365 – 29 maart 2022 – pasig
365 – 14 maart 2022 – lentegevoel
Bijna lente
Ik heb het stilaan gehad met die eeuwige grijze hemel, met die grauwe, vochtige dagen. Geef mij dan maar vrieskou met een stralend blauwe hemel, en eindelijk eens wat langer zon dan een paar minuten op een dag.
Maar bon, ik ben vandaag toch al eens bij enkele luttele zonnestraaltjes in de tuin gaan kijken:
Hyacinten, tulpen, azalea, krokusjes, narcissen en zelfs een vroege iris.
Nee, het is nog geen lente, maar de eerste omina zijn er toch al…
365 – 21 april 2021 – Straat van Narcissus?
365 – 05 maart 2021 – Narcissus
365 – 24 maart 2019 – narcissus
Lentekriebels
Tuin
Awel, als het zo verder gaat, word ik gewoon nog een tuinmens! Komt dat tegen!
Nee, serieus: de laatste tijd zit ik graag en veel in de tuin. Dan niet alleen als toerist, languit in mijn nieuwe zetel – al gebeurt dat wel regelmatig, dat geef ik toe – maar ik rijd gewoon regelmatig het gras af, loop rond met zo’n uitsteekding om de paardenbloemen in de kiem te smoren – liefst letterlijk – en geniet keihard van mijn bloemen.
Het begon al met de ene, unieke sneeuwklok – het moet niet altijd een sneeuwvlok zijn –
en toen kwam de japonica praecox in al zijn glorie.
Die werd vergezeld van de narcissen,
blauwe druifjes,
en daarna kwamen de zwarte tulpen.
De tulpen hebben intussen ook hun beste tijd gehad, de narcissen en de muscari zijn verdwenen, maar nu is het tijd voor de deftige japonica, de gele struiken die ik destijds van mijn grootmoeder heb gekregen voor onze verloving, en de rozerode struik die nog uit de tuin van mijn grootvader komt. Een van beide gele struiken is helaas gesneuveld, maar bon, daar zet ik dan wel iets anders. Wie weet een donkerpaarse hibiscus, of een acer? Enfin, ik zie nog wel.
Intussen is er een waar odorama bijgekomen, van de honderden meiklokjes die je niet echt ziet, maar wel ruikt.
Daarna zal het de beurt zijn aan de rhododendra, en nog later, voor de rest van de zomer, bloeit de hibiscus.
Ik, zot van bloemen? Maar nee gij…