Vorige week was Bart naar de Cru geweest om boodschappen, en zei hij terloops: “Nu nog zelf pasta maken en ik ben er helemaal.”
Toen ik een paar uur later in de LIDL liep, zag ik, jawel, een klein pastamachientje. Serendipiteit? Ik vond van wel en nam het meer.
Vandaag stond Bart dus plots deeg te kneden, uit te rollen met de deegroller, en hadden Kobe en Merel het machientje in elkaar gevezen. Je moet dat dan vastklemmen aan een tafelblad, maar blijkbaar was enkel mijn bureau dun genoeg om in aanmerking te komen.
Het leverde volgende taferelen op:
En is het nu een meerwaarde? Goh… Tegenover gedroogde pasta zeker. Tegenover de verse die je in de Delhaize koopt, is het eerder een kwestie van zen, denk ik. Ik zou het er persoonlijk niet voor over hebben, nee… Is het dan voor herhaling vatbaar? Bart vindt van wel, als hij er tijd voor heeft.