Livs lentefeest
Waar Merel haar lentefeest echt graag buitenshuis wilde, stond Liv erop om het bij haar thuis te houden, maar dan wel tot in de puntjes voorbereid. Ze had een dresscode van zwart, wit en goud, mooie zelf ontworpen uitnodigingen, een hoop versiering maar vooral ook het juiste bestek met de juiste tafelkleden, servetten en naamkaartjes, jawel. Het zag er schitterend uit!
Ook het eten was meer dan oké: eerst gezellig buiten een keur aan Italiaanse aperitiefhapjes – bijna een maaltijd op zich – en dan drie verschillende soorten ravioli, waaronder een schitterende soort met truffel. Njam!
En dan was er dessert: Italiaans ijs met alle mogelijke toppings, en vooral ook gigantisch veel tiramisu. Kobe is daar ongelofelijk zot van en heeft gewoon vijf porties binnengespeeld. Dat dat kind niet misselijk was, ik snap het niet.
We hebben dan ook nog, tot zijn grote vreugde, een hele schotel meegekregen naar huis. Zij gingen die nooit op krijgen, en aan Kobes gezicht te zien, ging dat hier zo het probleem niet zijn. Tsja…
Maar het was een fijne, goudkleurige middag en meer moet dat, alweer, niet zijn.
Pomodoré
Gwen en ik hadden het op de Griekse dag afgesproken: vandaag zouden we ergens iets gaan eten, want het kwam er maar niet van. Na het gedoe van Wolf op te halen vanmiddag – gelukkig had Bart gekookt – en meer dan een uur onderweg te zijn geweest voor de vijf kilometer naar en van de Décathlon voor een paar rugbyschoenen – we hebben in het terugkeren gewoon het veer gepakt, serieus zeg – was ik om eerlijk te zijn wel moe, maar hey, ik zie haar al zo weinig, en dus stond ik rond acht uur in de Kasteellaan, aan Pomodoré.
Ik was er al heel vaak voorbijgereden – ha ja, bijna aan de rotonde van de Dampoort – had er al heel vaak in de file gestaan, en had dus ook al heel vaak gedacht om daar toch eens te gaan eten. Het is een restaurant met verse pasta, maar daarom niet Italiaans, noch qua menu, noch qua inrichting. Het is eerder Scandinavisch, met veel blank hout, een zwarte houten vloer, zwart geschilderde muren en plafond, maar ook veel witte details en een knappe verlichting, zodat het niet somber oogt.
Er is ook een kleine maar sober ingerichte tuin met een handvol tafeltjes, maar die waren bezet, zodat we binnen bij het raam gingen zitten.
We bekeken even de vrij kleine kaart en de drie suggesties, en besloten allebei om te gaan voor de Ravioli met artisjok, bouillon van asperges, gegrilde groene asperges en witte asperges. Het basisconcept is eigenlijk dat je opteert voor een van de zeven basissausen, grote of kleine portie, en dan er zelf nog garnituren naar keuze toevoegt. Daarnaast zijn er ook nog een paar salades en een drietal suggesties, waarvan wij er dus eentje kozen.
Ik dacht dat we zo’n drietal van die grote ravioli gingen krijgen, en was daardoor een beetje verrast door het grote bord vol gitzwarte kleine ravioli en knapperige asperges. Ik moet het toegeven: bijzonder smakelijk!
Een dessert konden we ook niet laten, en terwijl Gwen voor een semi-fredo ging, koos ik een panna cotta met roos, lychee en rood fruit.
Is het een aanrader? Welja. Simpel, snel, efficiënt en toch weer absoluut niet standaard, voor een redelijke prijs. Zoals Gwen bij het thuiskomen tegen Erik zei: “Daar moeten we eens terug met de kinderen: dat lijkt me ideaal!”
U weet het dus, als u de volgende keer nog eens staat aan te schuiven aan de Dampoort en een hongergevoel de kop opsteekt: doe het rondje, parkeer, en ga lekker eten. Smakelijk!
Pomodoré
Kasteellaan 487, 9000 Gent
0473 26 28 14
Di-vrij 12u-14u en 17u30-21u.
Zaterdag van 18u-21u30