Luie dag

Ook gisteren werd een luie dag. De jongens vezen het schommelstuk helemaal uiteen en borgen het op achter en in het tuinhuis. Oh, en de poten van onze vuurkorf werden teruggevonden, yay!

Merel had intussen een cadeautje gemaakt voor de verjaardag van Marie-Julie, en we pakten dat netjes in in een doosje en wandelden naar het postpunt. Na wat obligaat aangeschuif bleek dat ze wel pakjes verzonden, maar alleen als je zelf al een label had aangemaakt. Niet dus. Enfin, wij nog al keuvelend om brood, naar huis, en dan de fiets op om naar Mariakerke naar het postkantoor te rijden. Ha ja, want Wondelgem is met zijn circa 14.000 inwoners te klein voor een eigen postkantoor, toch? Maar de fietstocht door de Lange Velden met de dochter achterop was eentje om in te kaderen. Héérlijk weer!

En toen, toen was er tijd voor een beetje Assassin’s Creed, en daarna een online quiz. Niet zo goed als die van zaterdagavond, maar toch bijzonder entertainend. Geen idee hoeveelste we geëindigd zijn, maar eigenlijk maakt dat ook niks uit.

Fijne dag, jawel.

Postzegels

Ik snap dat dus niet, dat een grote gemeente als Wondelgem geen eigen postkantoor meer heeft. Toegegeven, ze moeten overal besparen, maar het dichtstbijzijnde postkantoor is hier op vijf kilometer van. Alle post vertrekt van daaruit, en hij is verschrikkelijk traag: drie dagen van centrum Gent naar Wondelgem, serieus zeg.

Omgekeerd moest ik vandaag postzegels hebben voor de verjaardagskaart van mijn grootmoeder. Uhhuh. Ik had geen zin om die vijf kilometer te gaan rijden, en passeerde een krantenwinkel. Enfin, dacht ik toch, het bleek een sigarettenwinkel te zijn, waar je enkele in een dikke mist rookwaren en kansspelen kan kopen. Ik ben er drie minuten binnen geweest – ze hadden geen postzegels – maar ik was ronduit misselijk van de rook, en van de geur die in mijn kleren bleef hangen. Rokers, ik snap ze niet.
Bon, ik ben dan toch maar naar de Delhaize gereden waar blijkbaar een postpunt is, en waar je dus postzegels kan kopen. Blah.