Rondje Rieme, deel drie

Ik zat alleen thuis, het ging niet regenen, het waaide fantastisch en ik had efkes genoeg van het cursus schrijven, en dus ging ik nog het laatste stukje van het Rondje Rieme doen dat ik al een stuk met de fiets en een stukje met ons pa had gecached.

Ik stapte de auto uit, hield mijn gezicht naar de zon en oordeelde dat ik geen extra jas nodig had, dat het meer dan warm genoeg was met mijn dikke gilet. Ja hoor. Al na een dikke vijf minuten stappen kwamen er dikke dikke wolken opzetten, nog tien minuten later hield ik mijn vest stevig tegen mij aan en nog wat later ging ook de kap op tegen de regendruppels. Meh. Maar ik waaide wel helemaal uit, kreeg het warm van het stappen, verzamelde een prachtig veldboeket en vond meteen ook alle caches.

Rondje Rieme? Afgewerkt!

Rondje Rieme, deel twee

Sprong ik gisteren nog fluks op de fiets om een deel hiervan te loggen, dan sleepte ik vandaag ons pa mee naar diezelfde Riemse velden om nog wat extra caches te zoeken.

Eerst had hij zich uiteraard van zijn kousentaak gekweten:

En daarna dus richting Rieme. Het was niet ver en ja, het was warm, maar ons pa had toch echt wel problemen met die twee kilometer 400 meter. Hij moest regelmatig naar adem happen, zelfs in die mate dat ik verschillende keren voorstelde om de auto te halen, maar daar wilde hij, trots als hij is, niet van weten. Ik was zelfs bang dat hij iets zou krijgen, om eerlijk te zijn. Maar er was een bankje en er was tijd, dus dat ging wel. En er waren prachtige zichten en drie caches en veldbloemen met hopen.

En achteraf was er vooral ook koffie en taart.

Dat het van die fijne, gelukkige middagen zijn.