Capes

Nu zaterdag is er Ankoria, de kinderlarp, en het weer gaat precies nogal nat zijn, voorspellen ze.

Via Freecycle had ik een ganse tijd geleden al een heel mooie lap roestbruine stof gekregen, ideaal voor twee kindercapes. Op zich zijn die capes zowat het simpelste dat er is, als je een beetje rechtdoor kan stikken met een naaimachine.

Je neemt een rechthoekige lap stof, breedte zo lang als je je cape wil hebben (voor mij dus 1.50 meter, voor de kinderen uiteraard een pak korter), en de lengte exact twee keer de breedte. Je neemt een stuk touw en een krijtje, en tekent een perfecte halve cirkel af op je stof. Met hetzelfde middelpunt teken je dan ook nog een kleine halve cirkel voor de halsuitsnijding.

Je knipt de halve cirkels zeer zorgvuldig uit, want de twee overblijvende, min of meer driehoekige stukken heb je nodig voor de kap. Je legt die namelijk op elkaar (als het goed is, zijn beide rechte zijden exact even lang) en stikt één van de rechte zijden aan elkaar. Je vouwt het resultaat open en maakt een mooie ‘zoom’ rond de gezichtsuitsnijding (of werkt met een bies). Daarna leg je het opengevouwen stuk op de halsuitsnijding, en past een beetje tot je het juiste plekje vindt waar de kap even breed is als de halsuitsnijding. Teken dat af, knip uit en naai vast langs de halsuitsnijding. Daarna nog het overblijvende stuk van de kap dichtnaaien, en voilà, een kap met een heel lange staart. Voor de afwerking kan je alles nog een mooie zoom geven, of een biesje, of om het even wat.

Kobe was alvast in zijn nopjes ^^ Zijn cape was geen perfect halve cirkel, en dus vooraan wat korter dan achteraan.

Bij een perfect halve cirkel komt de cape helemaal gelijk:

Een lichte cape kan je gewoon twee haakjes geven als sluiting, of een mooie knoop, of een houtje-touwtje. Voor de zware varianten maak je ter hoogte van de schouders aan de binnenkant twee zeer lange, zeer stevige linten vast. Op die manier kan je die knopen rond je lichaam in plaats van jezelf de keel dicht te snoeren. Voor een versie die wat openhangt, knoop je de linten eerst onder je armen door, kruisen op de rug en een knoop vooraan. Als het koud is of het regent, knoop je de linten vooraan over de borst, en knoop je ze achter de rug. Heel stevig, en vooral geen druk aan je keel.

EDIT: de cape van achteraan gezien:

Anticip… pation!

De laatste Poort.

Ik kan niet zeggen hoe ik ernaar uit kijk. Absoluut niet naar het feit dat het de laatste is, helaas. Het is wel de eerste  keer in serieus lang dat ik nog zo naar een larpevenement heb uitgekeken, moet ik toegeven.

Het zal ook een ‘specialleke’ worden, met een staatsiebanket in een heus kasteel. Harnas is niet toegelaten binnen de muren, en voor het feest moeten we een speciale outfit voorzien. Ik ben in de tweedehandswinkel een lang zwartfluwelen kleed tegengekomen, en dat heb ik nu gisteren zitten pimpen met lange voile mouwen en een paarse vilten vos op mijn boezem. Reken daar nog wat paarse parafernalia bij, en het zal wel in orde zijn, denk ik.

IMG_3335 IMG_3336

Man, ik kijk ernaar uit. Ik sta nu al te popelen. En tegelijkertijd wil ik niet dat het gedaan is. Poort is de enige live waar ik eigenlijk ooit op gespeeld heb. 24 weekends met Gork, vijf of zes met Eleonora. Ik ga iedereen zo hard missen, denk ik.

Soit, we zien wel.

 

 

Hoe zet je nieuwe manchetten aan een sweater?

Vindt u dat ook zo vreselijk, uw lievelingspull die eigenlijk nog prima is, ware het niet van de manchetten die compleet versleten zijn, met gaten en al, zodat u er niet meer mee buiten kunt komen?

Ik kreeg van een vriendin voor Wolf drie heerlijke sweaters van Ghent University die te klein waren voor haar zoon. Ik heb er zelf zo eentje, en het is effectief mijn lievelingspull. Een van de drie was nog in zeer goede staat, en Wolf draagt hem nu ook bijzonder graag. Maar van de andere twee waren de manchetten versleten, zoals ze ook gezegd had. Maar, zo zei ze erbij, misschien kon ik die vervangen? Losse manchetten kan je namelijk kopen in de Veritas, wist ze me te vertellen.

IMG_9835

Het duurde even, maar ik raakte in de Veritas, en kocht donkerblauwe manchetten, omdat die nog het beste gingen passen bij de sweaters in kwestie. Ze zijn gebreid, maar dus niet “vastgezet”: je kan er zo een ladder in trekken, mocht je dat willen, zoals je kan zien op onderstaande foto.

IMG_9837

Bon, vandaag ben ik eindelijk eens beginnen uitpluizen hoe je die dingen eraan zet, en ik kwam tot de constatatie dat het verbazingwekkend simpel was. Het losmaken van de kapotte manchette duurt zelfs langer dan het aanzetten van de nieuwe.

Je begint dus uiteraard met het voorzichtig lostornen van de oude manchette.

Daarna schuif je de nieuwe manchette binnenstebuiten over de mouw, aan de goede kant van de mouw, met de twee open kanten netjes op elkaar.

IMG_9838

Dit zigzag je zorgvuldig over de rand heen, zodat je alle steken vastzet en ook de drie lagen (een manchette is altijd dubbel) mooi aan elkaar zet. Ik surfileer zelfs twee keer, zodat ik zeker ben dat ik alle steken mee heb.

IMG_9840

Het resultaat ziet er dan als volgt uit:

IMG_9842

Vervolgens stik je de mouw, zoals ze hier ligt, op een halve centimeter van de rand, mooi rondomrond.

IMG_9843

Nu keer je de manchette om, zodat je ziet wat het wordt. Schuif de hele manchette nu over je machine, en stik nogmaals, door de stof van de mouw heen, op ongeveer een halve centimeter. Zorg dat je aan de binnenkant de rand van de manchette mee hebt. Meestal zat daar ook de vorige naad, zodat je netjes in hetzelfde spoor kan stikken.

IMG_9844

Succes, en mocht het nog niet duidelijk zijn: stel gerust vragen.

Gordijnen

Vorige week zaterdag ben ik met Wolf en Merel niet alleen om dat loopfietsje gereden, maar ook meteen in Ledeberg stof gaan halen. Ha ja, de jongens hadden nog geen gordijnen. Niet dat ze die strikt genomen nodig hebben, want  ze hebben rolluiken, maar het geeft toch meteen een stuk meer aankleding en sfeer, om niet te spreken van het kleuraccent.

Tot mijn grote verbazing hadden ze de perfecte kleuren in een mooie stevige garbardinestof, voor zes euro per meter. Voor Wolf volstond 5 meter, voor Kobe heb ik er zes mee (maar ik moet het eigenlijk nog nameten, desnoods haal ik er nog wat bij). Ik heb me gehaast om die van Wolf af te hebben voor zijn feestje – niet dat die jongens gingen wakker liggen van gordijnen, maar kom – en dat is me nog gelukt ook. Ik vind ze bijzonder mooi, en ze zijn nog behoorlijk verduisterend ook. En dat voor dertig euro (plus gordijnlint en haakjes, maar daar heb ik geen idee van wat me dat destijds heeft gekost, ik had er nog liggen). Oordeel zelf maar.

IMG_9228

Die van Kobe zijn voor later, daar moet ik trouwens nog rails voor installeren.

Maar hier beneden, hier zijn er intussen ook nieuwe. Niet allemaal: de ‘oude’ gordijnen zijn ook nog maar een paar jaar oud, en die heb ik destijds laten maken, in licht taupe wilde zijde. Maar aangezien er nu extra ramen zijn, had ik ook extra gordijnen nodig. Bart wilde graag rode, en ik zag dat eigenlijk ook wel zitten. Alleen is het een behoorlijke lengte, en moest ik het eens opmeten en dergelijke.

Tot ik in de paasvakantie met de kinderen in de Ikea liep, en er voor 40 euro een prachtig paar dieprode gordijnen zag. Weliswaar voor een lang smal venster, maar bon, daar viel nu wel een mouw aan te passen. Ik stikte beide panden aan elkaar, hing er haakjes in, en jawel: perfect! Want gordijnlint zat er al aan, en alle randen waren netjes afgewerkt. Ik moest ze enkel nog inleggen, dat wel. Eerder deze week ben ik dan tijdens de rugbytraining met Merel nog eventjes naar de Ikea gereden voor een tweede paar, en intussen hangt ook dat al op.

IMG_9246

IMG_9240

IMG_9241

Voor 80 euro (+ de haakjes) heb ik nu dus hele mooie gordijnen, met nauwelijks werk aan. In een andere winkel heb je er nog niet eens de stof voor…

Enfin, ik ben een gelukkig mens. Nu nog gordijnrails aan het nieuwe zijvenster hangen, en dan kunnen de overblijvende taupe gordijnen daar. Gelukkig is daar verder geen werk meer aan ^^

Merels eerste zelfgemaakte jurkje

Het is bijna middernacht als ik dit post, maar ik ben een tevreden mens: Merels jurkje is af, en best goed gelukt. Er zitten hier en daar nog kleine foutjes in, maar da’s dan voor de volgende keer.

Het was de allereerste keer dat ik iets wilde maken ‘voor echt’. Ik heb al altijd broeken ingelegd, ritsen gerepareerd, losgekomen naden hersteld, en vooral ook verkleedkleren gemaakt. Maar deze keer wilde ik het, naar aanleiding van Van Katoen, toch eens écht proberen.

Het werd – hoe kan het bijna anders voor een beginner – een jurkje van Mme Zsazsa, met haar schitterende uitleg, handleiding en tekeningetjes. Ze zei dat je een goed uur moest rekenen, maar ik heb er toch drie over gedaan. Proberen uitvissen hoe de tekening in elkaar zat, wat ik vooral met dat beleg moest aanvangen, dat soort dingen.

naaien1

Maar hey, ik heb ontdekt dat mijn bijzonder oude Bernina ook een ritsvoetje heeft, en ik heb zelfs helemaal uitgevist hoe ik dat moest gebruiken.

naaien2

En ja, ik ben best wel trots op het resultaat, toch wel. Hier zie je het origineel, ik heb nummer twee gekozen.

Zsazsajurkje

Morgen eens zien of het niet nog veel te groot is voor mijn meisje. Ze mag het dragen voor het feest.