfin, ik nam contact op, en reed deze namiddag met de kinderen naar Laarne om vier van die stoelen op te pikken. 1100 euro, dat wel, maar da’s nog altijd een pak minder dan 1900, en zoals gezegd, het is niet bepaald een bevlieging :-p

In Laarne pikten we in ’t passeren nog een paar geocaches op, en reden toen naar de Weba. Onze auto werd ingeruild voor een camionette – je had Kobe en Merel moeten zien glunderen! – en we konden fluks de nieuwe salontafel en de tuinmeubelen opladen. Thuis werd alles afgegooid, en de camionette terug ingewisseld voor de auto met de stoelen.

Een en ander zag er ietsje later als volgt uit:

Heerlijke kussens, en weinig geld. Toch in vergelijking met de stoelen :-p

IMG_9869

De salontafel in elkaar steken zal voor morgen zijn, ik ben nu al zo content als een katjen. Maar eerst is er vanavond nog koor.

Geld uitgeven

Ik heb het hier al vaker gezegd: ik ben eigenlijk een gierige pin. Ik geef echt niet graag geld uit, zeker niet voor kleren en dat soort onzin.

Maar mijn huis, da’s wat anders. Ik vind het ongelofelijk belangrijk dat ik een gezellig, aangenaam en leefbaar huis heb, eentje waarin ik graag thuis kom en waarin ik me elke keer weer graag nestel.

Dat onze zetel aan vervanging toe was, dat had ik al lang gezegd, en de nieuwe is er eindelijk van gekomen.

IMG_2592

Alleen… Ik heb destijds getwijfeld of we er ook nog de grote poef zouden bijkopen, de ‘hocker’. Da’s zo eentje die even hoog is als de zetel zelf, en die je kan bijschuiven om als het ware een bed te hebben. Ik wou eerst de zetel eens zien staan – hij is iets groter dan de vorige – en dan pas beslissen. En ik vond nu ook dat onze salontafel wel zijn beste tijd had gehad: het kleur past niet meer bij onze vloer, en er waren nogal wat beschadigingen aan.

Dus ja, vandaag ben ik dan maar met Wolf en Merel – Kobe zit in de notenleer – de poef gaan bestellen, en heb ik er meteen een salontafel bij gekocht in hetzelfde kleur als de vloer. Iets kleiner dan de huidige, dat ook.

Ik heb er trouwens ook een (goedkope) tuinsalon naar mijn goesting gezien, en Wolf is wild van een hangend ei. Hmmm…

Goh ja, ne mens weet waarvoor hij werkt zeker? Nu nog wel even wachten tot die dingen zijn binnengekomen.