parcours – Witch

Merels verjaardagsfeestje was er gewoon nog niet van gekomen. Mijn najaar zat nogal vol met larpweekends en koorgedoe, en dan waren het examens en was het ook niet het ideale moment om feestjes te houden.

De eerste zaterdag van de vakantie dan maar, al was dat eigenlijk ook geen schitterend idee wegens nog een beetje moe. Maar de beide broers waren wel beschikbaar, en blijkbaar zijn die, volgens de vriendinnetjes, een conditio sine qua non. Deze keer was er zelfs nog een extraatje bij in de vorm van Arwen, die expliciet door Merel gevraagd was. En het is niet alsof Wolf dat zo erg vond.

En waarom nu de broers? Wel, andere vriendinnetjes gaan naar de film of het zwembad of Jump Sky of zoiets, maar Merels vriendinnen vragen altijd om een thuisfeestje, want daar zorgen Wolf en Kobe voor het entertainment.

Zoals altijd is er eerst, na de cadeautjes, de taart.

En dan begint het muziekpak: allerlei maffe spelletjes, geleid door de jongens, met als orgelpunt het parcours in het donker in Wolfs kamer. Die heeft het nog altijd over voor zijn zusje om niet alleen zijn hele middag eraan op te offeren, maar ook nog zijn kamer helemaal op stelten te zetten. En de meisjes – en de ene jongen van dienst – zijn er compleet zot van.

Ze mochten zelfs zo veel mogelijk staartjes in zijn haar maken.

Eindigen deden we met oliebollen, al was er precies iets mis met de manier waarop ze gerezen waren. Tsja.

Al bij al was het een bijzonder geslaagd feestje, vond Merel. En dat is wat telt.

Ik geef het u op een briefje, zo zes gillende meisjes van acht jaar in huis, dat maakt lawaai.

De ochtend begon gelukkig rustig: ik moest koken, een taart maken, het huis opruimen en een muziekpak voorbereiden. Ha ja, want hier in huis zijn er blijkbaar tradities voor feestjes, en drie daarvan zijn, volgens Merel en vooral haar vriendinnen: een roze taart, een muziekpak, en een griezelig parcours in Wolfs kamer.

Die taart, dat was dezelfde als vorig jaar. Merel wil namelijk geen slagroom en geen chocolade, en vooral wél mango. En dus maakte ik opnieuw een biscuit, sneed die in twee, legde er een mango in blokjes tussen en een dikke laag mascarpone, en werkte af met roze marsepein. Veel marsepein.

Tegen twee uur stonden ze hier: Lieze natuurlijk, en Julie, maar ook Jeanne, Poppy en Feja. Er waren cadeautjes en daarna taart, en de sfeer was enorm uitgelaten.

Intussen had ik ook het muziekpak in elkaar gestoken, met behulp van de jongens. Kobe zorgde voor een soortement parcours in de tuin, en een wedstrijdje zakkenlopen, en Wolf deed de muziek en bereidde een gans griezelparcours voor, zoals gevraagd. En verder waren er nog kleine opdrachtjes zoals een liedje zingen, een showtje opvoeren, een spelletje balletjeblaas spelen, krijttekeningen maken, dingen uitbeelden, enfin, dat soort dingen dus. Ze vonden het zà-lig!