Geplaatst op

Onverwacht fantastische dag in Puyenbroeck

Wolf had een tijd geleden fietsexamen op school, onder toezicht van de politie. Blijkbaar was hij daar de beste van de klas, en mocht hij naar de finale vandaag in Puyenbroeck. Ik had hem dus ingeschreven, maar ik vond dat ze wel heel erg weinig info hadden gegeven. We wisten enkel dat we er om negen uur moesten zijn, en dat het tot half twaalf ging duren, zijn praktische en theoretische test.

Bon, ik daar met de drie kinderen naartoe, met het idee om met de andere twee wat rond te lopen en te spelen. Bleek er bij aankomst vanalles te doen te zijn: we kregen elk een dagkaart voor Puyenbroeck, met daarin – normaal voor negen euro per persoon – een zwembadbeurt, ticket voor het treintje (hele dag), de minigolf, de fietsenverhuur, de roeivijver, petanque of krulbol en (in juli en augustus) het verkeerspark. Môh. Daarnaast had de politie zelf verschillende standen opgezet, was er om vijf uur een demonstratie van acrobatisch fietsen, en om half zes de prijsuitreiking. Wij vielen uit de lucht, en toen ik de organisatie erop aansprak, bleek dat de brief die wij gekregen hadden, eigenlijk nog een achterkant had moeten hebben, met alle uitleg. Juist ja.

We bleven even kijken naar Wolfs praktische proef, en terwijl hij daarna theoretisch examen aflegde, gingen wij drietjes op het treintje, het hele park door. Man, dat is daar groot!

Ik liet beide “kleintjes” nog even op de speeltuin, en daarna pikten we Wolf op, die meteen ook nog even op het klimrek wilde. En toen zat er niks anders op dan naar huis te rijden, daar te eten, het zwemgerief te pakken, en terug te rijden. Nog een chance dat we niet de andere kant van de provincie wonen, maar het is toch wel een klein half uur rijden. Maar bon, we hebben ons schitterend geamuseerd in het zwembad, stelden vast dat het toch nog net te koud was voor het buitenzwembad, haastten ons bij het afdrogen, speelden een half spelletje minigolf, huurden dan fietsen omdat mijn voet echt wel pijn begon te doen en het toch wel een eindje was naar het evenementeneiland, en waren net op tijd voor de prijsuitreiking.

Kobe pikte het prijzenpakket van Lucas op (die wist ook van niks en zat inmiddels op een familiefeest), Wolf was 47ste op 122, en wij zagen dat het inmiddels prachtig weer was, en dat we nog drie kwartier de fietsen hadden. En dus maakten we nog een prachtig fietstochtje over een stukje van het domein, met elk een aangepaste fiets en voor Merel een aanhangfiets aan de mijne.

Merel was dan ook compleet uitgeteld op het einde.

Maar wat hebben we hieruit geleerd? Dat, als er nog eens een mooie dag komt deze zomer en we verder niks te doen hebben, dat we ’s morgens al gaan vertrekken, vier van die dagkaarten gaan kopen, en onze picknick meenemen. En dat we er een ganse, prachtige dag van zullen maken, met een roeitochtje en een volledig spelletje minigolf erbij. Zeker weten.

Geplaatst op

Cliché zondag

Dat ik soms niet vaker de mist in ga, ik snap het zelf niet. Maar vandaag was het toch wel bijna van dat.

Ik was netjes om half negen opgestaan, had ontbeten met de kinderen, Kobes lunchpakket gesmeerd, en tegen half tien reden vrolijke scout Kobe en ik samen naar het scoutslokaal voor de groepstocht. Alleen… ik rook al onraad toen ik de straat inreed en geen extra verkeer zag, laat staan toestromende kinderen. Hmm. Toen ook het hek gewoon dicht bleek, reden we vliegensvlug terug naar huis, waar ik de betreffende mail opentrok, en bleek dat er om half tien aan het Dampoortstation diende gestaan te worden. Juist ja.
Racen is een groot woord, maar aan een fluks tempo spoedden we ons richting het station, terwijl ik probeerde de verantwoordelijke aan de lijn te krijgen. En jawel, de bus was pas om tien uur, meer dan tijd genoeg. In een heel wat rustiger tempo gooide ik Kobe af bij zijn vriendjes, en reed terug naar huis om een snelle koffie te drinken.

Half elf was namelijk weer catechesetijd, en Wolf werd er netjes met de rest van zijn vriendenbende afgezet door Wouts mama, bij wie hij dus was blijven slapen. Ik observeerde hem van een paar rijen verder, en stelde vast dat hij toch maar “piepoogjes” had. Er zal weer veel geslapen zijn, net zoals op de voorbije week in Center Parcs. Tot mijn grote verbazing wilde hij tóch naar de scouts, want “anders is Lucas daar alleen, hé mama!”. We reden naar huis, ik smeerde zijn lunchpakket, en vrolijke scout Wolf en ik reden samen naar Puyenbroeck. Een telefoontje later wist ik dat ze net op de speeltuin zaten, gooide ik Wolf daar af, en dat was dat.

Bart ging Merel eigenlijk ook nog meenemen naar Ronse zodat ik de middag in alle stilte helemaal voor mij alleen had, maar dat zag Merel dan weer niet zitten. Ze heeft wel prachtig alleen gespeeld, zonder me te storen, en ik heb zowaar een tukje in de hangmat gedaan, heerlijk in de zon.

En toen waren er nog toetsen, was er de razend spannende Parijs-Roubaix, waren er kinderen die van het station moesten gehaald worden, was er eten, en plots was de vakantie gedaan. Zomaar.

Tsja.