365 – 01 mei 2023 – Cthulhu mythos
Call of Cthulhu
Eigenlijk speel ik al meer dan 25 jaar tabletop rollenspel: daar zat DnD tussen, Vampire, Fields of the Nephilim, Beyond (iets dat een vriend zelf geschreven had) maar vooral ook Call of Cthulhu, mijn absolute favoriet. Het is gebaseerd op de wereld van Lovecraft: een “gewone” wereld maar voor de kenners bevolkt met duistere wezens, Great Old Ones en alle mogelijke occulte toestanden. Héérlijk gewoon.
Vorige jaren, eigenlijk vooral voor corona, speelde ik met Jesse, Robbe, Yorick, Emma en Wolf een heel fijne DnD. Alleen is door omstandigheden de groep uit elkaar gevallen toen we eigenlijk nog maar een sessie of twee moesten spelen. En sindsdien ligt de roleplay voor mij gewoon stil. Meh.
Tot ik dus twee dagen na de operatie in het ziekenhuis zat te wachten voor een nieuwe plaaster en Pascal voorbij kwam. Die ken ik nog van lang geleden, in The Lonely Mountain in Gent. Hij meesterde ook toen al verschillende roleplays, en we hadden het er dus ook over. Momenteel was hij net begonnen met drie vrienden, waarvan ik er eentje ook al van kende van dik 20 jaar geleden op de larp, aan een Call of Cthulhu campaign, The Masks of Nyarlatothep. Die heb ik ook ooit gespeeld, wellicht ook zo’n 20 jaar geleden. Ik weet er niet veel meer van, en elke campagne wordt ook altijd compleet anders gespeeld door elke groep.
Pascal kon best nog een extra speler gebruiken, en vorige week ging ik dus al een nieuw personage aanmaken. En dinsdag was mijn vuurdoop: ik leerde mijn medespelers kennen, voelde dat het eigenlijk best wel klikte, en genoot intens. Echt, ik heb dat zo hard gemist, dat spelen!
En dus is er nu weer Cthulhu om de veertien dagen, en ik ben een gelukkig mens.
365 – 18 juni 2021 – eindelijk nog eens gamen!
Haven 7.5: Baken
Het zijn barre tijden voor het larpen, tegenwoordig, zoals voor zovele dingen. Maar larpen, dat kan je op quasi geen enkele manier coronaproof uitvoeren. Ik bedoel maar: op de grote evenementen zijn er ongeveer 150 mensen op een relatief kleine oppervlakte die samen in een herberg zitten, in grote slaapzalen slapen – van die scoutsdingen met stapelbedden per twee naast elkaar – eten in grote eetzalen en op tijd en stond stevig met elkaar op de – latex – vuist gaan, close combat en vaak full contact. En dat vermijden, tsja, dan heb je geen larp meer.
Larpen is dus al meer dan een jaar – wat zeg ik, anderhalf jaar – geschrapt, en het ziet er niet naar uit dat het binnenkort weer zal mogen. Meh.
In december was er nog een online Aether, deze keer ging het om een heuse Haven. Jawel, compleet met volledige setting, figuranten, en zes verhalen waarin je telkens met zes spelers een probleem moest zien op te lossen, eigenlijk zoals je op een evenement een missie gaat doen met een groep van zes.
Ik had gekozen voor het onderzoeken van een ruîne van een vorige beschaving, iets waarin ik intussen een beetje een expert ben geworden en zowat de enige, naast mijn medevossen, die de taal kan begrijpen.
Ik heb eigenlijk een zeer amusante avond gehad, en het leuke is dat je dingen kan doen die je in het echt niet kan waarmaken, zoals bijvoorbeeld aangevallen worden door een honderdtal kurkdroge mummies, en die dan in brand steken. En dan er eentje van die brandend op mijn staf spietsen en daarmee een mumakil doen, zijnde van links naar rechts zwieren – die dingen wegen niks – en er de rest mee omverkegelen en in brand steken.
Na het avontuur zijn we nog aan een virtueel kampvuur beland, met toch wel nog wat spelers, en zijn we zoals in het echt tot vier uur blijven kletsen. Net echt.
Yup.
Ik miste de koude voeten, de rook van het vuur in mijn kleren, en de doorgegeven fles mede – dat laatste komt nu ook wellicht nooit meer terug – maar verder was het wel right in them feels.
Ik mis het larpen zo keihard, maat…
366 – 29 maart 2020 – DnD in coronatijden
DnD
Het heeft lang geduurd en ik heb het echt wel gemist, maar yup, we’re back in business: DnD! Voor wie het niet kent: Dungeons and Dragons, een ongelofelijk maf rollenspel met elfen, gnooms, strijders, orken, enfin, u snapt het wel.
Veel hangt af van de Dungeon Master, de DM. Hij is degene die het scenario kiest, aanpast, of eventueel zelfs zelf schrijft. Vorig jaar in februari was Jesse begonnen met een campagne, maar door het feit dat hij gigantisch veel werk had in zijn laatste jaar geneeskunde, is het na nieuwjaar zo’n beetje stil gevallen. Jammer!
Intussen hebben we een nieuwe groep: nog altijd Jesse als DM, met Emma, Wolf en ik, maar ook Robbe en Yorick. Cody woont intussen in Mechelen, dat zou niet erg praktisch zijn.
Vandaag speelden we onze eerste sessie. Nu ja, er kroop nog steeds redelijk wat tijd in het aanpassen en verfijnen van onze personages, maar ik denk wel dat we er zijn. Het begin was in elk geval al goed, en ik denk dat we deze keer wel wat sneller wat verder zullen geraken, aangezien er volgens mij niemand meer in de groep zit die met opzet tegendraads is. Vreemd, ja, bizar, zeker, een vijs kwijt, uiteraard, en een hoek af. Maar dat maakt het net zo wijs om te doen.
Ik kijk ernaar uit, zo ongeveer om de twee weken. Als dat lukt met onze agenda’s, natuurlijk.
365 – 02 maart 2018 – Dungeons and Dragons
Dungeons and Dragons
Door omstandigheden was onze tweewekelijkse roleplay stilgevallen. Jammer, want ik roleplay eigenlijk al meer dan 15 jaar quasi onafgebroken. Ook Wolf vond dat bijzonder jammer, want, jong als hij was, hij mocht toch meedoen met die roleplay van de spelleider (of hoe zeg je dat in het Nederlands?).
De rest van de groep vond dat precies ook, en dus kreeg ik een paar weken geleden de vraag van Jesse of wij geen zin hadden om mee te doen met een nieuwe roleplay. Deze keer geen Call of Cthulhu, maar Dungeons and Dragons, met hemzelf als DM (Dungeon Master), en met zijn broer Cody, en dan nog Wim en Emma. Leeftijd van die gasten? 23.
Ik voelde me vereerd, want als ouwe doos van dienst – net dubbel zo oud – toch nog welkom zijn, het doet wel wat met uw ego. En jawel, ook Wolf werd gevraagd, ook al is hij nog maar net 14. En nee, ik heb het niet zelf moeten voorstellen aan Jesse, hij kwam zelf met de vraag.
Gisterenavond – een vrijdag, zodat we kunnen doorspelen ondanks Wolfs leeftijd – zaten we een eerste keer samen bij de broers thuis. Het duurde nog wel even voor alle personages waren samengesteld, maar daarna ging het vooruit, en ik heb me ook echt wel geamuseerd. Ook bij Wolf zag ik dat hij het echt wel leuk vond, ondanks de pijn in zijn rug.
Ik ben benieuwd waar het naartoe zal gaan met het verhaal, maar voorlopig zien we het allebei helemaal zitten. Maf gezelschap, maar bon, we horen daar blijkbaar volledig bij :-p
Call of Cthulhu
Eindelijk!
Al meer dan twintig jaar speel ik tabletop roleplay, en bijna altijd Call of Cthulhu, maar ook ooit nog Dungeons and Dragons, Vampire, Nephilim, Beyond, en ik vergeet er wel nog een paar. Gans in het begin was Dirk de game master, dan is het jarenlang Wim geweest die ons gewillig en onwillig doorheen de nodige scenario’s leidde, en daarna werd het Xavier die op briljante wijze de rol van GM vervulde. Jarenlang dus, tot Xavier naar Niel verhuisde in oktober 2014, voorbij Mechelen, en het dus gedaan was met de roleplay… Ik miste die avonden echt wel, want naast het spelplezier was het toch ook altijd een bijzonder gezellige, sociale avond.
Ik had ook al lang gezegd dat ik opnieuw een groep ging opstarten, en Xavier zag het zelfs zitten om nog steeds te meesteren, want zijn ma woont hier een paar straten vandaan, en dan komt hij haar gewoon bezoeken. Het bleef lang bij zeggen, maar uiteindelijk vatte ik ergens dit voorjaar de koe bij de horens, en ging op zoek naar spelers: een vaste waarde, en een paar nieuwelingen die intussen larpen maar nog niet roleplayeden.
Het is een paar keer uitgesteld wegens bijzonder slechte omina: eerst stierf de vader van de tweelingbroers, dan stierf ons ma, en ook vandaag ging het bijna niet door, omdat een van de beste maten van de andere vrouwelijke speler vandaag is verongelukt. Maar we zijn toch begonnen aan het maken van de personages, en zijn vooral buiten in de tuin blijven zitten tot half één. Wolf speelt ook mee: we beginnen tussen acht en half negen, en hij mag meespelen tot tien uur. Dat laatste uurtje neemt iemand van ons dat personage wel over, geen probleem.
Wolf blonk van onder tot boven toen hij toestemming kreeg van Xavier om te spelen. Het zal wel een verbaal ruwe bende worden, maar daar moet hij maar tegen kunnen.
Enfin, eindelijk dus het startschot van een nieuwe Cthulhucampagne. Hopelijk blijft deze wat duren.