Half dagje Antwerpen

Even had het er naar uit gezien dat ons half dagje Antwerpen – ter vervanging van vier dagen Talinn – in het water ging vallen: Kobe voelde zich deze morgen nog steeds bijzonder slap. Koorts had hij niet meer, maar om hem dan toch meteen op kamp te laten vertrekken? Nee dus. Hij bleef wat lusteloos in de zetel hangen, maar viel erdoor in de loop van de voormiddag. Hij hielp zowaar Chantal en mij bij het opruimen van de varkensstal op ons kamer.

Na het eten nam hij een douche en had hij zijn kampspulletjes bij elkaar: hij was er klaar voor! Alleen zijn piratenhoedje en ooglapje ontbraken nog: dat had ik uitgeleend aan een vriend, en die ging het nog snel komen binnensteken.

En toen ging de bel, en stonden Andy en Anja voor de deur. Ze vonden het piratenhoedje niet meer, maar voelden zich daar zo schuldig over, dat ze meteen een compleet piratenkapiteinkostuum gaan kopen zijn voor Kobe, met nog een extra beursje met goudstukken en een piratenpistool! Zotten! Ongeveer twintig keer zoveel als het piratenhoedje waard was, maar bon: Kobe vond het prachtig!

IMG_6704

Ik douchte me aan sneltempo, ging Bart oppikken, en we reden naar Sint-Lenaarts, een deelgemeente van Brecht, voorbij Antwerpen dus. Kobe kwam toe, en zag dat het goed was. Ik hielp hem snel in zijn piratenkostuum, rolde matje en slaapzak uit, en toen ik in de auto stapte, was hij al lang aan het spelen met zijn vriendjes. Dik in orde, dus!

Rustig reden we terug naar Antwerpen. Het plan was eigenlijk geweest om tussen half vier en vijf het MAS te bezoeken, dan aan de kaai af te spreken met een zakenrelatie van Bart die er een kantoor heeft, en dan ’s avonds te gaan eten in het Zilte. Het was echter al voorbij half vijf toen we aankwamen op het Eilandje, en het MAS sluit om vijf uur. Ach ja… We installeerden ons al in De Kaai, dronken een koffietje, en genoten van het uitzicht over de Schelde.

Wat later kwam Kristof, en babbelden we eerst gezapig wat bij een cocktail. Maar ik merkte dat de heren echt wel over zaken wilden spreken, en dus ging ik wandelen langs de kaai. Kristof zei me dat er niks te zien was, maar ik hou net van dat industriële. Het deed me echt denken aan de Voorhavenkaai, waar Barts kantoor gelegen is. Ik heb me dan ook uitgeleefd met mijn fototoestel…

Ik zorgde dat ik om half zeven terug was, zette een tegenstribbelende Bart in de rolstoel, en we gingen naar het Zilte. Maar dat verdient een aparte blogpost.

Wel heb ik vanop zowel het terras van het Zilte als van op het panorama helemaal boven op het MAS nog een aantal foto’s genomen. Het avondlicht was prachtig, maar dat was net een slechte timing met het eten.