Publiek

Nee, uiteraard ook voor ons geen kerstavond zoals andere jaren, samen met Jeroen en zijn gezin. Maar aangezien ons pa in onze bubbel zit, mocht die wel komen. Enfin, ik kleedde me op en ging hem tegen half zes gaan ophalen, samen met Merel. Die zag er gewoon een coole chick uit, met haar leren jasje.

Hier was intussen het hele huis netjes opgeruimd, stonden er overal kaarsjes en was de tafel gedekt met Nelly’s mooie servies en bestek. Ze kon er dan wel niet zelf bij zijn, maar op die manier was ze er toch een klein beetje.

Bart had eten besteld bij Publiek, en het was dik in orde. Eerst waren er hapjes en cadeautjes. Aangezien het zo’n beperkend jaar is, had ik deze keer voor veel cadeautjes gezorgd. Eén groot cadeau per kind en dan een hoop kleine prutskes, en een cadeau van papa en eentje van opa. Alles tesamen lagen er maar liefst 36 pakjes onder de boom ^^

Ik heb echt fijne cadeautjes gekregen: een juweel (en een broodmandje) van mijn vader, een set verzorgingsproducten van mijn lief, een glaasje gevuld met marshmallows van mijn dochter, en het cadeautje van Wolf zit nog vast in de post: drie heel fijne oorzittertjes. Die laat ik later dan wel eens zien.

Met Wolf hebben we tranen gelachen! Hij kreeg van opa een vinyl van Kendrick Lamarr, en voor een keertje had ik die in zijn verpakking laten zitten en zelf niet opnieuw ingepakt. Met een groot hart opent hij zijn cadeau en blijkt het… Michael Bublé te zijn! Maar echt! Hilarisch!
En opa was vooral gediend met zijn grote cadeau van zijn kleinkinderen: een doos vol snoep, koekjes en chocolade! Wolf was er speciaal zelf voor naar de winkel gereden.

Het eten was trouwens best wel de moeite:

En Bart, die kreeg onder andere een zelfgemaakte vaas/pot van Merel:

We speelden nog een paar kahootquizjes en hadden eigenlijk een zeer fijne avond!

Alleen jammer dat ons pa een deel van zijn medicatie vergeten was, hij ging normaal gezien blijven slapen, maar dat kon dus niet omdat zijn evenwicht verstoord zou zijn en ik het niet riskeerde dat hij dan de trap op en af moest. Ik heb hem dan maar rond kwart na elf naar huis gebracht, met assistentie van Wolf omdat die cadeautjes allemaal veel te zwaar zijn ^^

Maar al bij al was het een aangename kerstavond, jawel. Anders dan anders, maar ook best leuk.

Mijn wederhelft gaat elke week minstens één keer lunchen met een zakenrelatie, en zo was hij al verschillende keren in Publiek geweest, de zaak van foodie Olly Ceulenaere in de Ham. Ik had hem al een paar keer doorgestoken dat ik daar nog nooit was geweest, en dat dat eigenlijk een grove schande was, zo zijn vrouw vergeten.

Een tweetal weken geleden vroeg hij me of ik vandaag mijn agenda wou vrijhouden, en of het wel zou lukken, met die kapotte rug van me. Ik twijfelde geen moment, en zei ja en ja.

Tegen half twaalf viste ik hem op aan kantoor, en reden we door de eerste sneeuwvlokjes richting Ham. Parkeren is geen sinecure, maar als je de buurt zo een beetje kent, lukt dat wel.

We kozen er voor het lunchmenu, maar zonder het tweede voorgerecht, en namen respectievelijk een tomatensapje en een gemberijsthee als aperitief. Dat werd prompt gebracht met een soort crackers met satékruiden. Speciaal, maar echt lekker. Meteen kwam er ook brood op tafel, met de uitdrukkelijke waarschuwing dat het net uit de oven kwam en dus heet was. Fantastisch lekker brood!

Het voorgerecht werd aangekondigd als een kommetje met makreel, mosterdblad & karnemelk, met een bordje met een tartaar van aardpeer, gebakken kruiden & runderhart. Verrassend, maar opnieuw zeer lekker.

Intussen keken Bart en ik met grote ogen naar de buiten steeds enthousiaster neerdwarrelende sneeuw, en hielden ons hart al vast. Binnen was het gelukkig lekker warm en gezellig, en hadden we nergens last van.

Het hoofdgerecht was een combinatie van Rose de flandres aardappel & rode biet, gehakt & ei. Niet direct mijn favoriet: ik ben geen fan van gehakt, en al helemaal niet in combinatie met ei, maar ik heb het toch maar tot de laatste kruimel opgegeten, want hier was de combinatie wel best geslaagd.

Als dessert volgde nog Gieser wildeman-peer die 8u in rode wijn had gemarineerd, met vanille-ijs & bladerdeeg. Ik ben een echte dessertfan, en voor mij mocht de portie gerust wat groter geweest zijn. Of zoals Bart het stelde: “Met vanille-ijs kan je nooit verkeerd doen”.

Dertig euro voor een lunch, zonder drank, is natuurlijk niet weinig, maar het is het hier echt wel waard. Je kan dit ook bezwaarlijk nog een dagschotel noemen, daarvoor legt de chef te veel oog voor detail aan de dag.

Wil ik hier nog terugkomen? ’t Zal wel zijn! Maar deze keer graag eens op een avond, voor een volledig menu. Ik vermoed dat dat dan nog van een andere orde is dan de lunch. Mijn echtgenoot weet wat gedaan.

Publiek
Ham 39
9000 Gent

Tag: Publiek

Kerstavond 2020